اِرمیا 2 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

توجّه خدا از اسرائیل

¹ خداوند به من گفت که

² این پیام را به تمام مردم اورشلیم اعلام کنم: «به یاد دارم که چقدر در جوانی‌ات باوفا بودی، چقدر در ابتدای ازدواجمان مرا دوست داشتی؛ به‌دنبال من حتّی از کویرها و زمین‌های بایر گذشتی.

³ ای اسرائیل، تو فقط به من تعلّق داشتی؛ و نوبر محصول من بودی. من به هر‌کس که تو را می‌آزرد، رنج و عذاب می‌دادم. من، خداوند، چنین گفته‌ام.»

گناه اجداد قوم اسرائیل

⁴ ای فرزندان یعقوب و ای طایفه‌های اسرائیل، به پیام خداوند گوش دهید.

⁵ خداوند می‌فرماید: «اجداد شما چه اتّهامی علیه من داشتند؟ چه چیزی باعث شد آن‌ها از من روی‌گردان شوند؟ آن‌ها بُت‌های بی‌ارزش را پرستش کردند، و خودشان بی‌ارزش شدند.

⁶ آن‌ها به من بی‌اعتنایی کردند، گرچه من ‌آن‌ها را از مصر نجات دادم و آن‌ها را در بیابان و چاله‌های شنی، سرزمینی خشک و خطرناک، جایی که کسی در آن زندگی نمی‌کند و حتّی هیچ‌کس از آنجا گذر نیز نخواهد کرد، رهبری کردم.

⁷ من آن‌ها را به سرزمینی حاصل‌خیز‌ آوردم تا از محصولات و میوه‌های آن لذّت ببرند، امّا درعوض، آن‌ها سرزمین مرا ویران کردند، و زمینی را که به آن‌ها داده بودم، ناپاک ساختند.

⁸ کاهنان نپرسیدند، 'خداوند کجا است؟' حتّی معلّمین شریعت، مرا نمی‌شناختند. حکمرانان بر ضد من شورش کردند؛ انبیا به نام بَعَل‌ نبوّت کردند و بُت‌های بیهوده را پرستیدند.

دعوی خداوند علیه قوم خودش

⁹ «پس من، خداوند، دوباره دعوی خود را علیه قوم خودم و بر ضد اجدادشان ارائه می‌دهم.

¹⁰ به جانب غرب، به جزیرۀ قبرس بروید، و کسی را به شرق، به قیدار بفرستید. شما خواهید دید که چیزی شبیه این هیچ‌گاه واقع نشده است.

¹¹ هیچ ملّت دیگری هرگز خدایان خود را، ‌هرچند غیر واقعی بودند، عوض نکردند. امّا قوم من، مرا که برایشان افتخار و بزرگی آوردم، با خدایانی که برایشان هیچ‌کاری نمی‌توانند بکنند، عوض کردند.

¹² از‌این‌رو به آسمان دستور می‌دهم از وحشت بلرزد، و متعجّب و حیران بماند،

¹³ چون قوم من مرتکب دو گناه شده‌اند: آن‌ها مرا که سرچشمۀ آب گوارا هستم، ترک‌ کرده‌اند و برای خود آب‌انبار کند‌ه‌اند، آب‌انبارهای ترک خورده‌ای که آب را اصلاً نگاه نمی‌دارند.

نتیجۀ بی‌وفایی قوم اسرائیل

¹⁴ «اسرائیل برده نیست و در بردگی متولّد نشد؛ پس چرا دشمنانش برای شکار او در کمین نشسته‌اند؟

¹⁵ آنان مثل شیر بر او می‌غرّند، و سرزمین او را به‌صورت بیابان درآورده‌اند، و شهرهایش را کاملاً متروک و ویران کرده‌اند.

¹⁶ آری، مردان مِمفیس و تَحفَنحیس جمجمۀ او را شکسته‌اند.

¹⁷ ای اسرائیل، خودت باعث این بودی! تو مرا که ‌یَهْوه، خدای تو بودم، ترک کردی، در‌حالی‌که من تو را در تمام راه رهبری می‌کردم.

¹⁸ فکر می‌کنی رفتن تو به مصر و نوشیدن از آب رود نیل برایت فایده‌ای خواهد داشت؟ یا رفتن به آشور و نوشیدن از رود فرات برایت چه سودی خواهد داشت؟

¹⁹ شرارت تو موجب مجازات تو، و روی‌گردانیدن تو از من، باعث محکومیّت تو است. تو خواهی آموخت که ترک کردن و بی‌حرمتی به من، ‌یَهْوه، خدای خودت، چه اشتباه تلخی است. من، خدای قادر متعال، چنین گفته‌ام.»

