Forhandlings 10 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 10. Kapitel.

¹ En diär wiär en wes Man ön Cäsarea, en Haudman van di Kär, welk di Welske (Italienske) hjit.

² Hi wiär gottselig en gottsfürgtig me samt sin hile Hüs, en jåw dit Volk vul Gawen, en bödigt altid tö Gott.

³ Hi såg klår ön en Gesigt om en Klok nigen ön Daiem, en Engel van Gott tö hom inkommen, di said tö höm: Cornelius!

⁴ Mar hi såg höm ön, wåd forfirt, en said: Herr! wat es dit? En hi said tö höm: Din Bödig en din Gawen sen apkjemmen tö Gott, en ek foriten uden.

⁵ En nü stjür Karming na Joppe, en let Simon stewene, me di Tönom Petrus.

⁶ Hi es tö Herbarig bi en Garwer Simon, huns Hüs bi di See (Miär) līdt, hi wel di si, wat dü dö skedt.

⁷ En üs di Engel, welk me Cornelius sprok, weggingen wiär, röp hi tau van sin Hüsknegter, en en gottes=fürgtig Krigsknegt van danen, welk stidigs bi höm wiär.

⁸ En hi fortält jam Alles, en stjürt jam nå Joppe.

⁹ En üp di Üder Dai, diär ja üp di Wei wiär, en tegt bi di Stad wiär, klēw Petrus âp üp dit Tåk, om tö bödigin, omtrent en Klok sogs.

¹⁰ En üs hi hungrig wiär, forlangt hi tö iten. En diär ja wat foar höm klår måket, küd hi voar Frügged diäraur knap bi sin Besenning bliw.

¹¹ En hi såg di Hemmel ipen, en tö /höm/ diäldålin en Fat, üs en gurt lennen Dok, ön vjur Sneppen töhopbünden, en dit wad diälletten üp di Örd.

¹² Diärön wiär van ark Slag Dirten me vjur Fet, en wild Dirten, en Würmer, en Vügler üt di Logt.

¹³ En diär kam en Stem tö höm: Stun ap, Petrus! slagte en īt.

¹⁴ Mar Petrus said: U nån, Herr! for ik ha jit older wat iten, wat wanhellig of ünrin es.

¹⁵ En di Stem sprok dit taust Lop tö höm: Wat Gott rin maket hēd, dit måke dü ek wanhellig! (ünrin).

¹⁶ En hat gebört dit träd mal; en dit Fat wåd weder apnommen ön Hemmel.

¹⁷ En üs Petrus ön sik slog (bi höm salw twiwelt) watfoar en Gesigt dit wiär, wat hi sen hed, lukke hjir, da fraget di Karming, welk van Cornelius stjürt wiär, om Simons Hüs, en stönd bi di Dür.

¹⁸ Ja rȫp en fraget, of Simon me di Tönom Petrus, diär önt Hüs wiär? (tö Herbarig?)

¹⁹ Wilt Petrus sik aur dit Gesigt bedarigt, said di Geist tö höm: Se hjir, tri Karming sjuk di.

²⁰ Diärom stun ap, gung /diäl/ en reise me jam, en twiwle ek; for ik hå di stjürt.

²¹ En Petrus ging diäl tö di Karming, diär van Cornelius tö höm stjürt wiär, en said: Se, hat es mi, di I sjuk; wat es di Uarsåk, hurom I hjir sen?

²² En ja said: Cornelius, di Hauptman, en rogtfârdig en gottsfürgtig Man, en gud ön Berōp bi dit hil jüdisk Volk, hed Order fingen van di hellig Engel, dat hi di håle let skuld, en din Urd hir.

²³ En üs hi jam inröpen hed, nom hi jam âp ön sin Hüs. Di Üder Dai ging Petrus hen me jam, en som Brödhem van Joppe ging me höm.

²⁴ En di Üder Dai kam ja tö Cäsarea. Cornelius wiär jam forwagten, en hed dânen van sin Swågerskep (Sipskep) (naist Ofkomst) en Frinjer töhopröpen.

