Ipenbaring 22 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 22. Kapitel.

¹ En hi wiset mi di rin Flöd-Strom van dit lewendig Weter, klar üs en Kristal, welk van Gottes en dit Lums Tron flöddet.

² Ön di Medden van hör Straten en üp bid Sidden van di Strom stönd Lewents-Holt, dit drog twellew Slags Frügt; en brågt ark Mun sin Frügt; en di Bleden van di Bōm tinet di Volken tö di Sündheid.

³ En diär skel nin Forflöktes tögen hokken moar wis, en Gottes en dit Lums Trōn skel diärön wis, en sin Tinstknegter skel höm tine.

⁴ En skel sin Ansegt skaue, en sin Nom skel üp jår Vorhaud wis.

⁵ En diär skel nin Nagt wis, en ja skel nin Stoklägt of dit Lägt van di Sen nödig hå, for üs Herr Gott måket et lägt foar jam, en ja skel üs Könninger herske van Ewigheid tö Ewigheid.

⁶ En hi said tö mi: Dös Urder sen wes en wårhaftig. En di Herr Gott der Helligen en Profeten hed sin Engel stjürt, om sin Tinstknegter tö fortonin, wat ön en Hast ske mut.

⁷ Betänk, ik kom hastig. Selig es di, welk di Urder van di Profeseiing ön döt Bok bewaret.

⁸ En ik, Johannes, hå sok Dingen sen en hjert. En üs ik dit sen en hjert hed, fäl ik djäl voar di Engel sin Fet, diär mi dös Dingen wiset, om öntöbödigen.

⁹ En hi said tö mi: Se tö, dö dit ek; for ik sen din Metinstknegt, en din Brödhern jår, en di Profeten, en dânen jår, welk di Urder van dit Bok bewåre. Bödige Gott ön.

¹⁰ En hi said tö mi: Forsegele di Urder van di Profeseiing ön döt Bok; for di Tid es forbi.

¹¹ Hokken Unrogt däd, let höm uk länger Unrogt dö, en hokken ünrin es, di mai uk länger ünrin bliw. Mar hokken rogtfârdig es, di bliw uk länger braw, en hokken hellig, di bliw uk länger hellig.

¹² En se, ik kom hastig, en min Loan me mi, om Ark tö iwen üs sin Werken wis wel.

¹³ Ik sen Alfa en Omega, Begen en Jend, di Jest en di Lest.

¹⁴ Selig den danen, welk sin Geboten hoald, omdat jar Magt es ön di Lewents-Bōm, en ja dör di Porten ingung ön di Stad.

¹⁵ For bütten sen di Hünder en di Tråler, en di Hurer, en di Mūrdigers, en di Ofgotsken, en al dânen, diär di Lögen lew hå en dö.

¹⁶ Ik, Jesus, hå min Engel stjürt, om dit Alles tö betjügen ön di Geminten. Ik sen van Davids Röt en Stam, en klår Miärenstiär.

¹⁷ En di Geist en di Brid sprek: Kom! En hokken dit hjert, di sprēk: Kom! En hokken törstig es, di kom; en hokken wel, di nem foriws dit Lewents-Weter.

¹⁸ Mar ik betjug al danen, welk di Urder van di Profeseiing ön döt Bok hir: Wan er hokken wat hentösät, da wel Gott di Plågen üp höm li, welk ön döt Bok skrewwen stun.

¹⁹ En wan er hokken van di Urder ön döt Bok me di Profeseiing wat wegnemt, da wel Gott sin Dil van dit Lewents-Bok, en van di hellig Stad, en van dit, wat er ön döt Bok skrewwen stånt, wegnem.

²⁰ Di, diär dös Dingen betjügt, said: Ja, ik kom gau. Amen. Jå, kom, Herr Jesus!

²¹ Üs Herr Jesus Kristus sin Gnåd wis me ju altermål! Amen.