Lukas 13 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 13. Capitel

¹ En hat wiär om disalw Tid, üs Sommen diärbi wiär, en höm forkinđnigt van di Galiläers, dat Pilatus jaar Blöd me jaar Aafer formäängt hed.

² En Jesus swaaret en said tö jam: Miin I, dat dös Galiläers moar Senđners wessen hå üs di Üdern, aur dat ja dit leden hå?

³ Ik si ju: Naan, mar wan I ju ek bedere, da skel I al uk sa omkom.

⁴ Of miin I, dat di agtein, diär di Türn ön Siloah üp fääl en slog jam doad, moar Skilđ hed ha, üs al di Üder Mensken, diär on Jerusalem une?

⁵ Naan, ik si ju; mar wan I ju ek bedere, da skel I uk alliksa om en Hals kom.

⁶ En hi said jam dit Gliknis: En Man hed en Figenboom, di wiär plaantet ön sin Wiinbârig; en hi kâm en saagt Frügt diärüp, en foanđ niin.

⁷ Da said hi tö di Wiingârdner: Sehjir, ik sen nü ön tri Jaar ark Jaar kjemmen, en hå Frügt üp dös Figenboom saagt, en finđ niin. (Hau höm om!) Hurom dääd hi dit Lönđ Skåd?

⁸ En hi swaaret, en said tö höm: Herr, let höm jit döt Jaar stuun; tö dat ik om höm greew, en höm bedüng.

⁹ Of hi Frügt bring wel; mar wan er da ek drait, da (hau) /kappe/ en diärna (om) /of/.

¹⁰ En hi liirt üp di Sabbat ön jaar Skuul.

¹¹ En sehjir, en Wüf wiär diär, ju hed en Geist, diär hör sönt agtein Jaar kraank maaket; en jü wiär krüm, en küd ek rogt om hoog lukke.

¹² Mar diär nü Jesus hör saag, rööp hi hör tö höm, en said tö hör: Wüf, dü skedt din Kraankheid loas wiis!

¹³ En hi leid di Hunđnen üp hör, en metjens rogt jü hör âp, en lowet Gott.

¹⁴ Da swaaret di Opperst van di Skuul en waad fortröttelk, dat Jesus üp di Sabbat hilet, en said tö di Lid: Diär sen sogs Dågen, om tö årbedrin; üp dânen kom, en let ju hile, en ek üp en Sabbatdai.

¹⁵ Da swaaret di Herr höm en said: Dü Hügler, maaket ek Arkjen van ju üp di Sabbat sin Aus of Esel loas van di Krep, en föört höm hen tö di Nost?

¹⁶ Skulđ dös Daagter, diär van Abraham ofstammet, en van di Satan nü wel agtein Jaar bünđnen uden es, ek loas maaket ud van döt Binđ üp en Sabbatdai?

¹⁷ En diär hi dit said, maast ja jam al wat skamme, diär höm tö weder wiär, en di hile Kär Lid frügget jam aur alle herlig Daaden, diär hi forrogt hed.

¹⁸ Mar hi said: Hur me heed üüs Herr Gott sin Könningrik Likheid? en hurme skel ik et forglikke?

¹⁹ Hat es en Senpkurn lik, welk en Mensk noom, en smeet et ön sin Goard; en hat wukset, en waad en gurt Bosk, en di Vügler önđer di Himmel unet önđer sin Twiggen.

²⁰ En jit jens moar said hi: Hurme skel ik Gotts Könningrik forglikke?

²¹ Hat es en Süring lik, welk en Wüf noom, en forboarg di önđer tri Skääp Meel, tö dat et hiil süür waad.

²² En hi ging döör Städer en Täärper en liirt en noom sin Wei na Jerusalem.

²³ Mar Jesus said tö höm: Herr, menst dü, dat litjet Lid selig ud? En hi said tö jam:

²⁴ I mut strewe, dat I döör di smääl Poort iingung; for Vulen, dit si ik ju, wel sjuk iin tö kommen, en kjen dag ek iinkom.

²⁵ Sa bald üs di Hüswiärt âpstönđnen es, en di Düür töslöten heed, da wel I begen bütten tö stunen, en üp di Düür tö bokkin, en si: Herr, Herr, maake üüs ipen. En hi wel swaare en tö ju si: Ik kään ju ek, hur I van dan sen.

²⁶ Da wel I begen tö sien: Wü hå voar din ein Ogen iten en drunken, en üp üüs Gaaten heest dü prötjet.

²⁷ En hi wel spreek: Ik si ju, ik kään ju ek, hur I van dan sen! Wiik I al van mi, I Ârigstifter!

²⁸ Da wel diär Skroalin en Tedgnasin wiis, wan I Abraham, en Isaak, en Jakob, en alle Profeten se ön üüs Herr Gott sin Könningrik, en I bütten slöten sen.

²⁹ En da wel er kom van Oasten en van Westen, van Nuden en van Süden, diär tö Staal set wel ön üüs Herr Gott sin Könningrik.

³⁰ En lukke hjir, diär sen van di Leesten, ja wel di Jesten wiis; en diär sen van di Jesten, ja wel di Lētsten wiis.

³¹ Üp ditsalw Dai kâm hok Farisäers, en said tö höm: Maake, dat dü ütkomst, en gung weg van hjir, for Herodes wel di doad slå.

³² En hi said tö jam: Gung hen, en si tö disalw Vos: Sehjir, ik fordriiw di Düweler en maake delling en miären sünd, en üp di träd Dai es min Jenđ kjemmen.

³³ Dag mut ik delling en miären en di Üder Dai min Wei gung, for hat geböört ek, dat en Profet bütten voar Jerusalem om't Lewent komt.

³⁴ Jerusalem, Jerusalem! diär dü di Profeten dit Lewent nemst, en stinigst dânen, diär tö di stjürt ud, hur aaft haa ik din Jungen forsaamle wilđ üs en Hen hör Henkgen önđer hör Jükken; en I hå ek wilđ.

³⁵ Betäänk, ju Hüs skel ju wööst letten ud. For ik si ju: I skel mi ek se, tö dat di Tid komt, dat I si wel: Priset es hi, diär komt ön üüs Herr Gott sin Noom.