1 Petrus 2 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 2. Kapitel.

¹ Sa li nü da van ju of alle Bosheid en alle Bedraieri, en Hüggeli, en Nidksheid, en al di Arigspreken om Üdern.

² En wis begjärelk eter dit fornünftig en swet Molk, üs di nigeboren Biärner, omdat I dör ditsallew tönem mai.

³ Wan I üders smakt hå, dat di Herr gud es.

⁴ Tö höm sen I kjemmen, üs tö di lewendig Stin, welk van di Mensken wegsmetten es, mar bi Gott es hi ütwälet en köstelk.

⁵ En uk üs di lewendig Stiner beg ju tö en geistelk Hüs en tö en hellig Pröstdom, om geistelk Åwer tö åwerin, diär Gott gudhåge, dör Jesus Kristus.

⁶ Diärom stånt er ön di Skreft: Se, ik li en ütwälet köstelk Hörnstin ön Sion. En hokken ön höm liwt, di skel ek tö Skand ud.

⁷ For ju, diär I liw, es hi köstelk; mar foar di Ünglowigen es di Stin, welk di Bulid forworfen ha, tö en Hörnstin uden.

⁸ En Stin tö en Önstot, en en Klep tö en Argernis foar danen, diär sik stöt ön dit Urd, en liw ek diärön, hurtö ja bestemmet sen.

⁹ Mar I sen dit ütkwoart Geslegt, dit köstelk Pröstdom, dit hellig Volk, en Volk tö en Eindom, dat I di Dögsomheiden forkindjige skuld van di, diär ju beröpen hed van di Junkens tö sin wunderbarelk Lägt.

¹⁰ Tövoaren wiär I nin Volk, mar nü sen I Gottes Volk, en tövoaren wiär I ek ön Gnåden, mar nü sen I ön Gnåden.

¹¹ Lew Brödhern! Ik formåne ju, üs di Främenden en Bütlönders: Önthoald ju di Lesten önt Flēsk, welk tögen di Seel strid.

¹² En för en gud Wandel mung di Heiden, omdat danen, welk om ju Arigs si, wat ek wår es, üs van Forbrekers, ju gud Dåden se, en Gott prise, wan-t nu ön-t Lägt kom skel.

¹³ Wis al menskelk Ordning önderdån, om Gotts wel, hat mai di Könning of di Opperst wis.

¹⁴ Of di Stadhoalders, diär van Gott stjürt sen tö Wrög aur di Mesdäders, en tö en Low foar di Bråwen.

¹⁵ For dit es Gottes Wel, dat I me Guddön forstoppe di dössig Lid jår Ünwisheid.

¹⁶ Üs dânen, diär fri sen, en ek üs dat I di Friheid hed tö en Skül foar ju Bosheid, mar üs Gottes Knegter.

¹⁷ Iäre Arkjen. Hå di Brödhern lew. Fürgte Gott. Iäre di Könning.

¹⁸ I Knegter, wis önderdan me al Fürgt di Herren, ek alining di guden en sennigen, mar uk di fortröttelken.

¹⁹ For dit es Gnade, wan er hokken om dit Gewetens wel voar Gott di Tögenslag ruig drait, en lad dit Ünrogt.

²⁰ For wat es dit foar en Rum, wan I, aurdat I Mesdaden ütöwet hå, slain ud en lid? Mar wan I foar ju Guddön lid en geduldig bliw, dit es Gnad bi Gott.

²¹ For diärtö sen I beröpen, wil Kristus uk ledden hed foar üs, en üs en Voarbild eterletten hēd, omdat wü sin Futstöpen eterföllige.

²² Diär nin Send dön hed, en diär es uk nin Bedrog ön sin Müd fünden uden.

²³ Diär ek wederskelt, üs hi ütskelt wad, ek trüwwet, üs hi lad, mar hi aurjaw dit ön di, diär rogt rigtet.

²⁴ Diär üs Send sallew åwert hed ön sin Likhäm üp dit Holt, omdat wü van di Send ofstürwen sen, en ön Rogtfardigheid lewwe; dör huns Strimen I sünd uden sen.

²⁵ For I wiär üs di fordilligt Sjip; mar nü sen I bekirt tö di Hört en Üppasser foar ju Seelen.