1 Korinther 10 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 10. Kapitel.

¹ Ik wel, lew Brödhem! dat I diärom tänk skel, dat üs Väders ha al önder di Wolken wessen, en sen al dörgingen dör di See.

² En sen al önder Moses döpet uden me di Wolken en ön di See.

³ En ja ēt al disallew geistelk Spis.

⁴ En ha al dit geistelk Drink fingen, mar ja dronk van di geistelk Klep, diär me fölligt, dit wiär Kristus.

⁵ Mar Vulen van jam håget Gott ek; for ja wåd djälslain ön di Wöst.

⁶ Dit es üs tö en Voarbild sken, omdat wü nin Lest tö dit Arig hå skuld, alliküs ja diärtö Lest hed.

⁷ Ud uk ek Ofgottsdiners, alliküs Sommen van jam dit wad, üs er skrewwen stånt: Dit Volk sät sik djäl tö iten en tö drinken, en stond âp tö spöllin.

⁸ Uk let üs ek Hureri driw, üs Sommen mung jam Hureri drew, en diär fäl üp jen Dai tri en twundig düsend.

⁹ Let üs uk ek Kristus forsjuk, üs Sommen van jam höm forsågt ha, en wåd van di Slangen ombrågt.

¹⁰ Knorre uk ek, alliküs Sommen van jam knorret ha, en wåd van di Wirrigengel ombrågt.

¹¹ Al sok kam aur jam, om üs en Voarbild tö wisen; mar hat es skrewwen üs tö en Wårskauing, üp welk di Jend van di Warld kjemmen es.

¹² Diärom hokken tinkt, dat er fast stånt, di mai wel töse, dat er ek falt.

¹³ Diär hed ju nin Üder Forsjuk troffen, mar Gott es tru, hi let ju ek forsjuk aur ju Kraft; mar hi måket, dat di Forsjukking sa en Jend faid, dat I dit fordrai kjen.

¹⁴ Diärom, min Lewsten! flögt voar di Ofgottstinst!

¹⁵ Üs me Forständigen sprek ik tö ju; nü ordile I sallew aur dit, wat ik si.

¹⁶ Di segent Kelk, welk wü segene, es dit ek di Geminskep me dit Blöd van Kristus. Dit Broad, wat wü brēk, es dit ek di Geminskep me di Likhäm van Kristus.

¹⁷ For hat es jen Broad, en sa sen wü Vulen jen Likhäm, wil wü al jens Broad dilhaftig sen.

¹⁸ Lukke eter di Israeliten na di Flesk. Ha danen ek, welk dit Åfer it, Geminskep me di Alter?

¹⁹ Wat skel ik da nü si? Skel ik si: Dat di Ofgott wat es? Of dat dit Ofgott-Afer wat es?

²⁰ Mar ik si, dat di Heiden, wat ja åwere, dit åwere ja di Düweler, en ek Gott. Nü wel ik ek, dat I ön Geminskep me di Düweler wis skel.

²¹ I kjen dag ek di Herr sin Kelk, en di Düweler jår Kelk drink. I kjen ek dihhaftig23 wis ön di Herr sin Stål, en ön di Düweler jar Stål.

²² Of wel wü di Herr terre? Sen wü starker üs hi?

²³ Ik hå Forlof tö Alles, mar hat gagent ek Alles. Ik hå Forlof tö alle Dingen, mar ek alle Dingen betere.

²⁴ Nemmen sjuk, wat sin es, mar ark, wat di Üder sin es.

²⁵ Al dit it, wat gudkop es üp dit Fleskmarked; sönder dat I om dit Gewetens wel eterfrage.

²⁶ For di Örd es di Herr sin, en wat diärön es.

²⁷ Mar wan er hokken van di Ünglōwsken ju nödigt, en I diärhen gung wel, da it Alles, wat ju voarsät ud, sönder eterfragin om dit Gewetens wel.

²⁸ Mar wan er hokken tö ju said: Dit es Ofgotts-Åfer, dat it ek diärvan om di sin wel, diär dit öniwen hed, omdat I dit Geweten forskoanige.

²⁹ Dag si ik dit ek van din Geweten, mar van di uder sin. For hurom skuld ik min Friheid beordile let van en Üder sin Geweten?

³⁰ For wan ik dit me Dank genet, hurom skuld ik da last ud aur dit, hurfoar ik danke?

³¹ I mai nü it, of drink, of wat I dö, da dö Alles tö Gottes Iär.

³² Iw nogweder di Juden of di Griken, of Gottes Geminte en Önstot.

³³ Alliküs ik uk Arkjen håge wel, en ek diärüp se, wat mi, mar wat Vulen tö Gagen es, omdat ja selig ud.