1 Thessaloniker 2 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 2. Kapitel.

¹ For I wet sallew, lew Brödhern! van üs Ingang bi ju, dat di ek foriws wessen hed.

² Mar alhurwel wü tövoaren ledden ha, en forsmoait uden sen ön Filippi, (üs I wēt) wiär wü dag likwel blid ön üs Gott, om me gurt Gefår Gottes Evangilje bi ju tö forkindjigen.

³ For üs Formåning hēd ek tö Forleiting wessen, ek me Ünrinheid, ek me Bedrog.

⁴ Mar üs wü van Gott prowet uden sen, dat üs dit Evangilje önbetrut uden es, om dit tö prötjin, sa sprek wü, ek alliküs dat wü di Mensken håge wild, mar Gott, diär üs Hart prowet.

⁵ For wü hå older omgingen me Falskheid, üs I wēt, nog me Gits tragtet. Gott es Tjüg!

⁶ Wü ha uk ek Iär sågt bi di Lid, nogweder bi ju, of bi üdern.

⁷ Wü hed üs Kristus Aposteler ju uk lastig ud küd; mar wü ha üs en Moder bi ju wessen, alliküs en Am hör Biärner pleget.

⁸ Also hed wü Hartlest tö ju, en wiär wellig, ju ek alining dit Evangilje van Gott, mar uk üs Lewent hold metödilin, diärom, dat wü ju lew wonnen ha.

⁹ I tänk, lew Brödhern! nog om üs Årbed en Meit; for Nagt en Dai årbed wü, dat wü Nemmen van ju lastig fål wild, en prötjet voar ju dit Evangilje.

¹⁰ Diärtö sen I Tjugen, en Gott, hur hellig, en rogtfardig, en unskildjig wü wessen hå bi ju, diär glowig wiär.

¹¹ Alliküs i wēt, dat wü, üs en Våder sin Biärner, Arkjen van ju formånet en tröstet hå.

¹² En betjügt hå, dat I skel wördig wandele voar Gott, diär ju beröpen hed tö sin Rik, en tö sin Herrelkheid.

¹³ Diärom danke wü uk langsen Gott, dat I, üs I di Forkindjiging van Gottes Urd fing, dit önnōm ek üs Mensken-Urd, mar, (alliküs dit wårelk es) üs Gottes Urd, wat uk wirket ön ju, diär glowig sen.

¹⁴ For I sen Nåfölgers uden, lew Brödhern! van Gottes Geminte ön Judäa, ön Kristus Jesus, dat I alliksa ditsallew leden ha van ju Frindjer, alliküs ja van di Juden.

¹⁵ Welk uk di Herr Jesus dit Lewent nommen ha, en jar ein Profeten, en hå üs forfölligt, en hage Gott ek, en sen alle Mensken töweder.

¹⁶ Ja forhendere üs tö di Heiden tö sien, dat ja selig ud; omdat ja altid dit Måt van jar Send volmåke; for di Törn skel dag endlik aur jam kom.

¹⁷ Mar wü, lew Brödhern! eter dat I üs en kurt Skür wånt ha van Ansegt, ek eter dit Hart, ha wü om sa vul moar hastet, ju Ansegt tö sen, me en gurt Forlangen.

¹⁸ Diärom ha wü tö ju kom wild, (ik Paulus) jenlop, ja taumål, mar di Satan hēd üs forhendert.

¹⁹ For hokken es üs Höp, of Frügged, of di Iären-Kron? Sen I dit uk ek voar üs Herr Jesus Kristus ön sin Tökomst.

²⁰ I sen ja üs Iär en üs Frügged.