²⁵ En üs Petrus inkam, ging Cornelius höm önjen, en fâl höm tö Fut, en bödigt höm ön.

²⁶ Mar Petrus rogt höm ap, en said: Stun ap, ik sen uk salw en Mensk.

²⁷ En üs hi me höm spreken hed, ging hi in, en foand Vulen, diär töhop kjemmen wiär.

²⁸ En hi said tö jam: I wēt watfoar en senderlik Ding et foar en jüdisk Man es, sik tö fögin en tö en Främed tö kommen; mar Gott hēd mi weget, dat ik nīn Mensk ünhellig of ünrin nǟm skuld.

²⁹ Diärom hå ik mi uk ek wärnt /tö kommen/, üs ik forlangt wåd. Nü frage ik ju da, hurom ha I mi fördige letten?

³⁰ Cornelius said: Ik hå vjur Dagen fastet bet tö dös Stünd, en om en Klok nigen bödigt ik ön min Hüs. En se hjir, diär stönd en Man voar mi ön en lägt Kload.

³¹ En said: Cornelius! Din Gebet (Bödig) es hjert, en din Gawen sen tågt uden voar Gott.

³² Sa stjür nü na Joppe, en let Jen hjårt röp, Simon, me di Tönom Petrus, diär tö Herbârig es ön dit Hüs bi di Garwer Simon, bi di See (Miär); welk, wan hi komt, me di sprēk wel.

³³ Da stjürt ik alstunds tö di. Dü hēst weldön, dat dü kjemmen best. Nü sen wü hjir al bi arküder voar Gott, om Alles tö hiren, wat di van Gott befälen es.

³⁴ En Petrus död di Müd âp, en said: Nü fornem ik wårelk, dat Gott di Person ek önsjogt.

³⁵ Mar mung alle Volken, hokken Gott fürgtet en Rogt däd, di håget höm wel.

³⁶ I wēt wel van dit Urd, wat Gott tö Israels Ofkomst stjürt hēd, en di Frēd forkindige let dör Jesus Christus; diär en Herr es aur Alles.

³⁷ Dit es sken ön hil Judäa, en begent ön Galiläa, eter di Döp, welk Johannes prötjet hēd.

³⁸ Hurdelling Gott disallew Jesus sallewt hēd me di hellig Geist en Kraft; diär ombi reiset hēd, en hēd weldön en Alle sünd måket, welk van di Düwel aurwäldigt wiär, for Gott wiär me höm.

³⁹ En wü sen Tjüg van al dit, wat hi dön hēd önt jüdisk Lönd, en ön Jerusalem. Di ha ja om-t Lewent brågt, en ön en Holt hinget.

⁴⁰ Höm hēd Gott âpwäkt üp di träd Dai, om dat hi ipenbar ud skuld.

⁴¹ Ek voar al dit Volk, mar voar üs Tjügen, welk van Gott ütkwuart sen, en wü ha me höm iten en drunken, eter dat hi van Doaden âpstönden wiär.

⁴² En hi hēd üs dit Gebot (di Order) dön, voar al dit Volk tö prötjin en tö tjügen, dat hi forordnet es van Gott tö en Rigter aur di Lewendigen en di Doaden.

⁴³ Van dös tjüg alle Profeten, dat dör sin Nōm alle, diär ön höm liw, Foriwing van jår Send fo skel.

⁴⁴ Üs Petrus nog dös Ūrder sprok, fǟl di hellig Geist üp al danen, welk dit Urd hjert.

⁴⁵ En de Glowigen van de Beskjäring, welk me Petrus wiär, wåd vol forfirt, dat uk üp di Heiden di Gåw van di hellig Geist ütoast wåd.

⁴⁶ For ja hjert jam spreken me Tungen, en Gott hōg prisin. Diär swåret Petrus:

⁴⁷ Kjen er uk Hokken dit Weter wärne /(ofwiäre)/, dat dössen ek döpet ud, welk di hellig Geist fingen hå, alliküs wü?

⁴⁸ En hi jåw Order, jam tö döpin (kresnin) ön di Herr sin Nōm. Da boad ja höm, dat hi hok Dagen diär blēw bi jam.