لاویان 27 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

قوانین هدایای نذری

¹ خداوند به موسی گفت که این دستورات را به بنی‌اسرائیل بدهد:

² اگر کسی برای خداوند نذر مخصوصی تقدیم کند که به مقدار ارزش یک انسان باشد، برای آزاد شدن از آن نذر

³ با معیار رسمی، از این قرار است: مرد بیست تا شصت‌ساله، پنجاه تکّه نقره،

⁴ زن بیست تا شصت‌ساله، سی تکّه نقره،

⁵ پسر پنج تا بیست‌ساله، بیست تکّه نقره، دختر پنج تا بیست‌ساله، ده تکّه نقره،

⁶ پسر یک‌ماهه تا پنج‌ساله، پنج تکّه نقره، دختر یک‌ماهه تا پنج‌ساله، سه تکّه نقره،

⁷ مرد از شصت‌ساله به بالا، پانزده تکّه نقره، و زن از شصت‌ساله به بالا، ده تکّه نقره.

⁸ اگر شخصی فقیر باشد و نتواند آن مبلغ را بپردازد، پس او را نزد کاهن ببرند و کاهن بعد از ارزیابی توانایی شخص نذرکننده، مبلغ پرداختی را تعیین نماید.

⁹ اگر حیوانی را که مورد قبول من باشد، نذر کند، باید آن حیوان را به من تقدیم کند و هرآنچه به من تقدیم می‌شود، مقدّس است؛

¹⁰ آن‌ را نباید با چیز دیگری عوض کند و یا خوب را با بد، یا بد را با خوب تغییر بدهد. اگر چنین کند، هر دو حیوان، مقدّس شده به من تعلّق می‌گیرند.

¹¹ اگر نذر، حیوانی ناپاک باشد که به‌عنوان قربانی برای خداوند قابل پذیرش نیست، باید آن حیوان را نزد کاهن ببرد.

¹² و کاهن بر اساس کیفیّت خوب یا بد آن، بهای آن را تعیین کند و آن شخص باید آن بها را بپردازد.

¹³ اگر آن شخص بخواهد حیوان مذکور را بازخرید کند، علاوه بر قیمت تعیین شده، یک پنجم نیز به‌ آن بیفزاید.

¹⁴ اگر کسی خانۀ خود را به‌عنوان هدیه‌ای مقدّس وقف خداوند کند، کاهن باید ارزش آن خانه را برآورد نماید، و قیمت تعیین شده ارزش خانه خواهد بود.

¹⁵ اگر کسی‌ که خانه را وقف کرده، بخواهد خانه را بازخرید کند، او باید یک پنجم به قیمت آن بیفزاید، آنگاه خانه از آن او خواهد بود.

¹⁶ اگر کسی، قطعه‌ای از زمین خود را به‌عنوان هدیه‌ای مقدّس به خداوند وقف کند، قیمت آن باید به مقدار تخمی که در آن کاشته می‌شود، تعیین گردد. زمینی که در آن یک‌صد کیلوگرم جو کاشته شود، پنجاه تکّه نقره قیمت دارد.

¹⁷ اگر شخصی زمین خود را در سال یوبیل وقف کند، در‌آن‌صورت قیمت زمین مساوی با قیمت محصول پنجاه سالۀ آن می‌باشد.

¹⁸ امّا اگر زمین را بعد از سال یوبیل وقف کند، باید قیمت آن‌ را برحسب سال‌هایی که تا سال یوبیل آینده باقی‌مانده است تعیین نموده، و قیمت را کاهش دهد.

¹⁹ اگر آن شخص بخواهد زمین را بازخرید نماید، باید یک‌پنجم به قیمت آن اضافه بیفزاید؛ آنگاه زمین ازآنِ او خواهد بود.

²⁰ امّا اگر او بدون آنکه زمین را بازخرید نموده باشد، آن‌ را به شخص دیگری بفروشد، دیگر هرگز نمی‌تواند آن‌ را بازخرید نماید.

²¹ ولی در سال یوبیل که زمین آزاد می‌شود، آن زمین همچون هدیهٔ مقدّسی است که وقف خداوند شده و باید آن‌ را به کاهن داد.

²² هرگاه کسی زمینی را که خریده است و بخشی از میراث خود او نیست، به خداوند وقف نماید،

²³ کاهن باید قیمت آن‌ را از روی سال‌هایی که به سال یوبیل باقی‌مانده است، تعیین کند و آن شخص باید قیمت آن‌ را در همان روز به‌عنوان هدیهٔ مقدّس به خداوند بپردازد.

²⁴ در سال یوبیل زمین باید به مالک و یا وارث آن بازگردد.

²⁵ قیمت‌ها باید مطابق نرخ رسمی تعیین گردند.

²⁶ اوّلین نوزاد هر حیوان، چه گاو و چه گوسفند، متعلّق به خداوند است، بنابراین کسی نمی‌تواند آن‌ را وقف کند.

²⁷ نوزاد حیوان ناپاک را می‌توان با قیمت روز به‌اضافه یک‌پنجم بها بازخرید کرد. اگر بازخرید نشد، می‌توان آن‌ را به قیمت روز به کس دیگری فروخت.

²⁸ چیزی را که کاملاً وقف خداوند شده باشد، هرگز نمی‌توان بازخرید کرد، چه انسان، چه حیوان و چه زمین، چون آن‌ها به خداوند وقف شده‌اند و برای او بسیار مقدّس‌اند.

²⁹ کسی‌ که محکوم به مرگ شده باشد، نمی‌تواند خود را بازخرید نماید و باید کشته شود.

³⁰ ده‌یک محصول زمین، چه غلّه باشد چه میوه، به خداوند تعلّق دارد و برای خداوند مقدّس است.

³¹ اگر کسی بخواهد بخشی از ده‌یک خود را بخرد، باید یک‌پنجم به قیمت آن بیفزاید.

³² ده‌یک گلّه و رمه از آن خداوند است و برای او مقدّس می‌باشد. هنگامی‌که آن‌ها را می‌شمارید، هر دهمین آن‌ها به خداوند تعلّق دارند.

³³ صاحب گلّه یا رمه، حیوانات را طوری قرار ندهد که حیوان بد برای من جدا شود و یا جای حیوان خوب را عوض کند. اگر جای حیوانات خوب و بد را تغییر بدهد، در‌آن‌صورت هر دو حیوان به من تعلّق می‌گیرند و مقدّس هستند، و حقّ بازخرید آن‌ را ندارد.

³⁴ این‌ها دستوراتی بودند که خداوند در کوه سینا توسط موسی به قوم اسرائیل داد.