Ipenbaring 2 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 2. Kapitel.

¹ En /ön/ di Engel van dit Geminte ön Efesus skriw: Dit said hi, diär di sowen Stiärner ön sin rogt Hund halt, diär wandelt ön di medden van di sowen gold Lägtstanders.

² Ik wēt din Werken, en din Arbed, en din Geduld, en dat dü di ârig Lid ek fordrai kjenst, en hēst danen forsagt, diär si, ja sen Apostel, en sen-t ek, en hēst befünden, dat ja Lögner sen.

³ En fordraist, en hest Geduld, en om min Noms wel årbedst dü, en best ek trät uden.

⁴ Mar ik hå dit tögen di, dat dü di di jest Lewde forletst.

⁵ Tänk diärom, hurvan dü offälen best, en dö Bot, en dö di jest Werken. Wan dü dit ek dädst, skel ik ön en Hast kom, en din Lägtstander djälskop van dit Steid, wan dü ek Bōt dädst.

⁶ Mar dat dü di Werken van di Nikolaiten hatest, welk ik uk hate.

⁷ Hokken Oaren hēd, di hir, wat di Geist tö di Geminten said: Hokken aurwent, höm wel ik tö iten iw van di Lewentsbōm, diär medden ön Gottes Paradis es.

⁸ En ön di Engel bi dit Geminte ön Smyrna skriw: Dit said di Jest, en di Lētst, diär doad wiär, en es lewendig uden.

⁹ Ik wet din Werken, en din Bedrük, en din Armud, (mar dü best rik), en di Lastering van dânen, welk si, ja sen Juden, en sent ek, mar sen en Skul van di Satan.

¹⁰ Fürgte di ek voar dit, wat dü lid skedt. Se, di Düwel wel hokken van ju ön-t Gefängnis sät, omdat I forsågt ud, en Bedrük hå skel ön tin Dågen. Bliw tru bet tö di Doad, da wel ik di Lewents Kron di iw.

¹¹ Hokken Oaren hed, di hir, wat di Geist tö di Geminten said: Hokken aurwent, höm skel nin Lid ske van di üder Doad.

¹² En skriw tö di Engel bi dit Geminte, diär ön Pergamus es: Dit said hi, diär dit /skarp/ tauegget Swärt hēd.

¹³ Ik wēt, wat dü dädst, en hur dü unest, nämelk, diär di Satans Tron es, en dü haltst bi min Nom, en hest min Glow ek forlögnet, uk ek ön di Dagen, ön welk Antipas min tru Tjüg, bi ju doadslain uden es, diär di Satan unet.

¹⁴ Mar ik hå en Litjet tögen, dat dü hokken bi di hēst, welk sik tö di Lir van Bileam hoald, welk Balak di Red jåw en Argernis foar Israels Biärner tö makin, di Ofgotten-Åfer tö iten en Hureri tö driwen.

¹⁵ Sa hēst dü uk dânen, diär sik tö di Lir van di Nikolaiten hoald, dit hate ik.

¹⁶ Bekir di; wan dit ek, da wel ik hastig tö di kom, en me jam Krig för dör dit Swärt me min Müd.

¹⁷ Hokken Oaren hēd, di hir, wat di Geist tö di Geminten said: Hokken aurwent, höm wel ik tö iten iw van dit forborgen Manna, en ik wel höm en wit Stin iw, en üp di wit Stin en ni Nōm skriw, welk Nemmen känt, üs di diär en faid.

¹⁸ En ön di Engel bi dit Geminte ön Thyatira skriw: Dit said Gottes Seen, diär Ogen hed üs Jöldflammen, en sin Fet alliküs Messing.

¹⁹ Ik wet din Werken, en din Lewde, en din Tinst, en din Glow, en din Geduld, omdat dü a länger a moar dädst.

²⁰ Mar ik hå en Litjet tögen di, dat dü di Wüf Jesabel, diär van sik sallew sid, dat jü en Profetenwüf es, lir letst, en min Tinstknegter forleite, Hureri tö driwen, en Ofgot=Åfer tö iten.

²¹ En ik hå hör Tid iwen, dat jü sik bekir skuld van hör Hureri, mar jü wel sik ek bekir.

²² Se, ik smits tö Bäd, en dânen, welk me hör di Ee breken hå, ön gurt Bedrük, wan ja sik ek bekir van jar Werken.

²³ En hör Biärner wel ik doad slå. En alle Geminten skel wēt, dat ik di sen, diär Njüren en Harten önder sjukt, en ik wel Arkjen van ju iw eter ju Werken.

²⁴ Mar ik si ju, en di üdern, diär ön Thyatira sen, welk ek sa en Lir ha, en di Dīpte van di Satan ek küd ha, alliküs ja si: Ik skel ju nin üder Last üpli.

²⁵ Mar dag, wat I hå, dit behoald, tö dat ik kom.

²⁶ En hokken aurwent, di halt min Werken, bet tö Jend, höm wel ik Magt aur di Heiden iw.

²⁷ En hi skel jam weide me en irsen Septer, en üs di Fåten van di Potmåker wel hi jam gnüse.

²⁸ Allikus ik et van min Våder fingen ha; en ik wel höm di Miarensstiär iw.

²⁹ Hokken Oaren hed, di hir, wat di Geist tö di Geminten said.