Judas 1 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 1. Capitel.

¹ Judas, en Knegt van Jesus Kristus, mar en Brödher van Jakobus, ön di Beröpenen, welk hellig sen ön Gott, di Våder, en bewåret ön Jesus Kristus.

² Gott iw ju vul Barmhartigheid, en Fred, en Lewde.

³ I Lewsten! eterdat ik et me Iärnst voar hed om ju tö skriwen van üs algemine Welfårt, höld ik et foar nödig, ju me Skreften tö formånin, dat I strid mut foar di Glow, diär jenmal di Helligen auriwen es.

⁴ For diär sen som Mensken diärbi insleken, van danen voar lung Tid skrewwen es, tö sa en Straf, dit sen gottloas Lid, ja wel Gottes Gnåd mesbrük tö Aurdådigheid, en forlögne Gott, di iningst Hersker, en üs Herr Jesus Kristus.

⁵ Mar ik wel ju diärom tö tänken help, wat I gud wēt, dat di Herr jenmal dit Volk üt Egyptenlönd holpen hed, mar ederst di taust Mal danen ombragt, welk ek liw wild.

⁶ Uk di Engel, welk jar jest Töstand ek bewaret, mar jar Behüsing forletten ha, hēd hi behölden tö dit Gerigt di gurt Dai, me ewig Banden ön Junkens.

⁷ Alliküs uk Sodom, en di diärombi liggende Städer, welk üp disalwige Wis üs dössen üthuret ha, en ha en üder Flēsk etergingen, tö en Voarbild hensǟt sen, en lid di Pin van dit ewig Für.

⁸ Alliksa wel-t uk dânen gung, diär ön Wellest tümle, jar Flesk beplakke, en foragte di Herskeppen en bespotte di Herligheiden.

⁹ Mar Migael, di Ertsengel, üs hi me di Düwel strēd, en me höm sprok aur Moses Likhäm, dört nin Ordil van Lasten voarbring, mar sprok: De Herr bestrawe di.

¹⁰ Mar dössen last dit, hurvan ja nönt wēt, en wat ja natürelker Wis kan; diärön fordârwe ja, üs di ünfornünftig Dirten.

¹¹ We jam! For ja sen Kains Wei gingen, en ha sik forirret üs Balaam om di Loans Wel, en kom om-t Lewent dör en Aprör üs Kora.

¹² Sok Fülfattigen prasse bi ju Lewde-Miältiden van ju Gåwen sönder Fürgt, en weide sik sallew; ja sen Wolken sönder Weter, van di Windj ombidrewwen, kål, ünfrügtbår Bomer, taumal sturwen, en ütrottet.

¹³ Wildj Brekers ön di See, welk jår ein Skand ütskümme, wildjgungen Stiärner, foar welk di Junkheid ön di Stok-Düsternis ön di Ewigheid bewåret es.

¹⁴ Van sokken hēd uk Enog, di sowenst van Adam, profeseit, en spreken: Betänk, di Herr komt me vul düsend Helligen.

¹⁵ Om Gerigt tö hoalden aur alle, en om di Gottloasen tö strawin foar alle Rökloasheid ön jar gottloas Wandel, hurme ja gottloas wessen ha, en van wegen al di Lästering, welk di gottloas Senders tögen höm spreken hå.

¹⁶ Ja knorre en klåge stidigs; ja wandele eter jar Lesten, jar Müd es vol van Gurtprålin, en ja agte dit Önsen van di Person om jår ein Voardils wel.

¹⁷ Mar I, min Lewsten! tänk om di Urder, welk tövoaren said uden sen van di Aposteler van üs Herr Jesus Kristus.

¹⁸ Üs ja tö ju said ha, dat er ön di lest Tid Spotmåkers wis skel, diär eter jar ein gottloas Lesten wandele.

¹⁹ Dit sen danen, welk sik ofsendere, natürelk Mensken, diär nin Geist hå.

²⁰ Mar I, min Lewsten! rogt ju âp ön ju ollerhelligst Glow, dör di hellig Geist, en bödige.

²¹ En bewåre ju sallew ön di Lewde tö Gott, en wis di Bârmhartigheid van üs Herr Jesus Kristus forwagten tö dit ewig Lewent.

²² En måke wat Forskel, dat I ju aur Sommen erbarme.

²³ Mar Sommen me Fürgt selig måke, en rakes üt dit Jöld, en håte uk di Rok, welk van dit Flesk beplakket es.

²⁴ Mar höm nü, diär magtig nog es, om ju tö bewårin, dat I ek stjappele, en stel ju voar sin Herrelkheid, ünstråfelk me Frügged.

²⁵ Gott, diär alining wis es, üs Seligmåker, wis Iär en Majestät, Kraft en Magt, van nü of ön alle Ewigheid. Amen.