اِرمیا 13 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

پارچۀ کتانی برای بستن به دور کمر

¹ خداوند به من گفت بروم و لُنگی برای بستن به دور کمرم بخرم و آن‌ را بپوشم، ولی آن‌ را در آب فرو نکنم.

² پس من آن‌ را خریدم و پوشیدم.

³ آنگاه خداوند دوباره به من گفت:

⁴ «به کنار رود فرات برو و آن‌ را در سوراخی در میان صخره‌ها پنهان کن.»

⁵ پس من به کنار رود فرات رفته آن‌ را مخفی کردم.

⁶ مدّتی بعد خداوند به من گفت تا به کنار رود فرات بازگردم و لُنگ را بردارم.

⁷ پس گشتم و وقتی مَحلی را که لُنگ را در آن پنهان کرده بودم یافتم، دیدم که لُنگ پوسیده و دیگر بی‌فایده شده است.

⁸ آنگاه خداوند دوباره به من گفت:

⁹ «من غرور یهودا و تکبّر اورشلیم را به همین نحو از بین خواهم برد.

¹⁰ این مردم شریر از اطاعت من سرپیچی کرده‌اند. آن‌ها مثل همیشه سرسخت و شریر بوده‌اند، و خدایان بیگانه را ستایش و خدمت کرده‌اند. پس آن‌ها مثل این لُنگ خواهند پوسید و بی‌فایده خواهند بود.

¹¹ همان‌طور که لُنگ کتانی به کمر می‌چسبد، من قوم اسرائیل و یهودا را به خود چسباندم. من چنین کردم تا قوم من باعث افتخار و ستایش نام من باشند، امّا آن‌ها از من اطاعت نکردند.»

خُمرهٔ شراب

¹² خداوند به من گفت: «ای اِرمیا، به مردم اسرائیل بگو که تمام خُمره‌هایشان را از شراب پُر کنند. آن‌ها به تو خواهند گفت که خودشان می‌دانند که باید خُمره‌های خود را از شراب پُر کنند.

¹³ بعد به آن‌ها بگو که من، خداوند، ساکنان این سرزمین، یعنی پادشاهانی که بر تخت داوود می‌نشینند، کاهنان و انبیا و تمام مردم اورشلیم، همه را مانند خُمره پُر از شراب خواهم کرد تا مست شوند.

¹⁴ آنگاه من همۀ آن‌ها را، پیر و جوان، مثل کوزه‌هایی که در برخورد با یکدیگر می‌شکنند، درهم خواهم شکست. من در هلاک کردن آن‌ها هیچ رحم، شفقّت و بخششی نشان نخواهم داد.»

هشدار اِرمیا علیه غرور

¹⁵ ای قوم اسرائیل، خداوند سخن گفته است! فروتن باشید و به او گوش فرادهید.

¹⁶ یَهْوه، خدای خود را تکریم کنید، قبل از این‌که او روزگار شما را تیره کند و شما بر فراز کوه‌ها بلغزید؛ قبل از آنکه او، نوری را که در انتظارش هستید به ظلمت مبدّل کند.

¹⁷ اگر گوش ندهید، به‌خاطر غرور شما در خفا خواهم گریست. برای قوم خدا که به اسارت رفته‌اند، به تلخی خواهم گریست و اشک خواهم ریخت.

¹⁸ خداوند به من گفت: «به پادشاه و به مادرش بگو از تخت‌های خود فرود آیند، چون تاج‌های زیبای آن‌ها از سرشان افتاده است.»

¹⁹ شهرهای جنوبی یهودا محاصره شده و کسی نمی‌تواند وارد آن‌ها شود. تمام مردم یهودا را به اسارت برده‌اند.

²⁰ ای اورشلیم، نگاه کن! دشمنانت از جانب شمال به‌سوی تو در حرکت هستند! کجا هستند مردمی که سرپرستی تو به آن‌ها سپرده شده بود، مردمی که مورد افتخار تو بودند؟

²¹ وقتی کسانی‌ که تو آن‌ها را دوست می‌پنداشتی بر تو غلبه کرده حکومت نمایند، تو چه خواهی کرد؟ تو درد خواهی کشید، مثل درد زنی در حال زایمان.

²² اگر بپرسی چرا تو می‌باید متحمّل تمام این دردها شوی، چرا لباس‌هایت دریده و به تو تجاوز شده است، همه به این خاطر است که مرتکب گناهان بزرگی شده‌ای.

²³ آیا کسی می‌تواند رنگ پوست خود را تعییر دهد و یا یک پلنگ می‌تواند خال‌هایش را از بین ببرد؟ اگر آن‌ها بتوانند، در‌ آن صورت تو هم که چیزی جز شرارت نمی‌دانی، خواهی توانست کارهای نیک انجام دهی.

²⁴ خداوند همۀ شما را مثل کاهی در برابر باد کویری پراکنده خواهد کرد.

²⁵ او گفته است که این سرنوشت شما است. این است آنچه او بر سر شما خواهد آورد، چون شما او را فراموش نموده و به خدایان دروغین توکّل کرده‌اید.

²⁶ خداوند خودش شما را عریان و رسوا خواهد کرد.

²⁷ او کارهای زشت شما را دیده است که چگونه مثل مردی که شهوتِ تصاحب زن همسایۀ خود را دارد و مثل اسب نری که به‌دنبال مادیان است، شما بر روی تپّه‌ها و در دشت‌ها در پی خدایان بیگانه هستید. وای بر شما ای مردم اورشلیم! کی از این گناهان پاک خواهید شد؟