یوحنا 5 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

شفای مفلوج

¹ بعد از آن، عیسی برای یکی از عیدهای یهود به اورشلیم رفت.

² در اورشلیم نزدیک دروازه‌ای معروف به دروازۀ گوسفند، استخری با پنج ایوان وجود دارد که به زبان عبری آن‌ را بِیت‌حسدا می‌گویند.

³ در آنجا عدّۀ زیادی از بیماران، نابینایان، لنگان و مفلوجان دراز کشیده [و منتظر حرکت آب بودند

⁴ زیرا هرچند وقت یک‌بار فرشتۀ خداوند به استخر داخل می‌شد و آب را به حرکت درمی‌آورد و اوّلین بیماری که بعد از حرکت آب به استخر داخل می‌گردید، از هر مرضی که داشت شفا می‌یافت.]

⁵ در میان آن‌ها مردی بود که سی و هشت سال بیمار بود.

⁶ وقتی عیسی او را در آنجا خوابیده دید و دانست که مدّت درازی است که بیمار می‌باشد، از او پرسید: «آیا می‌خواهی سالم شوی؟»

⁷ آن بیمار پاسخ داد: «ای آقا، وقتی آب به حرکت می‌آید، کسی نیست که به من کمک کند و مرا در استخر بیندازد؛ تا من از جایم حرکت می‌کنم، شخص دیگری پیش از من داخل می‌شود.»

⁸ عیسی به او گفت: «بلند شو، بسترت را بردار و برو.»

⁹ آن مرد فوراً شفا یافت و بستر خود را برداشته به راه افتاد. آن روز، روز سَبَّت بود.

¹⁰ به همین علّت سران یهود به مردی که شفا یافته بود، گفتند: «امروز روز سَبَّت است؛ تو اجازه نداری بستر خود را حمل نمایی.»

¹¹ او در جواب ایشان گفت: «آن کسی‌ که مرا شفا داد به من گفت، 'بسترت را بردار و برو.'»

¹² از او پرسیدند: «چه شخصی به تو گفت بسترت را بردار و برو؟»

¹³ ولی آن مردی که شفا یافته بود، نمی‌دانست او کیست، زیرا آن محل پُر از جمعیّت بود و عیسی از آنجا رفته بود.

¹⁴ بعدازاین جریان، عیسی او را در معبدِ بزرگ یافته به او گفت: «اکنون که شفا یافته‌ای، دیگر گناه نکن، مبادا به وضع بدتری دچار شوی.»

¹⁵ آن مرد رفت و به سران یهود گفت: «کسی‌ که مرا شفا داد، عیسی است.»

¹⁶ چون عیسی در روز سَبَّت این‌ کارها را می‌کرد، سران یهود به اذیّت و آزار او پرداختند.

¹⁷ امّا عیسی به آنان گفت: «پدرم پیوسته کار می‌کند و من هم کار می‌کنم.»

¹⁸ این سخن، سران یهود را در کشتن او مصمّم‌تر ساخت، چون او نه‌تنها سَبَّت را می‌شکست، بلکه خدا را پدر خود می‌خواند و به‌این‌طریق خود را با خدا برابر می‌ساخت.

اختیار فرزند

¹⁹ عیسی در جواب آنان گفت: «درحقیقت به شما می‌گویم که پسر نمی‌تواند از خود کاری انجام دهد مگر آنچه که می‌‏بیند پدر انجام می‌دهد. هرچه پدر می‌کند، پسر هم می‌کند؛

²⁰ زیرا پدر پسر را دوست دارد و هرچه انجام می‌دهد، به پسر نیز نشان می‌دهد و کارهای بزرگ‌تر از این هم به او نشان خواهد داد تا شما تعجّب کنید.

²¹ همان‌طور که پدر مردگان را زنده می‌کند و به آنان حیات می‌بخشد، پسر هم هرکه را بخواهد زنده می‌کند.

²² پدر بر هیچ‌کس داوری نمی‌کند، بلکه او تمام داوری را به پسر سپرده است

²³ تا آنکه همه همان‌طور که پدر را احترام می‌کنند، پسر را نیز احترام نمایند. کسی‌ که به پسر احترام نکند به پدر که فرستندۀ او است، بی‌احترامی کرده است.

