Jakobus 1 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 1. Kapitel.

¹ Jakobus, Gottes Tinstknegt en di Horr Jesus Kristus sin, ön di twellef Stammer, diär hjir en jünder sen, ollerjest en blid Grötnis.

² Min lew Brödhern! agt et foar lutter Frügged, wan I ön vulerlei Önfegtninger fål.

³ En wet, dat ju Glow, wan di rogtskaffen es, Geduld wirket.

⁴ Mar di Geduld skel bestandig bliw bit tö Jend, omdat I volkommen sen en nin Wånt hå.

⁵ Mar wan er hokken mung ju Wisheid wånt, di bed van Gott, diär mild arkjen jewt, en forwit höm nöndt; da skelt höm iwen ud.

⁶ Mar hi mut bed ön sin Glōw, en ek twiwele. For hokken twiwelt, di es alliküs di Woge ön di See, welk van di Winj drewwen en rollet ud.

⁷ Sa en Mensk tänk ek, dat hi van di Herr wat fo skel.

⁸ En Twiweler es ünstådig üp al sin Weien.

⁹ Mar en Brödher, diär nedrig es, rume sik ön sin Hōgde.

¹⁰ En di, diär rik es, di rume sik sin Nedrigheid, for alliküs en Blom mung dit Gärs skel di forwelle.

¹¹ Di Sen geid âp me di Hit, en dit Gärs forwellet, en di Blomen fål of, en sin dâlk Gestalt forgeid; alliksa wel di Rik ön sin Håb en Gud forwelle.

¹² Selig es di Man, diär di Önfegting me Geduld üthalt, for eter dat hi di Prōw üthölden hēd, skel hi di Lewentskron fo, welk Gott dânen löwet hed, diär höm lew hå.

¹³ Nemmen si, wan hi üp di Prōw stelt ud, dat hi van Gott forsjukt ud. For Gott es nin Forsjukker tö wat Arigs, hi forsjukt Nemmen.

¹⁴ Mar Ark ud forsjukt, wan hi van sin ein Wellest forlokket en henrewwen ud.

¹⁵ Diäreter, wan di Lest önnommen hēd, gebårt di Lest di Send; mar di Send, wan di volbrågt es, gebiret di Doad.

¹⁶ Irre ju ek, lew Brödhern.

¹⁷ Alle gud Gåwen, en alle voarskel Gåwen kom van bowen djäl, van di Våder ön-t Lägt, bi höm es nin Forandering, nog Weksel van Lägt en Junkens.

¹⁸ Hi hed üs geboren eter sin Wel, dör dit Urd van di Warheid, omdat wü di Jesten wiär van sin Kreaturen.

¹⁹ Diärom min lew Brödhern, ark Mensk wis gau tö hiren, mar lungsem tö spreken, en lungsem tö Fortörning.

²⁰ For di Mensk sin Fortörning däd ek, wat voar Gott rogt es.

²¹ Diärom li alle Fülligheid of en alle Bosheid, en nem dit Urd ön me Sagtmudigheid, wat ön ju plåntet es, wat ju Selen selig måke kjen.

²² En I mut et dör di Dåd bewise, dat I ek alining sokken sen diär hir, omdat I ju ek sallew bedrai.

²³ For wan er hokken bloat en Hirer van dit Urd es, en nin Däder, di es allik üs en Man, diär sin liflik Ansegt ön en Speil beskauet.

²⁴ For eter dat hi sik beskauet hēd, geid hi metjens diärvan, en aurjät, hurdelling hi Ütsåg.

²⁵ Mar hokken inlukket ön di volständig Wet van di Friheid, en diärön stidigs blewt, en es ek en auritelk Hirer, mar en Däder, disallew skel selig wis ön sin Dåd.

²⁶ Mar wan-er hokken mung ju tänkt, hi tinet Gott, en hult sin Tung ek ön Tōm, mar forfört sin Hart, sin Gottestinst es nöntsågs.

²⁷ En rin Gottestinst sönder Solligheid voar üs Herr Gott en Våder es di, di Wesenjungen en Inkewüffen ön jår Bedrüwwing besjuk, en sik fri voar Skand voar di Warld wise.