Forhandlings 27 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 27. Kapitel.

¹ Aurdat di Offårt na Italien beslöten wiär, aurjaw ja Paulus en hok Üdern van di Gefangenen ön di Önderhaudman, bi Nōm Julius, van di Kaisers Krigskär.

² Wü ging ön Burd üp en adramitisk Skep, om ön di Küst van Asien hentöfåren, en wü silt of. Aristarchus van Thessalonich wiär me üs.

³ Di Üder Dai kam wü ön tö Sidon. Julius behandelt Paulus rogt friindlik, jaw hom Forlof, tö sin gud Frinjer tö gungen, en van jam sik plege let.

⁴ Van diär foar wü weder of, en silt bi Cypern langs, wil di Winj üs öntögen wiär.

⁵ Eter dat wü aur di See bi Cilicien en Pamfilien fären wiär, kâm wü tö Myra ön Lycien ön.

⁶ Hjir foand di Önderhaudman en Skep van Alexandrien, wat na Italien silt, en hi bragt üs diär ön Burd.

⁷ Aurdat wü sa lungsem silt, kam wü ön vul Dagen knap tö Knidus, for di Winj wiär üs hart öntögen, en da foar wü langs bi Kreta, lik aurvoar Salmone.

⁸ Me nauer Noad kam wü diär voarbi, en kam ön bi en Steid, di hjit Gutfurt (Dailkhaven), ek fir van di Stad Thalassa (Lasea).

⁹ Aurdat nü vul Tid forlöpen en di Fårt gefärelk wiär; en hurom dat di Fasten al voarbi wiär, da formånet Paulus jam.

¹⁰ En said tö jam: Lew Måner! Ik se voarüt, dat di Fårt ek sönder Hender en gurt Skad volbrågt ud kjen; ek alining foar de Leding en dit Skep, mar uk foar üs Lewent.

¹¹ Mar di Haudman liwt dit, wat di Stjürman en di Kaptain (Skepshaudman) said, moar, üs dit, wat Paulus said.

¹² Aurdat di Hafen foar di Wunterlåg ek gelegen wiär, höld di Misten et foar dit Bǟst, weder diärvan tö fåren, om wan-t mögelk wiär, na Fönice, en Hafen van Kreta, tö kommen, hur Opper es voar di Winj Südwäst en Nudwäst.

¹³ Mar aurdat di Südenwinj weit, höpet ja sa vul moar, dat jår Voarnemmen geling skuld; di Ankers wåd ligt bi Asson, en wü silt langs bi Kreta tegt voarbi.

¹⁴ Mar hat wåret ek lung, da kam er en Storm, (Horrelwinj), diär Nud-Oast nǟmt ud.

¹⁵ En üs dit Skep diärvan üp Sid smetten wad, en ek tögen di Winj apkom küd, let wü dit Skep ofdrai, en let et driw.

¹⁶ Wü kam tö en Eilönd, dit hjit Clauda, diär küd wü knap dit Boat magtig ud.

¹⁷ Ja halet dit Boat ap, en brükt et tö Help, om dit Skep me Tauwerk tö sorrin; en aurdat ja bang wiär, üp en Söndbank fast tö råkin, let ja di Seils fål, en let dit Skep driw.

¹⁸ En diär wü van dit gewaltig Ünweder vul leden hed, for dit Skep slingert swår, smēt ja üp di Üder Dai en Dil van di Leding aur Burd.

¹⁹ En üp di träd Dai smēt wü me üs ein Hunden dit Skepsredskep üt.

²⁰ Mar üs ön manning Dagen nogweder Sen, of Stjerner tö sen wiär, en ek en litj Ünweder üs aur Haud hinget, wiär üs al üs Höp, om dit Lewent tö reddigin, benommen.

²¹ Aurdat em lung nogweder iten, of drunken hed, stönd Paulus ap ön di Medden van jam en said: I Måner, I hed mi harke, en ek van Kreta offår skuld, da wiär üs dit Liden en dös Skåd spåret uden.

