رومیان 4 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳ابراهیم ایماندار 1 پس دراینصورت دربارۀ جدّ ما ابراهیم چه بگوییم؟ 2 اگر بهوسیلهٔ کارهای خود نزد خدا نیک شمرده شده بود، دلیلی برای بالیدن میداشت، امّا او نمیتواند در پیشگاه خدا به خود ببالد. 3 زیرا نوشته شده است: «ابراهیم به خدا ایمان آورد و خدا آن ایمان را بهعنوان نیکی مطلق به حساب او گذاشت.» 4 مزد شخصی که کار میکند هدیه بهحساب نمیآید، بلکه حقّ او است که باید به او پرداخت شود. 5 و امّا کسی که متّکی به اعمالش نیست بلکه به خدایی ایمان میآورد که بیدینان را کاملاً نیک میگرداند، ایمان او نیکی مطلق بهحساب میآید. 6 داوود دربارۀ شادی شخصی که خدا بدون در نظر گرفتن کارهایش او را کاملاً نیک بهحساب میآورد، چنین میفرماید: 7 «خوشا به حال آنانی که خدا خطاهای ایشان را بخشیده و گناهانشان را پوشانیده است. 8 خوشا به حال کسی که خداوند گناه او را به حسابش نمیگذارد.» 9 آیا این خوشحالی تنها برای آنانی است که ختنه شدهاند، یا همچنین برای کسانی که ختنه نشدهاند؟ چنانکه نوشته شده است: «خدا ایمان ابراهیم را بهعنوان نیکی مطلق بهحساب او گذاشت.» 10 آیا این امر قبل از ختنه شدن ابراهیم اتّفاق افتاد یا بعد از آن؟ البتّه قبل از ختنهشدن، نه بعد از آن. 11 ختنهاش علامتی بود برای اثبات اینکه بهوسیلهٔ ایمانش خدا او را پیش از آنکه ختنه شود، کاملاً نیک شمرده بود. ازاینرو ابراهیم پدر همۀ کسانی است که به خدا ایمان میآورند و نیک شمرده میشوند، حتّی اگر ختنه نشده باشند. 12 او همچنین پدر کسانی است که ختنه شدهاند، نهتنها بهخاطر اینکه ختنه شدهاند بلکه بهخاطر اینکه بر طبق ایمانی که ابراهیم در وقت نامختونی داشت، زندگی میکنند. وعدههای خدا و ایمان 13 وعدۀ خدا به ابراهیم و فرزندانش که آنها وارث جهان خواهند شد بهخاطر اطاعت از شریعت نبود، بلکه بهخاطر ایمان بود که نیک شمرده شد. 14 زیرا اگر وعدههای خدا به کسانی داده شود که از شریعت پیروی میکنند دیگر ایمان آدمی بیهوده و وعدۀ خدا باطل است؛ 15 زیرا شریعت، غضب الهی را موجب میشود، امّا جایی که شریعت نیست تجاوز از شریعت هم وجود ندارد. 16 پس این وعده به ایمان متّکی است تا بر فیض خدا استوار بوده برای تمام فرزندان ابراهیم معتبر باشد، نهتنها برای آنانی که زیر شریعت هستند، بلکه برای کسانی هم که مانند ابراهیم ایمان میآورند، زیرا ابراهیم پدر همۀ ما است. 17 چنانکه نوشته شده است: «تو را پدر ملل بسیار ساختهام.» ازاینرو این وعده در نظر خدایی که ابراهیم به او ایمان آورد معتبر است، آن خدایی که مردگان را زنده میکند و نیستیها را هستی میبخشد. 18 ابراهیم ایمان آورد و در آن هنگام که هیچ امیدی نبود، او امیدوار گشت و ازاینرو «پدر ملل بسیار» شد. چنانکه نوشته شده است: «نسل تو بیشمار خواهد شد.» 19 او در آن زمان تقریباً صد سال داشت، امّا با در نظر گرفتن بدنی چون بدن مُردۀ خود و رَحِم نازای سارا، ایمانش سُست نشد. 20 او ایمان خود را از دست نداد و به وعدهٔ خدا شک نکرد، بلکه در ایمان تقویت شده خدا را حمد میگفت؛ 21 زیرا اطمینان کامل داشت که خدا قادر است مطابق آنچه وعده فرموده است عمل کند. 22 به این دلیل است که ایمان ابراهیم «بهعنوان نیکی مطلق محسوب شد.» 23 کلمات «محسوب شد» فقط برای او نوشته نشد، 24 بلکه همچنین برای ما نوشته شد که باید کاملاً نیک شمرده شویم، ما که به خدایی ایمان داریم که خداوند ما عیسی را پس از مرگ زنده ساخت. 25 او بهخاطر گناهان ما تسلیم مرگ گردید و زنده شد تا ما در پیشگاه خدا کاملاً نیک محسوب شویم. |
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023
United Bible Societies