Forhandlings 21 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 21. Kapitel.

¹ En hat kam tö pas, dat wü, as wü van jam Ofskid nommen hed, ofsilt, da kâm wü lik tö bi Kos ön, en üp di Üder Dai bi Rhodis, en van diär tö Patara.

² En üs wü diär en Skep foand, wat na Fönizien sīl wild, ging wü diär ön Burd, en foar of.

³ Üs wü Cypern ön Sigt fing, let wü-t li tö di left Hund, silt na Syrien, en löndigt bi Tyrus, hur dit Skep losse skuld.

⁴ Diär trof wü Jüngers ön, en höld üs sowen Dågen ap. Dör Gottes Geist belirt said ja tö Paulus, dat hi ek âpreise skuld tö Jerusalem.

⁵ En üs di Dagen forlopen wiär, sät wü üs Reis fort. En ja död üs al dit Geleit me Wüf en Jungen (Biärner) üt bütten di Stad. En bi Aur fǟl wü djäl ön Knebiner en bödigt.

⁶ En diär wü arküder Fårwel said hed, ging wü aur ön-t Skep; en ja kirt weder om, en ging tüs.

⁷ Wü beslüt di Reis van Tyrus na Ptolemais me Skep tö måkin; en üs wü diäron kjemmen wiär, gröt wü di Brödhem, en blēw jen Dai bi jam.

⁸ En di Üder Dai ging wü me Paulus na Cäsarea, in ging īn ön di Evangelist Filippus sin Hüs, diär jen van di Sowen wiär, en blēw bi höm.

⁹ Disallew hed vjur Dågters, ja wiär Jungfåmner, ja küd wårsi.

¹⁰ En üs wü diär vul Dågen wessen hed, kam uk en Profet van Judäa, me Nom Agabus, en hi kâm tö üs.

¹¹ Hi nōm Paulus sin Görtel, boand sik diärme Hunden en Fet, en said: Dit sprakt di hellig Geist: Di Man, welk dös Bjält töhjert, skel di Juden ön Jerusalem sa binj; en höm ön di Heiden jar Hunden aurlewere.

¹² Üs wü dit hjert, boad wü, en danen, welk ön dit Plåts wiär, dat Paulus ek apgung skuld tö Jerusalem.

¹³ Mar Paulus swåret en said: Wat måke I, dat I skroale, en mi min Hart sa swår måke? Ik sen er redig tö, ek alining mi binj tö letten, mar uk om ön Jerusalem tö sterwin, om di Nōms wel van di Herr Jesus.

¹⁴ Mar üs hi sik ek bedil let wild, jaw wü üs töfred, en said: Di Herr sin Wel ske!

¹⁵ En eter di Dågen måket wü üs klar tö reisin, en ging âp tö Jerusalem.

¹⁶ En me üs reiset uk hok Jüngers van Casarea, welk en Man van Cypern, bi Nōm Mnason, tö üs brågt; hi wiär jen van di jest Jüngers, en wü skuld bi höm Herbârig fo.

¹⁷ En üs wü tö Jerusalem önkam, nōm di Brödhem üs ap me Frügged.

¹⁸ En di Üder Dai ging Paulus me üs tö Jakobus, bi höm wiär alle Olderlid töhop kjemmen.

¹⁹ En üs hi jam gröt hed, fortält hi dit Jen eter dit Üder, watfoar Dingen Gott mung di Heiden dör sin Tinst wirket hed.

²⁰ Üs ja di Tiding hjert, danket ja Gott, en said tö höm: Brödher! dü sjogst, hurvul düsend Juden di Glōw önnomen hå; en ja iwere jit al foar de Wet.

²¹ Ja hå van di hjert, dat dü alle Juden, welk mung di Heiden une, līrst, van Moses oftöfålen, en saidst, dat ja jår Biärner ek beskjär skel, en uk ek nå de Wis van di Wet wandele.

²² Wat es dit nü da? Voar allen Dingen mut dit Geminte töhop kom, for ja wel-t bald tö hiren fo, dat dü kjemmen best.

²³ Sa dö nü dit, wat wü di si.

²⁴ Diär sen vjur Karming (Måner) bi üs, diär en Belöwing dön hå. Nem jam tö di, en let di me jam renske, en wǟnd di Kosten foar jam diärön, dat ja jar Haud beskjär let; da wel Arkjen īnse, dat dit Gerügt om di, wat ja hjert hå, ek wår es; om dat dü voaral eter di Wet handelst, en diärüp Agt hēst.

²⁵ For danen van di Heiden, welk liw, ha wü skrewwen en beslöten, dat ja Sok ek hoald skel; mar ja skel sik ön Agt nem voar Ofgottsafer, voar Blöd, voar dit Kwewet, en voar Hureri.

²⁶ Diär nōm Paulus di Karming tö sik, en let üp di Üder Dai sik me jam renske, ging in ön di Tempel, en forkindigt, dat hi di Dagen tö di Rensking üthoald wild, tödat foar Arkjen van jam dit Afer brågt wiär.

²⁷ Üs nü di sowen Dagen binai tö Jend wiär, brågt di Juden van Asien, welk höm ön di Tempel såg, dit hile Volk ön Aprör, leid Hunden ön höm, en röp:

²⁸ Help! Israeliten! Hjir es di Mensk, diär aural di Mensken lirt, wat tögen dit Volk, en tögen di Wet en tögen dit Steid es. En nü hēd er uk di Griken ön di Tempel brågt, en döt hellig Steid ünrin måket.

²⁹ Ja hed nämelk tövoaren di Efeser Trofimus bi höm ön di Stad sen; en nü ment ja, dat Paulus höm ön di Tempel inbrågt hed.

³⁰ En diäraur kam di hile Stad ön Aprör, en dit Volk löp töhop. Paulus wad greppen, üt di Tempel slippet, en metjens wåd di Düren töslöten.

³¹ Mar üs ja höm doadslå wild, fing di Opperst van di Kär Tiding diärvan, dat hil Jerusalem ön Forwirring wiär.

³² En hi nōm metjens di Krigsknegter en Haudlid tö sik, en måket sik gau diärmung. Sa gau üs ja di Opperst en di Krigsknegter såg, höld ja âp, Paulus tö slåen.

³³ Mar üs di Haudman naier hjårt kâm, let hi höm wegnem, en jaw Order, höm me tau Ketting/s/ tö slütten, en fråget höm, hokken hi wiär, en wat hi dön hed.

³⁴ En mung di Kär röp di Jen dit, en di Üder dat. Mar üs hi nönt wes tö weten fo küd aur di Larem, befoal hi, höm ön di Borrig tö bringen.

³⁵ En üs hi bi di Trap kam, en di Kär sa trǟngt, måst di Krigsknegter höm drai.

³⁶ For dit Volk fölligt höm ön Kärren eter, en röp: Weg me höm!

³⁷ Üs em effen Paulus ön di Borrig inför wild, said hi tö di Opperst: Stånt et mi fri, me di tö spreken? Hi said: Kenst dü Grikisk?

³⁸ Best dü ek di Ägypter, welk voar hok Dagen en Aprör måket, en vjur düsend Slikmūrdigers ön di Wösteni fört hēd?

³⁹ Paulus said tö höm: Ik sen en Jud, Borger van Tarsus, en berömt Stad ön Cilicien. Ik bed di, iw mi Forlof, tö dit Volk tö spreken.

⁴⁰ Üs hi höm Forlof jaw, trat Paulus üp di Trap, en winket me di Hund tö dit Volk. Üs-t nü rogt stel wad, sprok Paulus tö jam üp Ebräisk en said: