Forhandlings 24 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 24. Kapitel.

¹ En füf Dagen diäreter kâm di Opperpröst Ananias me hok Olderlid, en me en Foarspreker, bi Nōm Tertullus; ja stelt sik voar di Löndvöged tögen Paulus.

² En üs Paulus hjårt röpen wiär, begent Tertullus sin Klåg, en sprok:

³ Dat wü ön Ru en Fred bi di lewwe, en dat döt Volk dör din Omsörrig sa vul gud Tinsten tökjemmen sen: dit, magtig Felix, bekän wü altid en allerwegen me vul Dank.

⁴ Mar om dat ik di ek olterlung âphoald, da bed ik di, dü maist sa gud wis, üs me litjet Urden tö hiren.

⁵ Wü hå fünden, dat dös Man gefärelk es, dat hi üs en Pest Aprör måket ön-t hile Rik mung di Juden, en Önförer van di Nazarener Sekte es.

⁶ Hi hēd uk forsågt, di Tempel tö öntwien, diärom nōm wü höm fast, en wild höm eter üs Wet bestrafet hå.

⁷ Mar di Opperst Lysias kâm diäraur tö, en fört höm me gurt Gewalt weg üt üs Hunden.

⁸ Hi jåw di Beskid, dat di Forklågers sik ön di wǟnd skuld. Van höm kjenst dü nü al dit tö weten fo, hurfoar wü höm beskildige, wan dü höm forhir wedt.

⁹ En di Juden stemmet diärme aurjen, en said, dat et sik sa forhöld.

¹⁰ Mar Paulus, üs di Löndvöged höm en Wink iwen hed tö spreken, swåret: Wil ik wēt, dat dü aur döt Volk al manning Jår Rigter best, wel ik mi getrost forswåre.

¹¹ For dü kjenst tö weten fo, dat et jit ek länger üs twellef Dågen es, sönt ik tö Jerusalem kâm, om Gott öntöbödigin.

¹² Uk hå ja mi ek ön di Tempel fünden me hokken sprēken, of dat ik en Aprör måket hå nogweder mung dit Volk, of ön di Skulen, of ön di Städer.

¹³ Ja kjen nönt van dit, hurfoar ja mi beskildige, mi bewise.

¹⁴ Mar dit bekän ik di, dat ik eter di Wei, welk ja en Sekte nǟm, min Väders Gott sa iäre, dat ik Alles liw, wat ön di Wet en ön di Profeten skrewwen stånt.

¹⁵ En hå di Hȫp tö Gott, hurüp ja uk sallew tew, nåmelk, dat jens de Doaden, bid de Rogtfârdigen en di Ünrogtfârdigen, âpstun skel.

¹⁶ Diärom strewe ik, min Geweten voar Gott en Mensken rin tö hoalden.

¹⁷ Dag eter manning Jår kam ik weder, om min Löndslid Weldåden tö iwen, en Afer en Belöwing tö bringen.

¹⁸ Jüst diärbi foand ja mi ön di Tempel, dat ik mi renske let sönder Lârem en Aprör.

¹⁹ Hat sen hok Juden üt Asien, welk üs Tjügen voar di âptred skuld, en mi forklåge, wan ja wat tögen mi ha.

²⁰ Of let jam sallew si, of ja mi en Forbreken bewise kjen, diär ik voar di Råd stönd.

²¹ Hat måt da wīs aur dit jen Urd, üs ik mung jam stönd en röp: Aur dit Apstunen van Doaden ud ik delling van ju forklaget!

²² Mar üs Felix dit hjert, skōf hi di Såk âp, omdat hi van di Lirwei moar tö weten fing, en sprok: Wan de Opperst Lysias komt, da wel ik aur ju Såk dit Rogt sprēk.

²³ Diärüp befoal hi di Haudman, höm ön Forwårsom tö hoalden, höm ön Ru tö letten, en Nemmen van sin Lid et tö wärnin, höm tö tinin, of tö höm tö kommen.

²⁴ En hok Dagen diäreter kam Felix me sin Wüf Drusilla, welk jüdisk wiär, en fördigt Paulus, om van höm wat aur di Glow ön Christus Jesus tö hiren.

²⁵ Mar üs Paulus van di Rogtfârdigheid, en van di Tügt aur sik sallew, en van dit tökommende Gerigt sprok, forskrok Felix, en swåret: Foar döt mal gung hen. Wan ik Tid hå, en-t mi passet, da wel ik di röp let.

²⁶ Hi höpet diärbi, dat Paulus höm Jild dö wild, om höm loas tö letten; diärom let hi höm åfter tö sik kom, en sprok me höm.

²⁷ Mar üs tau Jar forlöpen wiär, kam Portius Festus ön Felix sin Steid; en Felix wild de Juden tö wel wīs, en behöld Paulus ön Gefangenskep.