Hebräer 12 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 12 Kapitel.

¹ Diärom uk wü, wil wü sa en Hoppen Tjügen rundom üs ha, let üs ofli di Send, welk üs altid önklöwwet, en trâg måket, en let üs låp dör Geduld üp di Kamfbån, welk üs forordnet es.

² Let üs âplukke üp Jesus, diär di Glow begent en voljendigt hed. Alhurwel hi hed Frügged ha küd, nom hi dit Krüts üp sik me Geduld, en agtet di Skand ek, en set nü tö di rogt Hund üp Gottes Trōn.

³ Tänk om höm, diär sa-n Tögenspråk van di Senders me Geduld drain hed, omdat I ju Mud ek sünk let, en ek forsåge.

⁴ For I hå jit ek bet üp-t Blöd wederstönden ön di Strid tögen di Send.

⁵ En ha al di Trost auriten, diär tö ju üs tö di Biärner sprakt: Min Seen, agte et ek ring, wan di Herr di en Tügt üplidt, en forsage ek, wan dü van höm bestråwet udst.

⁶ For welk di Herr lew hēd, di tügt hi, en hi slaid ark Seen, welk hi apnemt.

⁷ Wan I di Tügt me Geduld drai, handelt Gott me ju üs Biärner. For hur es en Seen, welk di Våder ek tügt?

⁸ Mar sen I sönder Tügt, hurön ja alle dilhaftig uden sen, da sen I ünegt, en ek Biärner.

⁹ Uk di Väders van üs Flesk nom üs ön Tügt, en wü ha jam Iärfürgt bewiset, skuld wü da ek vulmoar üs geistelk Våder önderdånig wis, omdat wü lewwe?

¹⁰ For de jündern ha üs en kurt Tid ön Tügt hölden, üs jam dit gud togt; mar dös üs tö Net, omdat wü sin Helliging dilhaftig ud.

¹¹ En alle Tügt, wans diär es, tinkt üs ek Frügged tö wisen, mar Bedrüwwetheid; mar ederst wel-s en fredelk Fürgt ön di Geregtigheid dânen bring, welk diärdör öwet sen.

¹² Diärom rogt di trag Hunden en di slap Knebiner weder âp.

¹³ En skrid me wes Futstöpen, omdat er ek hokken stjappelt üs en Kröpel, mar vuljer sünd ud.

¹⁴ Strewe eter di Frēd me Arkjen, en eter di Helligheid, sönder welk Nemmen di Herr se skel.

¹⁵ En se tö, dat er Nemmen Gottes Gnade foragtet, omdat ek mesking en better Röt âpwugset, en Ünfred önrogt, en Vulen diärvan önstat ud.

¹⁶ Dat er ek hokken es en Hurer, of en Gottloas, üs Esau, diär om jen Miältid Iten dit Rogt van sin Jestgeburt forkopet.

¹⁷ Mar wēt, dat hi ederst, üs hi di Segen arwe wild, ofwiset wad; for hi foand nin Rüm tö Bōt, alhurwel hi-s me Toaren sågt.

¹⁸ For I sen ek kjemmen tö di Barig, welk en öntast küd, en me en Für brent, nog tö di Junkheid, en Halwjunken en Ünweder.

¹⁹ Nog tö di Klang van di Basun, en tö di Stem van di Urder, welk et ofwärnt, üs ja hjert, dat dit Urd jam jå ek said wåd.

²⁰ For ja küd-t ek fordrai, wat er said wåd. En wan en Dirt tögen di Barig önråket, skuld-t stinigt, of me en Pil doadsköten ud.

²¹ En sa skrekkelk wiär dit Onsjün, dat Moses sprok Ik sen forfirt, en sjilwe.

²² Mar I sen kjemmen tö di Barig Sion, en tö di lewendig Gott sin Stad, tö dit Hemmels- Jerusalem, en tö vul düsend Engeler.

²³ En tö di Forsamling ön dit Geminte van di Jestgeboren, welk ön Hemmel önskrewwen sen, en tö Gott, di Rigter aur alle, en tö di Geister van di volkommen Rogtfârdigen.

²⁴ En tö di Formedler van dit ni Testament, en tö dit Blöd van di Bespränking, wat beter sprakt üs Abels.

²⁵ Se tö, dat I höm dit ek wärne, diär sprakt. For wan dossen ek flögt sen, welk sik wärnt, üs hi üp di Ord sprok, vul mender wü, wan wü höm dit wärne, diär van Hemmel sprakt.

²⁶ Huns Stem tö di Tid di Örd beweget. Mar nü hēd hi löwet, en sprakt: Jit jenmal wel ik bewege, ek alining di Örd, mar uk di Hemmel.

²⁷ En dit Urd: Jit jenmal bedüdet, dat dit, wat bewegelk es, skel forandert ud, üs dit, wat måket es, omdat dit blewt, wat ünbewegelk es.

²⁸ Diärom wel wü en ünbewegelk Rik fingen hå, let üs di Gnad fasthoald, dör welk wü Gott tine skel, om höm tö hågin me Dögt en Iärfürgt.

²⁹ For üs Gott es en Für, wat fortiäret.