اسرائیل از پرستش خداوند سرپیچی می‌کند

²⁰ خداوند متعال چنین می‌گوید: «ای اسرائیل، از زمان‌های قدیم تو از فرمان من سرپیچی کردی، و حاضر نبودی از من اطاعت کنی و مرا بپرستی. بر فراز تپّه‌های مرتفع، در پای درختان سبز، تو الهه‌های باروری را می‌پرستیدی.

²¹ من تو را مثل یک تاک مرغوب، از بهترین بذر زمین کاشتم. امّا نگاه کن، ببین چه شده‌ای! یک تاک پوسیدۀ بی‌ارزش.

²² حتّی اگر خودت را با قوی‌ترین صابون‌ها بشویی، بازهم لکّه‌های گناهت را می‌بینم.

²³ چگونه می‌توانی بگویی که خودت را آلوده نساخته‌ای، و یا هرگز بَعَل‌ را پرستش نکرده‌ای؟ بنگر چگونه تو در همین درّه مرتکب گناه شده‌ای، و ببین چه کرده‌ای. تو مثل یک شتر وحشی در فصل جفت‌گیری هستی، که افسار‌گسیخته به هر طرف می‌دود،

²⁴ و به بیابان می‌شتابد. تو مانند خر مادّهٔ وحشی هستی که در شهوت خودش دنبال خر نر است و کسی نمی‌تواند جلوی او را بگیرد. لازم نیست که خرهای نر برای رام کردن او به خودشان زحمتی بدهند، چون او همیشه در فصل جفت‌گیری حاضر و آماده است.

²⁵ ای اسرائیل، پای‌های خود را خسته نکن، و نگذار گلوی تو از تعقیب سایر خدایان خشک شود. امّا تو می‌گویی، 'نه، من نمی‌توانم بازگردم. من عاشق خدایان بیگانه هستم و به‌دنبال آن‌ها خواهم رفت.'»

اسرائیل سزاوار مجازات است

²⁶ خداوند می‌گوید: «همان‌طور که یک دزد هنگامی‌که گیر می‌افتد، شرمسار است، شما قوم اسرائیل هم همان‌گونه، به‌ همراه پادشاهان، بزرگان، کاهنان، و انبیای خودتان، شرمنده خواهید شد.

²⁷ شما که می‌گویید یک درخت، پدر شما و یک صخره، مادر شما است، شرمسار خواهید شد. شما به‌عوض این‌که به من روی آورید به من پشت کردید، پس این ننگ بر سر شما خواهد آمد. امّا وقتی شما دچار زحمت می‌شوید، آنگاه از من می‌خواهید بیایم و شما را نجات دهم.

²⁸ «کجا هستند آن خدایانی که برای خود ساختید؟ بگذارید وقتی در زحمت هستید، آن‌ها اگر می‌توانند شما را نجات دهند! ای یهودا به تعداد شهرهایت خدایان متعدّد داری.

²⁹ شکایت تو چیست؟ چرا بر ضد من شوریده‌ای؟

³⁰ من تو را مجازات کردم، ولی فایده‌ای نداشت؛ تو نمی‌گذاری تو را اصلاح کنم. مثل شیر غرّان تمام انبیا را کشتی.

³¹ ای قوم اسرائیل به آنچه می‌گویم گوش بده. آیا من برای شما، مثل بیابان یا مثل سرزمینی تاریک و خطرناک بودم؟ پس چرا می‌گویید هرچه دلتان خواست، همان را انجام خواهید داد و دیگر به حضور من برنمی‌گردید؟

³² آیا یک زن جوان می‌تواند جواهرات خود را فراموش کند، و یا یک عروس لباس عروسی خود را؟ امّا قوم من مرا برای روزهای بی‌شماری فراموش کرده است.

³³ تو مطمئناً می‌دانی که چگونه عشاق خود را تعقیب کنی. حتّی بدترین زنان، می‌توانند این‌ را از تو بیاموزند.

³⁴ لباس‌هایت از خون بی‌گناهان و بیچارگان، و نه از خون دزدان، لکّه دار ‌است. «باوجوداین

³⁵ تو می‌گویی، 'من بی‌گناهم؛ حتماً خداوند دیگر نسبت به من عصبانی نیست،' امّا من خداوند، تو را تنبیه خواهم کرد، چون می‌گویی مرتکب گناهی نشده‌ای.

³⁶ تو با روی‌ آوردن به خدایان سایر ملّت‌ها ارزش خود را از دست داده‌ای. مصر هم مانند آشور تو را ناامید خواهد کرد.

³⁷ تو از مصر روی‌گردان شده از خجالت سرت را پایین خواهی انداخت. من، خداوند، تمام کسانی را که تو به آن‌ها توکّل کرده‌ای، طرد کرده‌ام. از آن‌ها هیچ سودی عاید تو نخواهد شد.»