2 Petrus 2 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 2. Kapitel.

¹ Mar diär wiär uk falsk Profeten mung dit Volk, üs-er uk mung ju falsk Liärer sen, welk fordürwen Sekten hjemmelk inför wel, en di Herr forlögne wel, diär jam frikopet hed, en ja wel aur sik sallew en hastig Fordârew bring.

² En Vulen wel jår Fordârew eterföllige. Dör welk di Wei van di Wårheid last ud.

³ En üt Gits wel ja me falsk Urden Gewenst van ju ha. Mar dit Ordil aur jam es al lung al klar, en jår Fordârew slummert ek.

⁴ For wan Gott di Engel, welk sendigt hå, ek forskoanigt hed, mar hed jam me Kettings ön Junkens ön di Hel djälstort en auriwen, omdat ja tö dit Gerigt bewåret ud.

⁵ En hi hēd di voarige Warld ek forskoanigt, mar hed Noa, di Rogtfardigheid Pröst, ön al ågt, bewåret, en let di Sendflöd aur di gottloas Warld kom.

⁶ En hed di Städer Sodom en Gomorra tö Esken måket, omkirt en fordammet, en hi hed diärme foar di Gottloasen, welk ederst lewwe, en Exempel stelt.

⁷ En hēd di rogtfardig Lot reddigt, welk di fül Lid vul plåget hed me jår Wandel ön Üntügt.

⁸ For aurdat hi rogtfardig wiär en mung jam unet, en dit Alles se en hir måst, kwelet ja di rogtfârdig Seel van Dai tö Dai me jår ünrogt Werken.

⁹ Mar di Herr, wēt di Gottseligen üt di Forsjuk tö reddigen, mar di Ünrogtfardigen tö di Dai, wan hi Gerigt halt, tö pinigin.

¹⁰ Ollermist dânen, welk eter dit Flesk wandele ön di ünrin Lesten, en di Herskep foragte, törstig, einhaudet, en freg nog sen, om di Herrelkheid tö lasten.

¹¹ En dag bring di Engel, diär moar Magt en Starkheid ha, dit Gerigt, om tö lasten, ek voar di Herr.

¹² Mar ja sen üs di ünfornünftig Dirten, welk di Natur föllige, en diärtö geboren sen, om gefangen en slagtet tö uden; ja last, hurvan ja nönt wēt, en skel ön jår Fordürwenheid omkom.

¹³ En ja fo di Loan foar jar Ünrogtfardigheid. Ja agte dit Gudlewwin tö jar Tid foar Wellest, ja sen Skund en Skand heniwen, ja prunke me ju friwellig Gåwen, en prasse van ju Gud.

¹⁴ Hå Ogen vol van Hureri, let jam ek ofhoald van di Send, lokke di legtfardigen Selen tö sik, hå en Hart, volproppet van Gits, hat sen Lid, welk forflökt ud.

¹⁵ Ja forlet di rogt Wei en gung wild, ja föllige Balaams Wei, di Seen van Bosor, welk di Loan foar sin Ünrogtfardigheid lew hed.

¹⁶ Mar hi fing Straf foar sin Forbreken, nämelk dit stum Lastdirt sprok üs me en Menskenstem, en ofwiäret di Profet sin Dössigheid.

¹⁷ Dit sen Soaden sönder Weter, en Wolken van en Horrelwinj ombidrewwen, dânen en Pekjunkens ön di Ewigheid bewåret es.

¹⁸ For ja sprēk stolt Urder, diär em ek üp rekene kjen; en lokke dör Üntügt tö di Wellest ön-t Flesk dânen, welk warelk flögt wiär van dânen, diär nü ön di Dwåling wandele.

¹⁹ En ja löwe jam Friheid, al hurwel ja sallew Knegter van di Fordürwenheid sen. For hurvan hokken aurwonnen es, diärvan es hi uk tö en Tinstknegt måket.

²⁰ For wan ja uk dör di Känels van di Herr en Seligmåker Jesus Kristus van di Fülflötigheid van di Warld fri kjemmen sen; mar ja skel weder diärön forwikkelt en aurwonnen ud, en da es dit Lest me jam âriger uden, üs dit jest.

²¹ For hat wiär beter foar jam, wan ja di Wei van di Rogtfardigheid ek känt hed; üs dat ja di Wei kan, en sik ofwänd van di hellig Gebot, wat jam iwen es.

²² Diärtö passet dit wår Sprekurd: Di Hünd frat dit weder, wat hi ütspit hed; en dit tauet Sög wiäldert sik weder ön di Mjugs.