زَکریا 7 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

روزۀ ریاکارانۀ مردم

¹ در چهارمین سال سلطنت داریوش شاهنشاه، در روز چهارمِ ماهِ نهم، یعنی ماه کِسلو، پیام دیگری از جانب خداوند برای من رسید.

² مردم شهر ‌بِیت‌ئیل‌، شَرآصِر و رجِم‌ملک را با عدّه‌ای از مردان دیگر به معبدِ بزرگ فرستادند تا از درگاه خداوند برکت بطلبند

³ و از کاهنان خداوند متعال و انبیا بپرسند: «آیا به روزه و سوگواری خود در ماه پنجم ادامه بدهیم یا نه، چنان‌که سال‌ها این کار را کرده‌ایم؟»

⁴ خداوند متعال به من چنین فرمود:

⁵ «به تمام مردم و کاهنان این سرزمین بگو که در مدّت هفتاد سالی که در ماه‌های پنجم و هفتم روزه می‌گرفتید و سوگواری می‌کردید، برای خشنودی من نبود.

⁶ اکنون هم، وقتی می‌خورید و می‌نوشید، آیا فقط به‌خاطر خودتان نیست؟

⁷ «سال‌ها پیش، وقتی اورشلیم کامیاب و پُر از جمعیّت بود و شهرهای اطراف و جنوب آن هم مسکونی بودند، به‌وسیلهٔ انبیای پیشین همین هشدارها را به شما دادم.»

اسارت، نتیجۀ نافرمانی

⁸ سپس این پیام از جانب خداوند متعال برای زَکریا آمد:

⁹ «سال‌ها پیش، این دستورات را به شما دادم، 'عادلانه قضاوت کنید. به یکدیگر محبّت و شفقّت نشان بدهید.

¹⁰ به بیوه‌زنان، یتیمان و مردم بیگانه و فقیری که در بین شما زندگی می‌کنند ظلم نکنید و برای یکدیگر توطئه نچینید.'

¹¹ «نیاکان شما نافرمانی کردند و گوش‌های خود را گرفتند تا کلام مرا نشنوند.

¹² آن‌ها دل‌های خود را مثل سنگ سخت ساختند و نخواستند احکامی را که من، خداوند متعال، با روح خود، توسط انبیای پیشین به آن‌ها داده بودم، بشنوند؛ بنابراین خشم عظیم خود را بر آن‌ها نازل کردم.

¹³ چون وقتی من با آن‌ها سخن گفتم، آن‌ها به کلام من توجّه ننمودند، من هم وقتی آن‌ها به درگاه من دعا کردند، دعایشان را نشنیدم.

¹⁴ پس آن‌ها را با گردباد در بین قوم‌های بیگانه پراکنده ساختم و به‌این‌ترتیب سرزمین آباد ایشان چنان ویران شد که یک نفر هم در آن سکونت نمی‌کرد.»