Ipenbaring 11 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 11. Kapitel.

¹ En diär wåd mi en Reidstok iwen, alliküs en Mētstok en di Engel stond diärbi, en said: Stun âp, en mēt Gottes Tempel, en di Ålter, en danen, welk diärön önbödige.

² Mar di Voargoard let fri, en mēt di ek, for di es ön di Heiden iwen, en ja skel di hellig Stad tötred ön tau en vjärdig Mun.

³ En ik wel min tau Tjügen iw, en ja skel profesei düsend, ta höndert en söstig Dågen, en öntein me Sakker.

⁴ Dit sen tau Öli=Bomer, en tau Lägtstanders, welk voar di Herr aur di Örd stun.

⁵ En wan hokken jam Skåd dö wel, da geid dit Für üt jar Müd, en fortiäret jår Finder; en wan er hokken jam Skåd dö wel, di mut alliksa doad måket ud.

⁶ Dössen hå Magt, di Hemmel tö slütten, dat et ek rintj on di Dågen van jår Profeseiing; en ja ha Magt aur di Weter, om ön Blöd tö waten, en di Ord me allerlei Plågen tö slåen, sa åft ja wel.

⁷ En wan ja jar Tjügnis foljendjigt hå, da skel dit Dirt, wat üt dit Steid hur nin Gründ es, apkomt, me jam en Strid hoald, en wel jam aurwen, en wel jam doad måke.

⁸ En jar Likhäms skel lien bliw üp di Gaten van di gurt Stad, welk geistelk nämt ud dit Sodoma en Egypten, hur üs Herr krütsigt es.

⁹ En jår doad Likhäms skel van di Volken, Stammen en Moalen tri Dagen en en hoalew sen ud, en ja wel jår doad Likhäms ek ön di Grewer li.

¹⁰ En danen, diär üp di Örd une, skel sik frügge, en wellewwe, en arküder Forirings stjür; for dös tau Profeten plåge dânen, welk üp di Örd une.

¹¹ En eter tri Dagen en en hoalwen, foar di Lewentsgeist van Gott ön jam; en ja stond üp jar Fet, en gurt Forfirels kam aur danen, welk jam såg.

¹² En ja hjert en gurtem Stem van Hemmel tö jam sien: Kom ap! En ja foar âp ön Hemmel ön en Wolk, en jår Finder såg jam.

¹³ En ön disallew Stünd wåd en gurt Ördsjilwin, en di tinst Dil van di Stad fäl, en diär wåd ön di Ördsjilwin sowen düsend Man van di Mensken doadslain; en di üdern wad forfirt, en jaw Gott ön Hemmel di Iär.

¹⁴ Dit taust We es voarbi, dit träd We fölligt gau.

¹⁵ En di sowenst Engel posaunet. En diär wåd gurtem Stemmen ön Hemmel hjert, diär sprok: Di Könningrikken üp di Wârld sen üs Herr en sin Kristus tö fäl en, en hi skel üs Könning regire ön al Ewigheid.

¹⁶ En di vjur en twundig Olderlid, diär voar Gott üp jar Stöler set, fäl djäl üp jår Ansegt, en bödigt Gott ön.

¹⁷ En sprok: Wü danke di, Herr! almagtig Gott, diär dü best, diär dü wiärst, en ön di tökommen Tid best, dat dü din gurt Kraft önnommen hēst, en üs Könning herskest.

¹⁸ En di Heiden sen wred uden, en din Wredheid es kjemmen, en di Doaden jar Tid, dat er aur jam rogt ud, en din Tinstknegten, din Profeten, en din Helligen, en dânen, diär din Nom fürgte, di Litjen, en di Gurten, di Loan tö iwen; en danen tö fordârwin, welk di Örd fordârewt hå.

¹⁹ En Gottes Tempel wåd ön Hemmel ipen måket; en di Ark van sin Testament wåd ön sin Tempel sen, en diär kam Leid, en Rösten, en Tönder, en Ordsjilwin, en gurt Heils.