مَرقُس 8 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

خوراک دادن به چهار هزار نفر

¹ در آن روزها بار دیگر جمعیّت زیادی دور عیسی جمع شدند، و چون غذایی نداشتند، عیسی شاگردان خود را خواند و به ایشان فرمود:

² «دل من به حال این جمعیّت می‌سوزد. سه روز است که آن‌ها با من هستند و چیزی برای خوردن ندارند.

³ اگر آن‌ها را گرسنه به منزل بفرستیم، در بین راه از حال خواهند رفت، چون بعضی از آن‌ها از راه دور آمده‌اند.»

⁴ شاگردان در جواب گفتند: «چگونه می‌توان در این بیابان برای آن‌ها نان تهیّه کرد؟»

⁵ عیسی پرسید: «چند نان دارید؟» آن‌ها جواب دادند: «هفت نان.»

⁶ پس به مردم دستور داد روی زمین بنشینند. آنگاه هفت نان را گرفت و بعد از شکرگزاری به درگاه خدا، نان‌ها را پاره کرد و به شاگردان داد تا بین مردم تقسیم کنند. شاگردان نان‌ها را بین مردم تقسیم کردند.

⁷ همچنین چند ماهی کوچک داشتند. عیسی، خدا را برای آن‌ها شکر کرد و دستور داد آن‌ها را بین مردم تقسیم نمایند.

⁸ همه خوردند و سیر شدند و هفت زنبیل پُر از خُرده‌های باقی‌مانده جمع کردند.

⁹ در آنجا حدود چهار هزار نفر بودند. سپس عیسی ایشان را مرخص فرمود،

¹⁰ و فوراً با شاگردان خود در قایق نشست و به منطقۀ دَلمانوته رفت.

درخواست فریسیان برای نشانه

¹¹ فریسیان نزد عیسی آمده و با او به بحث پرداختند و از روی امتحان از او نشانه‌ای آسمانی خواستند.

¹² عیسی از دل آهی کشید و فرمود: «چرا مردمان این زمانه به‌دنبال نشانه‌ هستند؟ درحقیقت به شما می‌گویم که هیچ نشانه‌ای به آنان داده نخواهد شد.»

¹³ پس از آن عیسی آنان را ترک کرد و دوباره در قایق نشست و به‌طرف دیگر دریا رفت.

خمیرمایۀ فریسیان و خمیرمایۀ هیرودیس

¹⁴ شاگردان فراموش کرده بودند که با خود نان ببرند و در قایق بیش از یک نان نداشتند.

¹⁵ عیسی به ایشان فرمود: «احتیاط کنید و از خمیرمایۀ فریسیان و خمیرمایۀ هیرودیس بر حذر باشید.»

¹⁶ شاگردان در بین خود بحث کرده گفتند: «چون ما نان نیاورده‌ایم، او این‌ را می‌گوید.»

¹⁷ عیسی فهمید آن‌ها به هم چه می‌گویند؛ پس به ایشان فرمود: «چرا دربارۀ نداشتن نان با هم بحث می‌کنید؟ آیا هنوز درک نمی‌کنید و نمی‌فهمید؟ آیا هنوز دل و ذهن شما کور است؟

¹⁸ شما که هم چشم دارید و هم گوش، آیا نمی‌بینید و نمی‌شنوید؟ آیا فراموش کرده‌اید

¹⁹ که چگونه آن پنج نان را بین پنج هزار مرد تقسیم کردم؟ آن موقع چند سبد از خُرده‌های نان جمع کردید؟» گفتند: «دوازده سبد.»

²⁰ عیسی پرسید: «وقتی هفت نان را بین چهار هزار نفر تقسیم کردم، چند سبد از خرده‌های نان‌ها جمع کردید؟» گفتند: «هفت سبد.»

²¹ پس عیسی به ایشان فرمود: «آیا هنوز نمی‌فهمید؟»

شفای یک نابینا در بِیت‌صیدا

²² عیسی و شاگردان به بِیت‌صیدا رسیدند. در آنجا کوری را نزد عیسی آوردند و از او خواهش کردند که آن کور را لمس کند.

²³ او دست کور را گرفت و او را از دهکده بیرون برد. بعد به چشم‌هایش آب دهان مالید و دست‌های خود را روی او گذاشت و پرسید: «آیا چیزی می‌بینی؟»

²⁴ او به بالا نگاه کرد و گفت: «مردم را مثل درخت‌هایی می‌بینم که حرکت می‌کنند.»

²⁵ عیسی دوباره دست‌های خود را روی چشم‌های او گذاشت. آن مرد با‌دقّت نگاه کرد و شفا یافت و دیگر همه‌‌چیز را به‌خوبی می‌دید.

²⁶ عیسی او را به منزل فرستاد و به او فرمود که به آن دِه برنگردد.

اظهارات پطرس دربارۀ عیسی

²⁷ عیسی و شاگردان به دهکده‌های اطراف قیصریۀ فیلیپُس رفتند. در بین راه عیسی از شاگردان پرسید: «مردم مرا چه کسی می‌دانند؟»

²⁸ آن‌ها جواب دادند: «بعضی می‌گویند تو یحیای تعمید‌دهنده هستی. عدّه‌ای می‌گویند تو الیاس و عدّه‌ای هم می‌گویند که یکی از انبیا هستی.»

²⁹ از ایشان پرسید: «به عقیده شما من کیستم؟» پطرس جواب داد: «تو مسیح هستی.»

³⁰ بعد عیسی به آنان دستور داد که دربارۀ او به هیچ‌کس چیزی نگویند.

سخنان عیسی دربارۀ رنج‌ها و مرگ خود

³¹ آنگاه عیسی به تعلیم شاگردان پرداخت و گفت: «لازم است پسر انسان متحمّل رنج‌های زیادی گردد و به‌وسیلهٔ مشایخ و سران کاهنان و علما طرد شده کُشته شود و پس از سه روز زنده گردد.»

³² عیسی این موضوع را بسیار صریح گفت. بنابراین پطرس او را به گوشه‌ای برده سرزنش کرد.

³³ امّا عیسی برگشت و به شاگردان نگاهی کرد و پطرس را توبیخ کرده گفت: «از من دور شو، ای شیطان! افکار تو افکار انسانی است، نه خدایی.»

³⁴ پس عیسی مردم و همچنین شاگردانش را نزد خود خواند و به ایشان فرمود: «اگر کسی بخواهد از من پیروی کند، باید خود را انکار کند و صلیب خود را برداشته و به‌دنبال من بیاید.

³⁵ زیرا هرکه بخواهد جان خود را حفظ کند، آن‌ را از دست خواهد داد، امّا هرکه به‌خاطر من و مژدۀ انجیل جان خود را فدا کند، آن‌ را حفظ خواهد کرد.

³⁶ چه سود دارد که آدم تمام جهان را ببرد، امّا جان خود را ببازد؟

³⁷ و انسان چه می‌تواند بدهد تا جان خود را باز یابد؟

³⁸ هرکه از من و تعالیم من در این زمانۀ گناه‌آلود و فاسد عار داشته باشد، آنگاه پسر انسان هم در وقتی‌که در جلال پدر خود با فرشتگان مقدّس می‌آید، از او عار خواهد داشت.»