Forhandlings 12 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 12. Kapitel.

¹ Om disallew Tid leid di Könning Herodes di /Hunden/ ön Sommen van dit Geminte, om jam tö pinigen.

² En hi let Jakobus, di Brödher van Johannes, ombring me dit Swärt.

³ En üs hi såg, dat et di Juden håget, foar hi fōrt, om uk Petrus tö fangen. En hat wiär ön di dagen me dit swet Broad.

⁴ Üs hi höm nü grip let, sät hi höm önt Tügthüs, en aurlewert höm ön vjur Wagten, ark van vjur Krigsknegter, om höm tö bewagtin; en hi tågt höm eter Poask dit Volk voartöstellen.

⁵ Frilik wåd Petrus ön dit Gefängnis behölden, mar dit Geminte bödigt sönder Âphoalden foar höm tö Gott.

⁶ En üs Herodes höm voarstel wild, slöp Petrus disallew Nagt twesken tau Krigsknegter, me tau Keten bünden, en de Wagters voar di Dür bewåret dit Gefängnis.

⁷ En betänk, di Herr sin Engel kam hjårt, en en Lågt skintj ön di Uning; en slog Petrus ön di Sid, en wäkt höm ap, en said: Stun wakker âp! En di Keten fäl van sin Hunden.

⁸ En di Engel said tö höm: Binj din Görtel om, en binj din Skursölen önder Fet. En hi död alliksa. En hi sprok tö höm: Nem din Mantel om di, en fölge mi.

⁹ En hi ging üt, en fölligt höm, en wust er nöndt van, wat höm wirklik geske dör di Engel, mar höm togt, hi såg en Gesigt.

¹⁰ En üs ja dör di jest en di taust Wagt gingen wiär, en kâm tö di irsen Dür, welk nå di Stad fört, wåd hi van höm sallew voar jam ipen måket; en metjens skäd di Engel van höm.

¹¹ En üs Petrus tö höm sallew kjemmen wiär, said hi: Nü wēt ik wårhaftig, dat di Herr sin Engel stjürt hēd, en mi reddigt hēd üt Herodes sin Hund, en van al di Forwagting, welk dit jüdisk Volk hed.

¹² En üs hi sik bedârigt, kam hi nå dit Hüs van Maria, di Moder van Johannes, welk di Tönom Markus hēd, hur Vulen biarküder wiär, en bödigt.

¹³ En üs Petrus üp di Dür bokket, kam er in Tinstfamen, bi Nōm Rhode, om tö harkin.

¹⁴ Ën üs jü Petrus sin Stem hjert, måket jü voar lutter Frügged di Port ek ipen, mar löp īn, en bragt jam di Böd, dat Petrus voar de Port stönd.

¹⁵ Mar ja said tö hör: Dü råsest. Mar jü stönd üp hör Stek, dat et sa wiär: Ja said: Hat es en Engel.

¹⁶ Mar Petrus bokket weder ön; en üs ja di Dür ipen måket, såg ja höm, en wåd forfirt.

¹⁷ En hi wǟftet me di Hund jam tö, dat ja swügge skuld, en fortält jam, hurdelling di Herr höm üt dit Gefängnis fört hed, en said: Bring Jakobus en di Brödhem di Böd. En hi ging üt, en reiset nå en Üder Plats.

¹⁸ En üs-t Dai wåd, wiär er ek en litj Forlegenheid mung di Krigsknegter, hurdelling dit dag me Petrus gingen wiär.

¹⁹ En üs Herodes höm sågt, en ek foand, forhjert hi di Wagters, en befoal jam wegtöfören. En hi reiset van Jerusalem diäl na Cäsarea, en höld sik diär âp.

²⁰ For hi tågt tögen dânen van Tyrus en Sidon tö stridden. Mar ja kam en wiär sik jens, en fing Blastus, di Kåmerdiner bi di Könning, üp jar Sid, en boad om Frēd; omdat jar Lönden sik niäre måst van di Könning sin Lönden.

²¹ En üp en fastsät Dai tōg Herodes dit Könningskload ön, sät sik üp di Rogtstöl, en höld en Rede tö jam.

²² Mar dit Volk röp höm tö: Dit es Gottes Stem, en ek en Menskenstem.

²³ En metjens slog höm di Herr sin Engel, diärom, dat hi ek Gott di Iär jåw; en wåd âpiten van di Würmer, en jaw di Geist âp.

²⁴ Mar Gottes Urd wugset en formiäret sik.

²⁵ En Barnabas en Saulus kam weder töbēk van Jerusalem, jat hed jar Wârew foar di Armen volbragt, aurlewert di Handrekking, en nōm Johannes, me di Tönom Markus, me.