اِرمیا 10 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

بُت‌پرستی و عبادت راستین

¹ ای قوم اسرائیل، به پیامی که خداوند برای شما دارد گوش دهید.

² او می‌گوید: «از راه و رسم سایر ملّت‌ها پیروی نکنید، از دیدن چیزهای غیرعادی در آسمان مضطرب نشوید، حتّی اگر سایر ملّت‌ها از دیدن آن‌ها وحشت می‌کنند.

³ دین و آیین این مردمان پوچ و بی‌ارزش می‌باشند. درختی را از جنگل می‌بُرند، صنعتکاری با ابزارش آن‌ را شکل می‌دهد،

⁴ و با طلا و نقره تزیئنش می‌کند، آنگاه آن‌ را با میخ بر پایه‌ای محکم می‌کنند تا نیفتد.

⁵ این بُت‌ها مثل مترسک‌هایی در یک جالیزار هستند؛ آن‌ها نمی‌توانند چیزی بگویند، و باید آن‌ها را حمل کرد، چون خودشان نمی‌توانند راه بروند. از آن‌ها نترسید؛ آن‌ها نه می‌توانند به شما آسیبی برسانند، و نه می‌توانند برایتان کار خیری انجام دهند.»

⁶ ای خداوند، هیچ‌کس مثل تو نیست؛ تو عظیمی و نامت عظیم و قدرتمند.

⁷ ای پادشاه تمام ملّت‌ها، کیست که از تو نترسد؟ تو تنها شایستۀ احترامی؛ مثل تو در میان تمام حکیمانِ ملّت‌ها و در میان سایر پادشاهان یافت نمی‌شود.

⁸ تمام آن‌ها احمق و جاهل‌اند. آن‌ها از بُت‌های چوبی چه چیزی می‌توانند بیاموزند؟

⁹ بُت‌هایشان را با نقره‌ای از تَرشیش و طلایی از اوفاز روکش می‌کنند. بعد آن‌ها را با لباس‌هایی به رنگ بنفش و ارغوانی که بافندگان ماهر بافته‌اند، می‌پوشانند.

¹⁰ امّا تو، ای یَهْوه، خدای حقیقی هستی؛ تو خدای زنده و پادشاه ابدی هستی. وقتی تو خشمگین شوی، جهان می‌لرزد؛ ملّت‌ها طاقت تحمّل آن‌ را ندارند.

¹¹ ای قوم من، شما باید به آن‌ها بگویید: خدایانی که آسمان و زمین را نیافریدند، نابود خواهند شد. آن‌ها دیگر هرگز بر روی زمین وجود نخواهند داشت.

سرودی در ستایش خدا

¹² خداوند باقدرت خود زمین را ساخت؛ و با حکمت خویش جهان را آفرید، و آسمان‌ها را گسترانید.

¹³ به فرمان او است که ابرها می‌غرّند. او است که ابرها را از دورترین نقاط جهان می‌آورد. او است که در میان باران برق ایجاد می‌کند، و هم او است که باد را از خزانه‌های خود بیرون می‌فرستد.

¹⁴ با دیدن چنین چیزهایی، انسان‌ها فکر می‌کنند که چقدر احمق و بی‌شعورند، آن‌ها که بُت‌ها را می‌سازند آدم‌های گمراهی هستند، چون خدایانی که می‌سازند، دروغین و بی‌جان‌اند.

¹⁵ آن‌ها بی‌ارزش و منفورند. وقتی خداوند برای رسیدگی به‌حساب آن‌ها بیاید، آن‌ها همه نابود خواهند شد.

¹⁶ خدای یعقوب مثل آن‌ها نیست، زیرا او خالق همه‌‌چیز است، و او اسرائیل را برگزید تا قوم خاص او باشند. نام او خدای متعال است.

تبعید در آیندۀ نزدیک

¹⁷ ای مردم اورشلیم شما در محاصره هستید! هرچه را دارید جمع کنید.

¹⁸ خداوند شما را به‌زودی از این سرزمین بیرون خواهد راند. خداوند چنان شما را خواهد کوبید که حتّی یکی از شما باقی نخواهید ماند. خداوند چنین گفته است.

¹⁹ مردم اورشلیم با فریاد گفتند: «چه ضربۀ سختی بر ما وارد شده! زخم‌های ما التیام نمی‌یابد! ما می‌پنداشتیم که می‌توانیم آن‌ را تحمّل کنیم!

²⁰ چادرهای ما ویران شده است و ریسمان‌های آن‌ها پاره شده‌اند. فرزندان ما همه رفته‌اند؛ دیگر کسی نمانده تا چادر‌های ما را برپا کند، و کسی نمانده تا پرده‌های آن‌ها را آویزان کند.»

²¹ در پاسخ گفتم: «رهبران ما احمق‌اند، آن‌ها طالب خداوند نیستند. به همین خاطر آن‌ها شکست خوردند و قوم پراکنده شده‌ است.

²² گوش دهید! اخبار تازه‌ای رسیده است! از ملّتی که در شمال هستند هیاهوی زیادی به گوش می‌رسد، ارتش آن، شهرهای یهودا را تبدیل به بیابان و لانۀ شغالان کرده است.»

²³ ای خداوند، من می‌دانم که سرنوشتمان در دست خودمان نیست، و هیچ‌کدام از ما قادر به تغییر زندگیمان نیستیم.

²⁴ خداوندا قوم خود را تنبیه کن، امّا بر ما بیش از اندازه سخت نگیر و ما را از روی خشم مجازات نکن، چون از ما چیزی باقی نخواهد ماند.

²⁵ خشم خود را متوجّه ملّت‌هایی کن که تو را پرستش نمی‌کنند و تو را ترک کرده‌اند. آن‌ها قوم تو را کشته‌اند؛ ما را کاملاً نابود کرده این سرزمین را ویران ساخته‌اند.