Lukas 14 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 14. Capitel

¹ En hat kâm tö pas, dat hi kâm ön en Opperst sin Hüs, diär en Farisäer wiär, üp en Sabbat, om Broad tö iten, en ja passet üp höm.

² En sé hjir, diär wiär en Mensk voar höm, di hed di Wetersjugt.

³ En Jesus swaaret en said tö di Skreftliirten en Farisäers, en sprok: Es't uk rogt, üp di Sabbat tö hilin?

⁴ Mar ja swügget stel. En hi faatet höm ön, hilet höm, en let höm gung.

⁵ En swaaret en sprok tö jam: Hokken es mung ju, wan sin Aus of Esel ön di Küül falt, di sin Diirt ek metjens weder ütslippet üp en Sabbatdai?

⁶ En ja küd höm diärüp niin Swaar wederdö.

⁷ Mar hi said en Gliknis tö al dânen, di me höm tö Gast wiär, üs hi markt, hur ja wälet, hoogst bi Staal tö seten, en said tö jam:

⁸ Wan dü van Hokken tö Brödlep böden best, da skedt di ek hoogst bi Staal säät, om dat er ek meskin en Man, diär moar Iär fortinet üs dü, van höm böden es.

⁹ En wan hi da komt, diär di en höm nödigt heed, en said tö di: Maake höm Steid, en dü must da me Skaam bi Staaljenđ set.

¹⁰ Mar wan dü nödigt udst, da gung hen en set di liig ön, om dat, wan hi komt, diär di nödigt heed, en said tö di: Frinđ, set di hooger âp! Da wedt dü Iär hå voar dânen, diär me di tö Staal set.

¹¹ For ark, diär höm salw forhoogert, di skel forligert ud; en didiär höm salw forligert, di skel forhoogert ud.

¹² Hi said uk tö di, diär höm nödigt hed: Wan dü en Meddais-Miältid of en Naagdert maakest, da nödige ek din Frinđner, ek din Brödhem, ek din Sedskenbiärner, ek din Naibers, diär rik sen, om dat ja di meskin weder nödige, en di dit sa weder gud maake.

¹³ Mar wan dü en Miältid maakest, da nödige di Armen, di Kröpeler, di Lammen, di Blinđnen.

¹⁴ Da best dü selig: for ja hå-t ek, om dit weder gud tö maakin; mar hat skel di nog weder gud maaket ud, wan di Rogtfardigen van Doađen âpstuun.

¹⁵ Mar diär Jen van dânen, diär me tö Staal seet, dit hjert, said hi tö höm: Selig es di, diär dit Broad et ön Gotts Hemmelrik.

¹⁶ Mar hi said tö jam: Diär wiär en Mensk, hi maaket en gurt Insmiältid, en hi nödigt Vulen diärtö.

¹⁷ En stjürt sin Tiinstknegt üt om di Naagdertstid, om dânen, diär nödigt wiär, tö sien: Kom I nü, for hat es Alles klaar.

¹⁸ En ja begent altermaal di jen eter di Üder jam tö öntskilđigen. Di Jest said tö höm: Ik hå en Eker kopet, en mut hen om di tö besen. Ik bed di, öntskilđige mi.

¹⁹ En di Üder said: Ik hå fiif Paar Ausen kopet, en ik gung nü hen, om dânen tö besen. Ik bed di, öntskilđige mi.

²⁰ En di Träd said: Ik hå mi befriit, en diärom kjen ik ek kom.

²¹ En disalw Tiinstknegt kâm en said dit sin Herr weder. Da waad di Hüsherr bister, en said tö sin Knegt: Gung gau üt üp di Straaten en ön di Twiten van di Stad, en bring di Armen, di Kröpeler, di Lammen en di Blinđnen hjir iin.

²² En di Knegt said: Herr, hat es ütrogt, sa üs dü befälen heest. Mar diär es jit Rüm nog.

²³ En di Herr said tö di Knegt: Gung üt üp di Lönđweien, en om bi di Koppeldikker, en nödige jam iin tö kommen, om dat min Hüs vol ud.

²⁴ Mar ik si ju, dat Nemmen van di Karming, diär nödigt sen, min Naagdert tö smakken faid.

²⁵ Mar diär ging vuul Lid me höm. En hi kiirt höm om, en said tö jam:

²⁶ Wan er Hokken tö mi komt, en ek håtet Våder, Moder, Wüf, Jungen, Brödhem, Sestern, uk diärtö sin ein Lewent, di kjen ek min Jünger wiis.

²⁷ En hokken ek sin Krüts drait en mi nafölgt, di kjen min Jünger ek wiis.

²⁸ Mar hokken es mung ju, diär en Türn beg wel, en set höm ek jest hen, en maaket en Aurslag aur di Ünkosten, of hi sa vuul heed, om dit tö volfören?

²⁹ Om dat, wan hi di Grünđ leid heed, en kjent ek tö Jenđ bring, da begen Alle, diär dit sè, höm tö forspottin.

³⁰ En si: Di Mensk begent tö beggen, en küd dit ek tö Jenđ bring.

³¹ Of wat foar en Könning geid ön di Krig, om tögen en Üder Könning tö fegten, en set ek tö voaren, en aurliidt, of hi me tiindüsend sin Fiind öntögen gung kjen, diär me twundigdüsend höm aurfaal wel?

³² Wan ek, da stjürt hi Böd, wan di Üder jit für weg es, en bedt om Freed.

³³ Alliksa en Ark van ju, diär ek forlet Alles, wat er heed, kjen ek min Jünger wiis.

³⁴ Dit Saalt es en gud Ding, mar wan dit Saalt sönđer Smaak es, hur me skel em da saalte, om Smaak tö maakin?

³⁵ Hat däd niin Gaagen, weder üpt Lönđ, nog ön Haagen; mar em smet et weg. Hokken Oaren heed tö hiren, di hir.