Ipenbaring 14 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 14. Kapitel.

¹ En ik såg en Lum stunen üp di Bârig Sion, en me höm höndert en vjur en vjärdig düsend, danen hed di Nom van sin Våder skrewwen ön jår Vorhaud.

² En ik hjert en Stem van Hemmel üs en gurt Weter, en üs di Stem van en hart Tönderslag, en di Stem, welk ik hjert, wiär üs di Harpenspöllers, diär üp jar Harpen spölle.

³ En ja song en ni Salm, voar di Tron, en voar di vjur Dirten en di Olderlid; en Nemmen küd di Song, voarbütten di höndert en vjur en vjärdig düsend, diär kopet sen van di Örd.

⁴ Dössen sent, welk me Wüffen sik ek ofiwen, for ja sen Jümfers, en follige dit Lum eter, hur dit hengeid. Dössen sen kopet van di Mensken, tö di Jesten foar Gott en dit Lum.

⁵ En ön jar Müd es nin Falskheid fünden uden, for ja sen ünskildjig voar Gottes Tron.

⁶ En ik sag en üder Engel medden dör di Hemmel flöen, hi hed en ewig Evangilje, om dânen tö forkindjigen, diär üp di Örd set en une, en alle Heiden, en Stammen, en Moalen, en Volken.

⁷ En sprok me gurtem Stem: Fürgte Gott, en iw höm di Iär, for di Tid van sin Gerigt es kjemmen; en bödige höm ön, diär Hemmel en Örd, en di See, en di Weter-Soaden måket hēd.

⁸ En en üder Engel fölligt höm eter, di sprok: Jü es fälen, jü es fälen, Babylon, di gurt Stad, for jü hed alle Heiden van di geftig Win of hör Hureri tö drinken dön.

⁹ En di träd Engel fölligt dös eter, en sprok me gurtem Stem: Wan er hokken dit Bēst önbödigt, en sin Bild, en nemt dit Målteken ön sin Voarhaud of üp sin Hund.

¹⁰ Di skel üt Gottes Wredheid Win drink, diär ünformängt inskänkt es ön di Wredheid Kelk; en skel pinigt ud me Jöld en Swåwel, voar di hellig Engeler en voar dit Lum.

¹¹ En di Rok van jår Piniging skel âpgung van Ewigheid tö Ewigheid; en ja ha nin Ru, nogweder Nagt of Dai, welk dit Bēst önbödigt ha, en sin Bild, en wan er hokken dit Markteken van sin Nom önnommen hed.

¹² Hjir es di Geduld van di Helligen, hjir sen dânen, welk Gottes Gebote hoald, en di Glow ön Jesus.

¹³ En ik hjert en Stem van Hemmel tö mi sien: Skriw: Selig sen di Doaden, diär on di Herr sterrew, van nü of ön. Ja di Geist sprakt, dat ja ütru van jår Arbed, en jar Werken fölge jam eter.

¹⁴ En ik såg, en se, en wit Wolk, en üp di Wolk set er Jen, diär en Mensk lik wiär, hi hed en gold Kron üp sin Haud, en ön sin Hund en skârp Sekkel.

¹⁵ En en üder Engel ging üt di Tempel, en röp me gurtem Stem tö höm, diär üp di Wolk sēt: Slå ön me din Sekkel, en barige in; for di Tid es kjemmen, om intöbârigin, foar di Barigt üp di Örd es dor uden.

¹⁶ En di, diär üp di Wolk sēt, slog ön me sin Sekkel üp di Örd, en di Örd wåd skären en hauen.

¹⁷ En en üder Engel ging üt di Tempel ön Hemmel, di hed en skarp Sjend.

¹⁸ En en üder Engel kam er üt van di Alter, di hed Magt aur dit Jöld, en röp me en stark Röst, tö di, diär di skarp Sjend hed, en sprok: Slå ön me din skârp Sjend, en skjär di Druwen van di Wingoard üp di Örd, for di Biären sen rip.

¹⁹ En di Engel slog me sin Sjend üp di Örd, en skjärt di Druwen of van di Winstok, en smēt-s ön di gurt Küp van Gottes Wredheid.

²⁰ En di Kelter wad bütten di Stad trat me di Fet, en dit Blöd ging van di Küp bet tö di Tomer van di Hingster dör düsend en sogs höndert Stadien.