Efeser 4 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 4. Kapitel.

¹ Ik Gefangener ön di Herr formåne ju nü, dat I wandele, üs-t sik gebört nå ju Berōp, hurön I röpen sen.

² Me al Töreghoalden en Sagtmudigheid, me Geduld, en forlikke ju me arküder ön di Lewde.

³ En beflitige ju, di Jensheid ön di Geist tö behoalden, dör dit Frēdsbjend.

⁴ Jen Likhäm, en jen Geist, üs I uk beröpen sen üp ju Höpning van ju Berōp.

⁵ Jen Herr, jen Glōw, jen Döp.

⁶ Jen Gott en Våder van üs al, diär es bowen ju al, en dör ju al, en ön ju al.

⁷ Mar ark/jen/ van üs es di Gnåd iwen eter di Måt van Kristus-Gåw.

⁸ Diärom sprakt hi: Hi es âpfären ön di Hōgde, en hēd di Gefangenen wegfört, en hēd di Mensken Gåwen iwen.

⁹ Mar dat hi âpfären es, wat es dit üders, üs dat hi tö voaren djälfären es ön di önderst Plåtsen van di Örd.

¹⁰ Di diär djälfären es, dit es disallew, diär âpfären es bowen alle Hemmel, omdat hi alle Dinge vol måket.

¹¹ En hi hēd Sommen tö Aposteler sät, Sommen tö Profeten, Sommen tö Evangelisten, sommen tö Hörder en Liärers önsǟt.

¹² Dat di Helligen törogt ud, om dit Amt tö forwaltin, hurdör Kristus Likhäm âpbegt ud.

¹³ Tödat wü al henkom tö jen Glow en Känels van Gottes Seen, en en volkommen Man ud, diär dit volwugsen Iäler van Kristus hed.

¹⁴ Omdat wü ek moar Biärner sen, en üs wäg en wåge let van ark Windj ön di Lirdom, dör di Skalkheid van di Mensken en Bedraieri, om üs me List tö forfören.

¹⁵ Mar let üs rogtskaffen wis ön di Lewde, en âpwugse ön höm, welk dit Haupt es, nämelk Kristus.

¹⁶ Üt welk di hile Likhäm töhop fuget es, en di jen Led ön di Üder hinget, dör alle Lǟnken, hurdör di jen di Üder Kraft medilet, eter dit Werk van ark Led ön sin Måt, en måket, dat di Likhäm wugset tö sin ein Aprogting, en dit Alles ön di Lewde.

¹⁷ Nü si ik da en betjüg dit ön di Herr, dat I ek moar wandele üs di Üder Heiden handele eter jår Sens Tåbigheid.

¹⁸ Huns Forstand junk uden es, en ja sen dit Lewent främed uden, wat üt Gott es, dör di Unwetenheid, welk ön jam es, en dör di Blindjheid ön jar Hart.

¹⁹ Welk rökloas sen, en sen di Üntügt heniwen, en bedriw allerlei Ünrinheid mesamt di Gits.

²⁰ Mar I hå Kristus ek sa känen lirt.

²¹ Wan I üders van höm hjert hå, en ön höm sa lirt uden sen üs di Rogtskaffenheid ön Jesus es.

²² Sa skel I nü ofli di oald Mensk eter di foârige Wandel, diär dör Begiärelkheid ön Dwåling fordârewt.

²³ En I skel fornit ud ön ju Geist en Sen.

²⁴ En ti di ni Mensk ön, diär nå Gott skåpen es ön di ware Rogtfärdigheid en Helligheid.

²⁵ Diärom li di Lögen, en sprek di Wårheid, wil wü arküders Leden sen.

²⁶ Ud I wrēd, da forsendige ju ek, let di Sen ek aur ju Fortörning öndergung.

²⁷ Iw di Düwel nin Plåts.

²⁸ Hokken stälen hēd, di stjäl ek moar, mar arbede en Skaffe me di Hunden wat Guds, omdat I wat ha om metödilin ön danen, diär-t nödig ha.

²⁹ Let nin fül Snak üt ju Müd gung, mar wat gud es tö Aprogting, hur-t nödig däd, en dat et hold hjert ud.

³⁰ En bedrüwwe Gottes hellig Geist ek, hurme I forsegelt sen üp di Oflösings-Dai.

³¹ Alle Betterheid en Grimmigheid, en Wrēdheid, en Skreien, en Forspotting wis fir weg van ju, samt alle Bosheid.

³² Mar wis tö arküder fründlik, hartlik, en di jen foriw di Üder, alliküs Gott ju foriwen hēd ön Kristus.