داوران 3 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

اقوامی که باقی ماندند

¹ پس خداوند بعضی از این قوم‌ها را در آن سرزمین باقی گذاشت تا اسرائیلیانی را که جنگ با کنعانیان را تجربه نکرده بودند، آزمایش کند.

² او چنین کرد تا فنون جنگی را به این نسل جوان بیاموزد، مخصوصاً آنانی که هرگز جنگ را تجربه نکرده بودند.

³ اقوامی که باقی ماندند، عبارت بودند از: پنج والی فلسطین، تمام کنعانیان، صیدونیان و حِویان که در کوه‌های لبنان از کوه بَعَلِ‌حرمون تا گذرگاه حَمات زندگی می‌کردند.

⁴ آن‌ها برای آزمایش بنی‌اسرائیل باقی ماندند تا معلوم شود که آیا قوم اسرائیل احکام خداوند را که به‌وسیلهٔ موسی به اجدادشان داده شده بود، به‌جا می‌آورند یا نه.

⁵ پس بنی‌اسرائیل در بین کنعانیان، حِتّیان، اَموریان، فِرزّیان‌، حِویان و یِبوسیان زندگی کردند.

⁶ دختران آن‌ها را برای پسران خود گرفتند و دختران خود را به پسران آن‌ها دادند، و خدایان ایشان را پرستش کردند.

عُتنِئیل

⁷ بنی‌اسرائیل آنچه را که در نظر خداوند ناپسند بود انجام دادند؛ آن‌ها یَهْوه، خدای خویش را فراموش کرده بُت‌های بَعَل و اَشیرَه را پرستش کردند.

⁸ آنگاه آتش خشم خداوند بر بنی‌اسرائیل افروخته شد و آن‌ها را به دست کوشان‌رشعَتاییم، پادشاه بین‌النهرین به بردگی تسلیم نمود، و اسرائیلیان مدّت هشت سال تحت حکمرانی کوشان‌رشعَتاییم بودند.

⁹ امّا وقتی مردم اسرائیل به درگاه خداوند ناله و زاری نمودند، خداوند رهاننده‌ای برای ایشان فرستاد. او عُتنِئیل پسر قِناز برادر کوچک‌تر کالیب بود.

¹⁰ روح خداوند بر عُتنِئیل قرار گرفت و او بنی‌اسرائیل را داوری کرد. عُتنِئیل به جنگ رفت و خداوند، کوشان‌رشعَتاییم پادشاه بین‌النهرین را به دست او تسلیم کرد و عُتنِئیل او را شکست داد.

¹¹ در آن سرزمین مدّت چهل سال آرامش برقرار بود و بعد عُتنِئیل پسر قِناز وفات یافت.

ایهود

¹² بار دیگر مردم اسرائیل به ضد خداوند شرارت ورزیدند و خداوند، عِجلون پادشاه موآب را بر آن‌ها چیره گردانید.

¹³ عِجلون با عَمونیان و عمالیقیان متّحد شده اسرائیل را شکست داد و شهر نخلستان را تصرّف کردند.

¹⁴ عِجلون پادشاه موآب مدّت هجده سال بر اسرائیل حکمرانی کرد.

¹⁵ وقتی مردم اسرائیل نزد خداوند زاری کردند، خداوند باز نجات‌دهنده‌ای برای ایشان فرستاد. نام او ایهود پسر جیرا از طایفۀ بنیامین و مردی چپ‌دست بود. بنی‌اسرائیل باج خود را توسط ایهود برای عِجلون فرستادند.

¹⁶ ایهود برای خود یک خنجر دودمه، به طول نیم‌متر ساخت و آن‌ را در زیر لباسش، بالای ران راست خود پنهان نمود.

¹⁷ بعد از آنکه باج را به عِجلون که بسیار چاق بود تقدیم کرد،

¹⁸ همراهان خود را که باج را حمل می‌کردند روانه نمود

¹⁹ و خودش از کنار سنگ‌های تراشیده در نزدیکی جِلجال برگشت و نزد عِجلون پادشاه آمده گفت: «من یک پیام محرمانه برای تو آورده‌ام.» پادشاه فوراً کسانی را که در حضورش بودند، بیرون فرستاد.

²⁰ در آن‌وقت، پادشاه در تالار تابستانی نشسته بود. ایهود به او نزدیک شد و گفت: «من پیامی از جانب خدا برای تو آورده‌ام.» پادشاه از جای خود برخاست.

²¹ آنگاه ایهود با دست چپ خود خنجر را از زیر لباس کشید و به شکم او فرو کرد.

²² خنجر تا دسته در شکمش فرو‌رفت و چربی آن، تیغ خنجر را پوشانید و کثافات از شکمش بیرون ریخت. ایهود خنجر را از شکم او بیرون نکشید.

²³ سپس ایهود خارج شد و در تالار را به روی عجلون قفل کرد.

²⁴ پس از رفتن ایهود، وقتی خدمتکاران پادشاه آمدند و دیدند که در تالار قفل است، فکر کردند که او به دستشویی رفته است.

²⁵ امّا چون انتظارشان طولانی شد، کلید آورده در را باز کردند و دیدند که پادشاه‌شان بر روی زمین افتاده است.

²⁶ در‌حالی‌که خدمتکاران انتظار می‌کشیدند، ایهود گریخت و از کنار سنگ‌های تراشیده گذشته به سَعیرت رسید.

²⁷ وقتی ایهود به کوهستان اِفرایِم رسید، شیپور را به صدا درآورد تا مردم اسرائیل را به جنگ بخواند. سپس آن‌ها با رهبری او از کوهستان پایین آمدند.

²⁸ آنگاه به آن‌ها گفت: «به‌دنبال من بیایید، زیرا خداوند دشمنانتان، موآبیان، را به دست شما تسلیم کرده است.» پس آن‌ها به‌دنبال او رفتند و گذرگاه‌های رود اُردن را به روی مردم موآب بستند و به هیچ‌کس اجازۀ عبور ندادند.

²⁹ آن‌ها ده‌هزار نفر از مردم موآب را که همه مردان تنومند و دلاور بودند، به قتل رساندند و هیچ‌کس نتوانست فرار کند.

³⁰ به‌این‌ترتیب، موآبیان به دست مردم اسرائیل مغلوب شدند و مدّت هشتاد سال، صلح در آن سرزمین برقرار شد.

شمجر

³¹ بعد از ایهود رهبر دیگری، به نام شَمجَر پسر عَنات روی کار آمد که با کشتن شش‌صد نفر از فلسطینیان با یک چوب‌دست گاورانی، قوم اسرائیل را نجات داد.