Jakobus 5 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 5. Kapitel.

¹ Wel en da mar tö, I Rikken, skroale en hüle aur ju Elendigheid, wat aur ju kom skel.

² Ju Rikdom es forrötet, ju Kloader sen van di Würmer âpfreten uden.

³ Ju Gold en Sölwer es forrestet, en di Rest skel foar ju en Tjügnis wis, en wel ju Flesk fortiäre üs en Für. I ha ju Skatsen såmelt ön di lēst Dågen.

⁴ Se, di Årbedslid jar Loan, diär ju Lönd beårbedt en inbârigt hå, es van ju forkort uden en räpt; en dit Röppen es voar di Herr Zebaoth sin Oaren kjemmen.

⁵ I hå âphüppet lewwet üp Warld, en ha ju Wellest fölligt, en ju Harten weidet, alliküs üp en Dai, wan er slagtet ud.

⁶ I hå di Rogtfârdig forordilet, en höm dit Lewent nommen, en hi hed sik ek tögen ju apsät.

⁷ Da wis nü geduldig, min lew Brödhern! bet tö-di Herr sin Önkomst. Se, en Löndman es di köstelk Frügt forwagten; en es diärbi geduldig, tö dat hi faid di Miärens-rin en di Indjs-Rin.

⁸ Nü wis I uk geduldig, en stark ju Harten; for di Herr sin Önkomst es naibi.

⁹ Holsikket ek tögen arküder, lew Brödhern! omdat I ek fordammet ud. Se, di Rigter stånt voar di Dür.

¹⁰ Nem, min lew Brödhern! tö en Voarbild van Liden en Geduld di Profeten, diär ön di Herr sin Nōm tö ju spreken ha.

¹¹ Se, wü prise dânen lekkelk en selig, diär geduldig sen en ütharre. I hå hjert van Hiobs Geduld, en di Herr sin Jend hå I sen; for di Herr hēd Meliden me ju, en es barmhartig.

¹² Voar allen Dingen, min Brödhern! swär ek, nogweder bi di Hemmel, of bi di Ord, of me üder Iid. Mar ju Urd: Jå, bliw Jå! en Nån bliw Nån, omdat I ek ön Huggeli fål.

¹³ Es er hokken mung ju ön Liden, di bödige; en geid-t höm gud, da sjung hi Psalmer.

¹⁴ Es er hokken krånk, di röp di Olderlid ön dit Geminte, omdat ja aur höm bödige, en hi let sik salwe me Oli ön di Herr sin Nom.

¹⁵ En di Bödig me di Glow skel di Krånk help, en di Herr wel höm aprogt; en wan hi Send dön hēd, skel-t höm foriwen ud.

¹⁶ Bekän arküder ju Send, en bödige foar arküder, om dat I sünd ud. Di Rogtfardig sin Bödig formai vul, wan-t iärnsthaftig ment es.

¹⁷ Elias wiär en swak Mensk, alliküs I sen, en hi bödigt en Gebet van Hartensgründ, dat et ek rin skuld, en hat rintj ek üp di Örd ön tri Jår en sogs Mun.

¹⁸ En hi bödigt jit jens weder, en di Hemmel jaw Rin en di Örd brågt sin Frügt.

¹⁹ Lew Brödhern! wan er hokken mung ju van di Wårheid ofwikt, sik irret, en hokken bekirt höm.

²⁰ Di skel wet, dat hokken en Sender bekirt hed van sin Dwålin üp di forkirt Wei, de hēd en Seel van di Doad holpen, en wel sin Sends Mängde bedakke.