Ipenbaring 5 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 5 Kapitel.

¹ En ik såg ön sin rogt Hund, diär üp di Trōn sēt, en skrewwen Bok, van bennen en van bütten forsegelt me sowen Segeler.

² En ik sag en stark Engel, diär ütröp me gurtem Stem: Hokken es wördig, dit Bok ipentö måkin, en sin Segel/er/ tö breken?

³ En Nemmen ön Hemmel, nog üp do Örd, nog önder di Örd küd dit Bok ipen måke, en diärön lukke.

⁴ En ik skroalet vul, dat Nemmen wördig befünden wåd, dit Bok ipen tö måkin, en diärön tö lukkin.

⁵ En jen van di Olderlid sprok tö mi: Skroale ek! Se, di Löw hēd aurwonnen, diär es van di Stam Juda, di Röt van David, om dit Bok ipen tö måkin, en sin sowen Segeler tö breken.

⁶ En ik sag, en lukke ön di medden van di Tron en di vjur Dirten, en ön di medden van di Olderlid stond en Lum, alliküs-t slagtet wiär, en hed sowen Hurner, en sowen Ogen, welk Gottes sowen Geister sen en ütstjürt ön alle Lönden.

⁷ En hat kam, en nom dit Bok üt di rogt Hund van di, diär üp di Tron set.

⁸ En diär-t dit Bok nommen hed, da fäl di vjur Dirten en di vjur en twundig Olderlid voar dit Lum djäl, en Ark hed sin Harp, en gold Kogsen vol Rōkwerk, wat di Bödiger van di Helligen sen.

⁹ En ja song en ni Salm, en sprok: Dü best wördig dit Bok tö nemmen, en sin Segeler tö forbreken, for dü best slagtet uden, en hēst üs tö Gott kopet me din Blöd, üt alle Stammen, en Moalen, en Volken, en Heiden.

¹⁰ En dü hēst üs tö Könninger en Pröster foar üs Gott måket, en wü skel üs Könninger herske üp di Örd.

¹¹ En ik såg, en hjert en Stem van vul Engeler rundom di Tron, en di Dirten, en di Olderlid, en jår Ontal wiär vul düsend mal düsend.

¹² En sprok me gurtem Stem: Dit Lum, wat slagtet es, es wördig om tö nemmen Kraft, en Rikdom, en Wisheid, en Starkheid, en Iär, en Pris, en Low.

¹³ En alle Skåpning, welk ön Hemmel es, en üp di Örd, en onder di Örd, en ön di See, en Alles, wat diärön es, hjert ik sien tö di, diär üp di Tron set, en tö dit Lum: Low, en Iär, en Pris, en Gewalt van Ewigheid tö Ewigheid!

¹⁴ En di vjur Dirten sprok: Amen! En di vjur en twundig Olderlid fäl djäl, en bödigt di ön, diär lewwet van Ewigheid tö Ewigheid.