Hebräer 10 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 10. Kapitel.

¹ For di Wet wiär di Skår van di gud Gåwen ön di tökommen Tid, mar ek dit Voarbild van di gud Gåwen sallew. Ark Jår mut em altid dit sallew Åfer åwere, en dag kjen dit dânen, welk åwere, ek volkommen måke.

² Üders hēd dit Åwerin âphölden, van dânen, diär bi di Gottestinst sen, jam nin Geweten moar üt di Send måke, wan ja jenmål rensket sen.

³ Mar nü kom dör di Åfer di Send alle Jår ön Tagten.

⁴ For hat es ünmögelk, dör Blöd van di Ausen en di Weddern Send wegtönemmen.

⁵ Diärom said hi, üs hi ön di Warld komt: Åfer en Gawen hēst dü ek hå wild, mar dü hēst mi di Likhäm töbereitet.

⁶ Brand=Åfer en Send=Åfer hage di ek.

⁷ Da said ik: Se, ik kom, o Gott! ön-t Bok stånt er skrewwen van mi, dat ik, o Gott! din Wel dö skel.

⁸ Üs hi tövoaren said hēd: Slagt=Åfer en Spis=Åfer, en Brand=Åfer, en Send=Åfer wedt dü ek, ja hage di uk ek, (welk eter di Wet åwert ud).

⁹ Diär said hi: Se, ik kom, o Gott! om din Wel tö dön. Diär hēwt hi dit Jest âp, omdat hi dit Üder insät.

¹⁰ Dör sin Wel sen wü hellig uden dör dit Afer van Jesus Kristus sin Likhäm, wat jenlop sken es.

¹¹ En ark Pröst es insät, omdat hi alle Dågen tinet en åft disallew Åfer åwert, welk oldermoar di Send wegnem kjen.

¹² Mar dös, wil hi en Åfer foar di Send åwert hed, wat ewig gelt, set hi nü tö Gottes rogt Hund.

¹³ En tēwt nü, tö dat sin Finder tö en Skammel foar sin Fet leid ud.

¹⁴ For me jen Åfer hed hi ön Ewigheid dânen forsönet, diär hellig uden wiär.

¹⁵ Dit betjügt üs uk di hellig Geist; for hi hed tövoaren said:

¹⁶ Döt es dit Testament, wat ik jam måke wel eter dös Dagen, sprakt di Herr: Ik wel min Wet ön jår Hart iw, en ön jår Sen wel ik dit skriw.

¹⁷ En om jår Send en jår Üngeregtiheiden wel ik ek moar tänk.

¹⁸ Hur Foriwing van di Send es, diär es ek moar Åfer foar di Send.

¹⁹ Sa ha wü da nü, lew Brödhern! di Friheid, om ön-t Helligdom intögungen dör Jesus sin Blöd.

²⁰ Hurtö hi üs en ni en lewendig Wei inwit, dör di Voarhang, dit es dör sin Flēsk.

²¹ En wü ha en Hogpröst aur Gottes Hüs.

²² Nü let üs da hentö gung me en wårhaftig Hart, ön di vol Glow, besprängt ön üs Harten, en loas maket van dit bös Geweten, en dit Likhäm es wasket me rin Weter.

²³ En let üs fast hoald ön di Bekänels van di Höp, en ek wanke, (for hi es tru, diär üs dit tölöwet hed).

²⁴ En let üs Agt iw üp arküder, me Apmuntering en Önhoalden tö di Lewde en gud Werken.

²⁵ En let üs ek forlet üs Forsåmling, üs Sommen plei, mar let üs arküder formåne, en dit om sa vul moar, wil I se, dat di Dai naier komt.

²⁶ For wan wü me Wellen Send dö, eter dat wü di Känels van di Wårheid fingen hå, da hå wü nü nin Åfer moar nödig foar di Send.

²⁷ Mar en skrekkelk Forwagten van dit Gerigt, en van di fürig Iwer, welk di Wederspenstigen fortiäre wel.

²⁸ Wan er hokken dit Gebot van Moses brakt, di mut sterrew sonder Barmhartigheid, dör tau of tri Tjügen.

²⁹ Hur vul swårer Stråf fortinet di, welk Gottes Seen me Fet trat, en dit Blöd van dit Testament foar ünrin agtet, hurdör hi helligt wåd, en di Gnaden-Geist forsmoait.

³⁰ For wü kan höm, welk said: Di Wrög es min, ik wel forgelt, sprakt di Herr. En wederom: Di Herr skel sin Volk rigte.

³¹ Skrekkelk est, ön di lewendig Gott sin Hund tö fålen.

³² Mar tänk om di voarige Dågen, eter dat I âplägt wiär en hart Kamf ön gurt Liden üthölden hå.

³³ Foar-t jest Dil sen I sallew dör Smoai en Bedrüwwing en Skauspöl uden, foar-t taust Dil ha I Geminskep me di Üdern hed, wan ja sa behandelt wåd.

³⁴ For I hå Meliden hed me min Banden, en I skekket ju me gud Mud diärön, üs ju Gud rowet wåd, for I wet, dat I bi ju sallew en beter en bliwen Gud ön Hemmel hå.

³⁵ Warp ju Fortruen ek weg, wat en gurt Beloaning hed.

³⁶ Mar Geduld ha I nödig, omdat I Gottes Wel dö, en di Tölöwing fo.

³⁷ For jit eter en litj Skür, komt hi, diär kom skel, en ek talmt.

³⁸ Mar di Rogtfârdig skel lewwe dör sin Glow. Mar hokken ofwikt, ön höm hed min Sēl nin Behågen.

³⁹ Mar wü sen ek van danen, welk wik en fordammet ud, mar van danen, welk liw en di Seel reddige.