Forhandlings 17 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 17. Kapitel.

¹ Jat nōm di Wei dör Amfipolis en Apollonia, en kâm tö Thessalonich, hur en Synagoge (Judenskūl) wiär.

² En Paulus, sa üs hi dit ūn wiär, besågt jam, en sprok üp tri Sabbatter me jam aur di Skreft.

³ Hi leid jam dit üt, en bewiset dit, dat Christus lid måst, en van Doaden apstun; en dat dös Jesus, (said hi) welk ik ju forkindige, Christus es.

⁴ Sommen mung jam liwt, en höld sik tö Paulus en Silas; alliksa uk van di from Griken en gurt Mängde, en van di voarnem Wüffen ek litjeten.

⁵ Mar di Juden brågt hok halsstarrig Karming van di Marktbuben üp jar Sid, en wiggelt dit Volk ap, en reget en Apstand ön di Stad ön, en stormt üp Jasons Hüs, en sågt, jam mung dit Volk tö bringen.

⁶ Mar üs ja jam ek foand, slippet ja Jason en jit hok Brödhem moar voar di Stadsobrigheid, en röp: Dânen, welk aural Ünru stifte, sen uk hjir hjårt kjemmen.

⁷ Jason beherbârigt jam. En al dössen handele tögen di Gebote van di Kaiser, for ja si: En Üder, nämelk Jesus, es Könning.

⁸ Diärdör brågt ja dit Volk en di Stadobrigheid, welk dit hjert, ön Forwirring.

⁹ Dag üs Jason en di Üdern Borg stelt hed, wåd jat loas letten.

¹⁰ Mar di Brödhem stjürt ön Nagtem Paulus en Silas weg na Beroe. Diär ging jat nå jår Önkomst in ön di Judenskul.

¹¹ Mar dössen wiär vul bråwer, üs dânen ön Thessalonich; ja nōm dit Urd rogt hold ön, en forsket dågligs ön di Skreften, of-t sik sa forhöld.

¹² En Vulen van jam liwt, en ek litjeten van di voarnem (iärbar) grikisk Wüffen en Måner.

¹³ Mar üs di Juden van Thessalonich tö weten fing, dat uk ön Beroe Gottes Urd van Paulus forkindigt uden wiär, kam ja uk diärhen en sǟt dit Volk ön Beweging.

¹⁴ Mar dag skaffet di Brödhem Paulus metjens weg; en löt höm sin Wei na di See (Miär) nem. Silas en Timotheus blēw jit diär.

¹⁵ Danen, welk Paulus dit Geleit död, brågt höm hen tö Athen, en ederst, dat ja Order ön Silas en Timotheus fingen hed, dat jat sa gau üs mögelk tö höm kom skuld, kirt jat töbēk.

¹⁶ Wildt Paulus jam ön Athen forwagten wiär, kâm hi ön gurt Jwer, üs hi di Stad sa vol van Ofgottsbilder såg.

¹⁷ Diärom let hi sik ön di Synagoge me di Juden, en me danen, welk sik bekirt hed, ön Gesprēk in, alliksa me danen, welk üp Marked me höm töhop kam.

¹⁸ Mar Sommen van di epikurisk en stoisk Warldswissen strēd me höm. Sommen said: Wat wel dös Daidriwer (Pråtjer) si? En di Üdern said: Hat skintj, hi wel ni Gotten forkindige, aurdat hi van Jesus sin Evangilje en van Apstunen jam forkindigt.

¹⁹ Ja nōm höm me jam, fört höm ap üp di Areopag (Rogtplåts), en said: Kjen wü wel tö weten fo, watfoar en ni Lir dit es, welk dü voarbringst?

²⁰ For dü bringst främed Dinge/n/ voar üs Oaren; diärom wel wü hold wēt, hurdelling dit sik diärme forhalt.

²¹ Mar alle Athener, en uk de Främeden en Bütlönders, welk sik diär aphöld, ging üp nönt Üders üt, üs wat Nis tö spreken en tö hiren.

²² En Paulus stönd medden üp di Areopag, en sprok: I Karming van Athen! ik se dat er ju vul diärön gelegen es, di Ofgotten tö iärin, I hå vul older vul Wanglow.

²³ For üs ik ombiging, en ju Ofgotten betragtet, foand ik en Alter me di Üpskreft: “Di ünbekǟnt Gott.” Nü forkindige ik ju di Gott, welk I foriäre, sönder höm tö känen.

²⁴ Gott, diär di Warld, en Alles, wat diärön es, måket hēd, hi es Herr aur Hemmel en Örd, en unet ek ön Tempeler, welk me Hunden begt sen.

²⁵ Uk ud hi ek van Menskenhunden betinet, alliküs dat hi wat nödig hed; hat es höm sallew, diär allerwegen Arkjen Lewent en Udem jewt.

²⁶ En hi hēd-t måket, dat van jen Blöd alle Mensken-Geslegter (Stammen) üp di hile Ördbudem une; en sät tövoaren fast, tö wat Tid, hur lung en hur fir ja une skel.

²⁷ Omdat ja Gott sjuk skel, of ja höm dag me Hunden grip en finj måt; for hi es ek fir van Ark mung üs.

²⁸ For ön höm lewwe wü, en bewege üs, en sen wü; üs uk hok Poeten (Digters) bi ju said ha: Wü sen van sin Geslegt (Ofkomst).

²⁹ Wan wü da van Gott ofstamme, da skel wü ek min, dat di Gottheid di golden, sölwern en stinen Bilder lik es, welk Werken sen, van Mensken âptågt.

³⁰ For Gott let di Tid, üs di Mensken jit sönder Weten wiär, sa hengung; mar nü fördigt hi di Mensken aural ap, Bot tö dön (sik tö bekiren).

³¹ For Gott hed en Dai fastsät, üp welk hi di Wârld na di Rogten rigt wel, dör jen Man, welk hi diärtö forordnet hēd, en Arkjen di Glōw voarhalt, eter dat hi höm van Doaden apwäkt hēd.

³² Üs ja diärvan hjert, dat di Doaden âpstun skuld, da spottet Sommen diäraur. Di Üdern said: Wü wel jit moar diäraur van di hir.

³³ Sa ging Paulus van jam.

³⁴ Hok Karming höld sik tö höm, en liwt; mung danen wiär Dionysius, jen van di Råd üp di Areopag, en Wüf, me Nōm Damaris, en Üdern me jam.