مزامیر 144 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

شکرگزاری پادشاه برای پیروزی

سرود داوود

¹ خداوند را که صخرهٔ من است، سپاس باد! او مرا برای میدان جنگ تعلیم می‌دهد.

² او قلعهٔ بلند و یار وفادار من است، سپر و نجات‌دهندۀ من. به او پناه می‌برم و او قوم‌ها را تحت فرمان من درمی‌آورد.

³ خداوندا، انسان چیست که تو به او می‌اندیشی، و بنی‌آدم که به او توجّه می‌نمایی؟

⁴ او مانند سایه درگذر است و عمرش نفسی بیش نیست.

⁵ ای خداوند، آسمان را بگشا و پایین بیا. کو‌ه‌ها را لمس کن تا از آن‌ها دود برخیزد.

⁶ رعدوبرق را بفرست و دشمنان خود را پراکنده کن و با تیرهای خود آن‌ها را تارومار گردان.

⁷ دست خود را از عالم بالا دراز کن و مرا از عمق آب‌ها و از دست بیگانگان نجات بده.

⁸ حرف‌های آنان سراسر دروغ است و قسم دروغ می‌خورند.

⁹ خداوندا، برای تو سرودی تازه خواهم خواند و با بربط ده تار تو را خواهم سرود.

¹⁰ پادشاهان را پیروزی می‌بخشی و داوود را از شمشیر دشمن می‌رهانی.

¹¹ خداوندا، مرا از دست بیگانگان رهانیده خلاصی ده، و از چنگ بیگانگان که حرف‌های آنان سراسر دروغ است، و قسم دروغ می‌خورند نجات بده.

¹² باشد که پسران ما در جوانی، همچون درختانِ برومند گردند؛ دختران ما چون ستون‌های تراشیدۀ کاخ پادشاهان باشند.

¹³ انبارهای ما پُر از محصولات گوناگون گردند، و گوسفندان ما در صحرا، ده‌ها هزار برّه بزایند.

¹⁴ گاوهای ما، بدون ازدست‌دادن گوساله‌ای، بارور و کثیر شوند. در کوچه‌های ما صدای هیچ ناله‌ای نباشد.

¹⁵ خوشا به حال ملّتی که از این برکات بهره‌مند گردد و خوشا به حال قومی که یَهْوه، خدای ایشان است.