Johannes 16 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 16. Capitel.

¹ Dit ha ik tö ju spreken, omdat I ju ek argere skuld.

² Ja wel ju ön di Ban dö. Jå di Tid wel kom, dat, hokken ju doadslaid, hi wel min, dat hi Gott diärme en Tiinst dǟd.

³ En sok wel ja ju diärom dö, dat ja nogweder mi, of min Våder kään.

⁴ Mar Sok hå ik tö ju redet, om dat, wan di Tid komt, I diärom täänk, dat ik et tö ju said hå. Mar Sok ha ik ju van jest Begen of ön ek said; for ik wiär bi ju.

⁵ Mar nü gung ik hen tö di, diär mi stjürt heed; en Nemmen van ju fråget mi: Hur geist dü hen?

⁶ Mar, wil ik sok tö ju redet hå, es ju Hart vol Bedrüwwing uden.

⁷ Mar ik /si/ ju di Wårheid: Hat es gud foar ju, dat ik hengung. For wan ik ek henging, da kam di Tröster ek tö ju. Mar wan ik hengung, da wel ik höm tö ju stjür.

⁸ En wan disallew komt, da wel hi di Warld aurtjüg van di Send, en van di Rogtfârdigheid, en van dit Gerigt.

⁹ Van di Send, dat ja ek liiw ön mi.

¹⁰ Van di Rogtfardigheid, dat ik hengung tö di Vader, en I mi van nü ön ek sé.

¹¹ Van dit Gerigt, dat di Opperst van di Wârld forordilet es.

¹² Ik ha ju jit vuul tö sien, mar I kjen-t jit ek drai.

¹³ Mar wan jünder, di Wårheids-Geist, komt, di wel ju ön alle Warheid leite. For hi wel ek van höm salw rede, mar wat hi hīr wel, dit wel hi rede; en wat er ön di tökommen Tid ske skel, dit wel hi ju forkindige.

¹⁴ Disallew wel mi forklåre; for van dit Min wel hi-t nem, en ju forkindige.

¹⁵ Alles, wat di Vader heed, dit es min; diärom hå ik ju said, hi wel-t van Min nem, en ju forkindige.

¹⁶ Om en kūrt Tid, da skel I mi ek se; en weder om en kurt Tid, da skel I mi se; for ik gung hen tö di Våder.

¹⁷ Diär sprok Sommen van sin Lirlings tö arküder: Wat es dit, dat hi said tö üs: Om en kurt Tid, da skel I mi ek se, en weder om en kurt Tid, da skel I mi se, en dat ik tö di Våder gung?

¹⁸ Da said ja: Wat es dit, dat hi said, om en kurt Tid? Wü weet ek, wat hi said.

¹⁹ Diär markt Jesus, dat ja hö fråge wild, en sprok tö jam: Diärom frage I ju önder arküder, dat ik said hå: Om en kurt Tid, da skel I mi ek sé, en weder om en kūrt Tid, da skel I mi sé?

²⁰ Wårelk, wårelk, ik si ju: I skel skroale en hüle, mar di Warld wel sik frügge, en I skel bedrüwwet wiis, dag skel ju Bedrüwwetheid ön Frügged forwandelt ud.

²¹ En Wüf, wan jü gebårt; da heed jü Bedrüwwetheid, for hör Stünd es kjemmen; mar wan jü dit Biären geboren heed, täänkt jü ek moar om di Ungst, om di Früggeds wel, dat di Mensk tö Warld geboren es.

²² En I hå nü uk Benautheid; mar ik wel ju wederse, en ju Hart skel sik frügge, en Nemmen skel ju Blidheid van ju nem.

²³ En üp disallew Dai wel I mi om nöndt fråge. Forwår, forwår, ik si ju: Wan I di Vader om wat bed wel ön min Noom, da wel hi ju dit iiw.

²⁴ Tövoaren ha I om nöndt böden ön min Noom. Bed, da skel I fo, om dat ju Blidheid volkommen es.

²⁵ Dit hå ik tö ju döör Gliknissen spreken. Mar hat komt di Tid, dat ik ek moar döör Gliknissen me ju spreek wel, mar ju fri üt forkindige wel van min Våder.

²⁶ Üp disallew Dai skel I bed ön min Noom. En ik si-t ju ek, dat ik di Våder foar ju bed wel.

²⁷ For di Vader sallew heed ju lew, diärom, dat I mi lew hå, en liiw, dat ik van Gott ütgingen sen.

²⁸ Ik sen van di Vader ütgingen, en kjemmen ön di Wârld; wederom forlet ik di Warld, en gung tö di Våder.

²⁹ Sin Lirlings said tö höm: Sé, nü sprakst dü lik tö, en saidst niin Gliknis.

³⁰ Nü weet wü, dat dü alle Dinge weest; en heedst ek nödig, dat er di hokken fråget. Diärom liiw wü, dat dü van Gott ütgingen best.

³¹ Jesus swåret jam: Nü liiw I.

³² Betäänk, di Stünd komt, en es al kjemmen, dat I ombistrīt ud, ark ön Sin, en mi alining let; mar ik sen ek alining, for di Vader es bi mi.

³³ Dit hå ik tö ju spreken, dat I ön mi Fred hå. Ön di Warld hå I Ungst; mar wiis getrost: Ik hå di Wårld aurwünden.