تثنیه 9 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

نتیجۀ نافرمانی از خداوند

¹ «بشنو، ای اسرائیل، شما امروز باید از رود اُردن عبور کنید تا سرزمین مردمی را که از شما بزرگ‌تر و قوی‌تر هستند و شهرهایشان حصارهای سر به فلک کشیده دارند، تصرّف کنید.

² آن‌ها مردمی قدبلند و قوی هستند؛ آن‌ها غولند و شما شنیده‌اید که می‌گویند کیست که بتواند در برابر فرزندان عَناق که غول هستند، مقاومت کند.

³ بدانید امروز یَهْوه، خدایتان پیش از شما مانند آتش سوزند‌ه‌ای به آنجا وارد می‌شود و آن‌ها را هلاک کرده در مقابل شما تسلیم می‌سازد تا شما طبق فرمان خداوند، آن‌ها را بیرون کرده به‌سرعت نابود سازید.

⁴ «وقتی یَهْوه، خدایتان آن‌ها را بیرون براند، با خود نگویید، 'چون ما مردمی نیک هستیم، خداوند ما را به اینجا آورد تا آن‌ را تصرّف کنیم.' حال آنکه به‌ سبب شرارت ساکنان آنجا است که خداوند آن‌ها را از آنجا بیرون می‌راند.

⁵ به‌خاطر نیکی و پاکی شما نیست که شما به این سرزمین وارد شده آن را تصرّف خواهید کرد، بلکه به دلیل شرارت این قوم‌ها است که یَهْوه، خدای شما آن‌ها را از نزد شما بیرون می‌کند تا به وعد‌ه‌ای که خداوند به نیاکان شما، یعنی ابراهیم، اسحاق و یعقوب داده است، وفا کند.

⁶ باز می‌گویم که یَهْوه، خدایتان به‌خاطر این‌که شما مردم نیکی هستید، این سرزمین حاصل‌خیز را به شما نمی‌دهد. برعکس شما قوم سرکشی هستید.

⁷ «به‌خاطر داشته باشید و فراموش نکنید که چطور آتشِ خشم یَهْوه، خدایتان را در بیابان برافروختید. شما از همان روزی که از سرزمین مصر خارج شدید تا روزی که به این سرزمین رسیدید، همواره در مقابل خداوند سرکشی کرده‌اید.

⁸ حتّی در کوه سینا هم او را به حدّی خشمگین ساختید که نزدیک بود شما را هلاک سازد.

⁹ هنگامی‌که به بالای کوه رفتم تا لوح‌های سنگی، یعنی لوح‌های پیمانی را که خداوند با شما بست، بگیرم، مدّت چهل شبانه‌روز بدون آنکه نانی بخورم و آبی بنوشم در آنجا ماندم.

¹⁰ خداوند، دو لوح سنگی را که با انگشت خود بر آن‌ها نوشته بود، به من داد؛ بر آن‌ها تمام سخنانی که خداوند در روز اجتماع، در کوه از میان آتش به شما گفته بود، نوشته شده بود.

¹¹ خداوند بعد از چهل شبانه‌روز، این دو لوح سنگی یعنی لوح‌های پیمان را به من داد.

¹² «بعد خداوند به من گفت، 'فوراً برخیز و پایین برو، زیرا آن مردمی که آن‌ها را از سرزمین مصر آوردی، همه فاسد شده‌اند. آن‌ها سریع از راهی که من به آن‌ها نشان داده بودم، منحرف شده برای خود بُتی ساخته‌اند.'

¹³ «خداوند همچنین گفت، 'این قوم واقعاً مردمی سرکش هستند.

¹⁴ پس بگذار که آن‌ها را هلاک سازم و نامشان را از صفحۀ روزگار محو کنم. آنگاه از تو قومی قوی‌تر و بزرگ‌تر از آن‌ها به‌وجود می‌آورم.'

¹⁵ «در‌حالی‌که کوه شعله‌ور بود و من دو لوح پیمان خداوند را در دست داشتم، از کوه پایین آمدم.

¹⁶ آنگاه وقتی بُت گوساله‌ای را که برای خود ساخته بودید دیدم، فهمیدم که شما چه زود از احکام خداوند سرپیچی نموده نسبت به یَهْوه، خدای خود مرتکبِ گناه شده‌اید.

¹⁷ من لوح‌هایی را که در دست داشتم در برابر چشمانتان بر زمین زده شکستم.

¹⁸ بار دیگر مدّت چهل شبانه‌روز در حضور خداوند رو به خاک افتادم. نه نان خوردم و نه آب نوشیدم، زیرا به‌خاطر گناه شما و کارهای زشتی که در حضور او انجام داده بودید، خداوند را به خشم آورده بودید.

¹⁹ من می‌ترسیدم که خداوند از شدّت خشم، شما را هلاک سازد، امّا خداوند بار دیگر دعایم را اجابت کرد.

²⁰ خداوند بر هارون نیز چنان خشمگین شد که نزدیک بود او را هلاک کند، امّا من در همان موقع برای او شفاعت کردم.

²¹ بعد گوساله‌ای‌ را که شما ساخته بودید و مظهر گناه شما بود، در آتش سوزاندم و آن‌ را خُرد کرده خوب ساییدم تا مانند خاک شد؛ آنگاه غبار آن‌ را در نهری که از کوه جاری بود ریختم.

²² «در تَبعیرَه، مَسّا، قبروت و هتاوه نیز خشم خداوند را برافروختید.

²³ وقتی‌که خداوند در قادش بَرنیع به شما گفت، 'به سرزمینی که به شما داده‌ام بروید و آن‌ را تصرّف کنید،' شما امر یَهْوه، خدایتان را به‌جا نیاوردید؛ به او اعتماد ننموده از او اطاعت نکردید.

²⁴ از روزی که من شما را شناخته‌ام، شما علیه خداوند سرکشی کرده‌اید.

²⁵ «از آنجا که خداوند قصد داشت شما را هلاک سازد، من مدّت چهل شبانه‌روز در حضور او به خاک افتادم

²⁶ و به درگاه او دعا کرده گفتم، 'ای یَهْوه، خداوند، این مردم را که قوم تو هستند، باقدرت عظیمت از مصر نجات دادی.

²⁷ بندگانت ابراهیم، اسحاق و یعقوب را به‌یاد آور و از سرکشی، شرارت و گناه این مردم چشم بپوش،

²⁸ مبادا مردم مصر بگویند، 'چون خداوند قادر نبود آن‌ها را به سرزمینی که وعده داده بود برساند و به‌خاطر این‌که از آن‌ها نفرت داشت، آن‌ها را از اینجا بیرون برد تا در بیابان هلاک سازد.'

²⁹ امّا این مردم، قوم تو هستند و تو آن‌ها را باقدرت و بازوی پُرتوان به اینجا آوردی.