²² En nü bed ik ju, gud Mud tö behoalden; for nin Seel van ju skel er omkom, forbütten dit Skep.

²³ For jü Nagt hēd Gottes Engel bi mi stönden, höm hir ik tö, en höm tine ik.

²⁴ En hi sprok: Fürgt di ek, Paulus! dü must voar di Kaiser stelt ud; en lukke hjir, Gott hēd di al danen skǟnkt, diär me di ön-t Skep sen.

²⁵ Diärom, I Manslid! wis ünforsågt; for ik liw Gott; hat wel sa ske, alliküs er tö mi said uden es.

²⁶ Dag mut wü ön en Eilönd forslain ud.

²⁷ Tölēst ön di vjurteinst Nagt, dat wü ön dit adriatisk Miär (See) ombidrēw, liwt dit Skepsvolk dit Lönd nai tö kommen.

²⁸ Ja smēt dit Load üt, en foand twundig Klafter (Fidem) Weter, en en litjet diäreter smet ja weder dit Load üt, en foand fiiftein Fidem.

²⁹ Aurdat ja nü bang wiär, üp Kleppen tö råkin, smēt ja agter van-t Skep Ankers üt, en tēwt üp di Dågeråd.

³⁰ Mar üs dit Skepsvolk van-t Skep flögt wild, en dit Boat djället ön di See, jåw ja voar, dat ja uk van di Voarstewen di Ankers ütbring wild, da,

³¹ Said Paulus tö di Haudman en di Krigsknegter: Wan dössen ek ön-t Skep bliw, da kjen I ek reddigt ud.

³² Diär kappet di Krigsknegter di Tauen of van-t Boat, en let it fål.

³³ Üs-t nü begent tö dågin, formånet Paulus jam al, dat ja wat īt skuld, en said: Hat es delling di vjurteinst Dai, dat I tewt hå, nin Miältid hölden, en nönt tö ju nommen hå.

³⁴ Diärom bed ik ju, wat tö geneten (Spis tö nemmen), om ju tö låbin, for diär skel Nemmen van ju en Hir van Haud fål.

³⁵ En üs hi dit said hed, nom hi Broad, danket Gott foar jam al, brok dit, en begent tö iten.

³⁶ Diär fing ja al weder Mud, en nōm wat tö iten.

³⁷ Wü wiär üp-t Skep töhop tau höndert en sogs en söwendig Sēlen.

³⁸ En üs ja sat uden wiär, smēt ja, om dit Skep legter tö makin, uk dit Kurn aur Burd.

³⁹ En üs-t Dai wåd, küd ja dit Lönd ek; mar ja wåd en Wik me en Aur wår, diär wild ja dit Skep onsät, wan-t mögelk wiär.

⁴⁰ En diär ja di Ankers ligt hed, let ja dit Skep weder ön See gung, måket di Rödderstroppen loas, sät dit litj Seil bi voar di Wind, en höld me dit Skep nå di Strönd tö.

⁴¹ Mar aurdat wü üp di Gründ kam, en en Dīp üp ark Sid hed, råket dit Skep fast; di Voarstewen sēt fast en beweget sik ek; en dit Agterskep brok van arküder dör di Magt van di Brekers (Wogen).

⁴² Nü hed di Soldaten (Krigsknegter) di Rēd, di Gefangenen doad tö slåen, om dat er ek hokken van jam, welk swum küd, tö Lönd kâm.

⁴³ Mar di Haudman wild Paulus reddige, forboad dit tö dön, en jåw Order: hokken swum küd, skuld sik jest ön-t Weter smit, om ön Lönd tö kommen.

⁴⁴ En di Üdern kâm, Sommen üp Burder, Sommen üp Planken van dit Skep diärvan. Üp di Wis geske dit, dats Al behölden tö Lönd kam.