Hebräer 1 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 1. Kapitel.

¹ Eterdat Gott ön di voarige Tid manningmal en üp mannigerlei Wis spreken hed dör di Profeten tö di Väders,

² Hed hi ön di lest Dagen tö üs spreken dör di Seen, welk hi stelt hēd tö en Arwing van Alles, dör welk hi uk di Warld måket hēd.

³ Wil hi di Glindering van sin Herrelkheid es, en dit Iwenbild van sin Wesen, en drait alle Dinge me sin kraftig Urd, en hēd di Rensking van üs Send dör sik sallew tö Wei brågt, da hed hi sik sät tö di rogt Hund van di Majestät ön di Hōgde.

⁴ En hi es vul moar âphoged uden üs di Engel, hi hēd en vul hoger Nom arewt üs ja hå.

⁵ For tö watfoar en Engel hed hi jens said: Dü best min Seen, delling hå ik di töwonnen? En wederom: Ik skel sin Våder wis, en hi skel min Seen wis.

⁶ En wederom: Üs hi di Jestgeboren inbringt ön di Wârld, sprakt hi: En alle Gotts Engeler skel höm önbödige.

⁷ En tö di Engeler said hi wel: Hi måket sin Engeler tö Windjen, en sin Diners tö Fürflammen.

⁸ Mar tö di Seen: Gott, din Stöl wåret van Ewigheid tö Ewigheid, dit Scepter van din Könningrik es en rogt Scepter.

⁹ Dü hēst di Rogtfârdigheid lew, en håtest di Ungeregtigheid, diärom hēd din Gott di sallewt mi dit Öli van Frügged, moar üs din Mebrödhern.

¹⁰ En dü, Herr! Hest van jest Begen di Gründ tö di Örd leid, en di Hemmelen sen di Werken van din Hunden.

¹¹ Dânen skel forgung, mar dü blewst, en ja skel apslidt üs en Kload.

¹² En üs en Kload wedt dü-s forwandele, en ja skel sik forwandele. Mar dü blewst disalwige, en din Jåren nem nin Jend.

¹³ Tö watfoar en Engel hed hi tövoaren said: Sät di tö min rogt Hund, tö dat ik din Finder li tö en Skammel foar din Fet?

¹⁴ Sen ja ek altermål tinstwellig Geister, diär ütstjürt sen tö Tinst, tö Help foar danen, welk di Seligheid arwe skel?