²⁴ «در حقیقت به شما می‌گویم هرکه سخنان مرا بشنود و به فرستندۀ من ایمان آورد حیات جاودانی دارد و هرگز محکوم نخواهد شد، بلکه از مرگ گذشته و به حیات رسیده است.

²⁵ درحقیقت به شما می‌گویم که زمانی خواهد آمد، و درواقع آن زمان شروع شده است، که مردگان صدای پسر خدا را خواهند شنید و هرکه بشنود، زنده خواهد شد.

²⁶ زیرا همان‌طور که پدر در خود حیات دارد، به پسر هم عطا نموده تا در خود حیات داشته باشد.

²⁷ و به او اختیار داده است که داوری نماید، زیرا پسرِ انسان است.

²⁸ از این تعجّب نکنید، زیرا زمانی خواهد آمد که همۀ مردگان صدای او را خواهند شنید

²⁹ و از قبرهای خود بیرون خواهند آمد: نیکوکاران برای حیات برخواهند خاست و گناه‌کاران برای داوری شدن برخواهند خاست.

شهادت به عیسی

³⁰ «من از خود نمی‌توانم کاری انجام دهم، بلکه طبق آنچه که می‌شنوم قضاوت می‌کنم، و قضاوت من عادلانه است، زیرا در پی انجام دادن خواسته‌های خود نیستم، بلکه انجام دادن ارادۀ پدری که مرا فرستاده است.

³¹ «اگر من دربارۀ خودم شهادت بدهم، شهادت من اعتباری ندارد،

³² ولی شخص دیگری هست که دربارۀ من شهادت می‌دهد و می‌دانم که شهادت او دربارۀ من معتبر است.

³³ شما قاصدانی نزد یحیی فرستادید و او به حقیقت شهادت داد.

³⁴ من به شهادت انسان نیازی ندارم، بلکه این سخنان را به‌خاطر نجات شما می‌گویم.

³⁵ یحیی مانند چراغی بود که می‌سوخت و می‌درخشید و شما مایل بودید برای مدّتی در نور او شادی کنید.

³⁶ امّا من شاهدی بزرگ‌تر از یحیی دارم؛ کارهایی که پدر به من سپرده است تا انجام دهم بر این حقیقت شهادت می‌دهند که پدر مرا فرستاده است.

³⁷ پدری که مرا فرستاد، خودش بر من شهادت داده است. شما هرگز نه او را دیده‌اید و نه صدایش را شنیده‌اید

³⁸ و کلام او در دل‌های شما جایی ندارد، زیرا به آن کسی‌ که فرستاده است ایمان نمی‌آورید.

³⁹ در کتب‌ مقدّس کاوش می‌نمایید، چون فکر می‌کنید که در آن حیات جاودان خواهید یافت، ولی با وجود این‌که کتب دربارۀ من شهادت می‌دهند،

⁴⁰ شما نمی‌خواهید نزد من بیایید تا حیات بیابید.

⁴¹ «من جلال مردم را نمی‌جویم،

⁴² امّا شما را می‌شناسم و می‌دانم که خدا را قلباً دوست ندارید.

⁴³ من به نام پدر خود آمده‌ام و شما مرا نمی‌پذیرید، ولی اگر کسی خودسرانه بیاید، او را می‌پذیرید.

⁴⁴ شما که طالب احترام از یکدیگر هستید و نه طالب احترامی که از جانب خدای یکتا می‌آید، چگونه می‌توانید ایمان بیاورید؟

⁴⁵ گمان نکنید که من در پیشگاه پدر، شما را متّهم خواهم ساخت؛ کسی دیگر، یعنی همان موسی که به او امیدوار هستید، شما را متّهم خواهد ساخت.

⁴⁶ اگر شما به موسی ایمان می‌داشتید، به من نیز ایمان می‌آوردید، زیرا او دربارۀ من نوشته است.

⁴⁷ امّا اگر نوشته‌های او را باور ندارید، چگونه گفتار مرا باور خواهید کرد؟»