Ipenbaring 10 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 10. Kapitel.

¹ En ik såg en üder stark Engel van Hemmel djäl kommen, di wiär me en Wolk bekloadet, en hi hed en Rinbånk bowen üp sin Haud, en sin Önlet wiär üs di Sen, en sin Fet üs di Pilen van Für.

² En hi hed ön sin Hund en litj Bok, wat ipenmaket wiär. En hi sät sin rogt Fut üp di See, en di left üp di Ord.

³ En hi röp me gurtem Stem, alliküs en Löw brüllet; en üs hi röpen hed, sprok sowen Tönderslaggen jar Stemmen.

⁴ En üs di sowen Tönderslaggen jar Stemmen spreken hed, wild ik danen skriw. En ik hjert en Stem van Hemmel sien tö mi: Forsegele dit, wat di sowen Tönderslaggen spreken ha, en skriw dit ek.

⁵ En di Engel, welk ik stunen såg üp di See en üp di Örd, hewt sin Hund ap jen Hemmel.

⁶ En swor bi di, diär lewwet van Ewigheid tö Ewigheid, diär di Hemmel skåpen hed, en wat diärön es, en di See, en wat diärön es. Nü skel er nin Tid moar wis.

⁷ Mar ön di Dagen, üs di Stem van di sowenst Engel hjert wåd, wan hi posaune skel, da skel Gottes Hjemmelkheid tö folling kom, alliküs hi sin Tinstknegter en Profeten forkindigt hēd.

⁸ En ik hjert en Stem van Hemmel alweder me mi spreken, en sien: Gung hen, nem dit ipen Bok van di Engels Hund, diär üp di See en üp di Örd stånt.

⁹ En ik ging hen tö di Engel, en sprok tö höm: Iw mi dit litj Bok. En hi said tö mi: Nem-t hen, en forsling dit; en hat skel di ön-t Bük wark, mar ön din Müd skelt swet wis üs Hönning.

¹⁰ En ik nom dit litj Bok van di Engel sin Hund, forslonk dit, en hat wiär swet ön min Müd üs Hönning, en üs ik dit iten hed, warkt et ön min Bük.

¹¹ En hi sprok tö mi: Dü must alweder profesei di Volken, en Heiden, en Moalen, en vul Könninger.