Johannes 14 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 14. Capitel.

¹ En hi sprok tö sin Lirlings: Ju Hart mut ek forfirt ud. Liiw I ön Gott, da liiw I uk ön mi.

² Ön min Vaders Hüs sen vuul Uninger. Wan-t ek sa wiär, da wild ik tö ju si: Ik gung hen, om ju dit Steid tö bereidin.

³ En wan ik henging, om ju dit Steid tö bereidin, da wild ik dag wederkom, en ju tö mi nem, omdat I sen, hur ik sen.

⁴ En hur ik hengung, dit weet I, en di Wei weet I uk.

⁵ Thomas said tö höm: Herr! wü weet ek, hur dü hengeist; en hur kjen wü di Wei weet?

⁶ Jesus said tö höm: Ik sen di Wei, en di Wårheid, en dit Lewent. Nemmen komt tö di Våder, üders döör mi.

⁷ Wan I mi küd, da küd I uk min Vader. En van nü of ön kään I höm, en hå höm sen.

⁸ Filippus said tö höm: Herr! wise üs di Vader, da es-t üs nog.

⁹ Jesus said tö höm: Sa lung sen ik bi ju, en dü käänst mi ek? Filippus, hokken mi sjogt, di sjogt di Vader. Hü sprakst dü da: Wise üs di Vader?

¹⁰ Liiwst dü ek, dat ik ön di Våder, en di Våder ön mi es? Di Uurder, di ik tö ju rede, di rede ik ek van mi sallew. Mar di Våder, diär ön mi unet, disallew däd di Werke.

¹¹ Liiw I, dat ik ön di Våder, en di Vader ön mi es: wan ek, da liiw mi om di Werks wel.

¹² Wårelk, wårelk, ik si ju: Hokken ön mi liiwt, di skel uk di Werke dö, diär ik dö, en hi skel jit gurter üs dös dö, for ik gung hen tö min Våder.

¹³ En om wat I bed wel ön min Noom, dit wel ik dö, omdat di Vader iäret ud ön di Seen.

¹⁴ Om wat I bed ön min Noom, dit wel ik dö.

¹⁵ Ha I mi lew, da hoâld min Geboten.

¹⁶ En ik wel di Våder bed, en hi skel ju en Üder Tröster iiw, omdat hi bi ju ewig blewt.

¹⁷ Dit es di Wårheids-Geist, welk di Wârld ek fo kjen, for jü sjogt höm ek, en käänt höm ek. Mar ik kään höm, for hi blewt bi ju, en skel ön ju wiis.

¹⁸ Ik wel ju ek üs Waisen let, ik kom tö ju.

¹⁹ Hat es om en kūrt Tid, da wel di Wârld mi ek moar se. Mar I skel mi se, for ik lewwe, en I skel uk lewwe.

²⁰ Üp disallew Dai skel I iinse, dat ik ön min Vader sen, en I ön mi, en ik ön ju.

²¹ Hokken min Geboten heed, en halts uk, hat es höm, diär mi lew heed. Mar hokken mi lew heed, höm wel min Vader uk lew ha, en ik wel höm lew ha, en mi sallew höm ipenbåre.

²² Judas, ek di Iskariot, said tö höm: Herr! wat es dit, dat dü disallew ǖs ipenbare wedt, en ek voar di Wârld?

²³ Jesus swåret en said tö höm: Hokken mi lew heed, di wel min Uurd hoald, en min Våder wel höm lew ha, en wü wel tö höm kom, en Uning bi höm måke.

²⁴ Mar hokken mi ek lew heed, di halt min Uurder ek. En dit Uurd, wat I hir, es ek min, mar di Vader sin, diär mi stjürt heed.

²⁵ Sok hå ik tö ju spreken, wil ik bi ju wessen hå.

²⁶ Mar di Tröster, di hellig Geist, welk min Våder stjür wel ön min Noom, hi skel ju Alles līr, en ju Alles ön Tågten bring, wat ik ju said hå.

²⁷ Di Frēd let ik ju, min Frēd iiw ik ju. Ik iiw ju ek, alliküs di Warld jewt. Ju Hart mut ek forfīrt ud, en I mut ju ek fürgte.

²⁸ I hå hjert, dat ik tö ju said ha: Ik gung hen, en kom weder tö ju. Wan I mi lew hed, da wild I ju frügge, dat ik tö ju said ha: Ik gung hen tö min Vader, for min Våder es gurter, üs ik.

²⁹ En nü ha ik et tö ju said, jer dat dit geske; omdat, wan dit sken es, dat I liiw.

³⁰ Van nü of ön wel ik ek vuul moar me ju spreek; for di Opperst van di Wârld komt, en heed nöndt ön mi.

³¹ Mar omdat di Wârld weet skel, dat ik di Våder lew ha, en ik alliksa dö, üs min Vader mi befälen heed, stūn âp, en let üs van dannen gung.