۲سموئیل 16 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

داوود و صیبا

¹ هنگامی‌که داوود از بالای کوه سرازیر شد، صیبا خادم مِفیبوشِت را دید که منتظر او است و با خود چند الاغ پالان شده، دویست قرص نان، صد بسته کشمش، صد بسته میوۀ تازه و یک مَشک شراب آورده است.

² پادشاه از صیبا پرسید: «این‌ها را برای چه آوردی؟» صیبا جواب داد: «الاغ‌ها را برای آن آوردم تا خانوادۀ پادشاه از آن‌ها برای سواری استفاده کنند. کشمش و میوه را برای خادمان و شراب را برای نوشیدن خسته‌شدگان در بیابان آوردم.»

³ پادشاه پرسید: «نوۀ اربابت شائول کجا است؟» صیبا جواب داد: «او هنوز در اورشلیم است. به من گفت که قوم اسرائیل سلطنت پدربزرگش، شائول را به او برخواهند گردانید.»

⁴ پادشاه گفت: «هرآنچه را که از آن او است، به تو می‌دهم.» صیبا گفت: «پادشاها، من بندۀ شما هستم. باشد که همیشه از من خشنود باشید.»

داوود و شِمعی

⁵ وقتی داوود به بَحوریم رسید، شخصی از خانوادۀ شائول به نام شِمعی، پسر جیرا، به سر راهشان آمده دشنام داد

⁶ و به‌طرف داوود پادشاه، خادمان، مأموران و دلاورانی که دور او بودند، سنگ می‌انداخت.

⁷ او به داوود گفت: «برو گمشو ای مرد قاتل و پست.

⁸ خداوند انتقام خون خاندان شائول را که تو به‌جایش پادشاه شدی، از تو گرفت. مصیبتی بر تو آمد و خداوند تو را از سلطنت برداشت و پسرت اَبشالوم را جانشینت ساخت. ای قاتل خون‌ریز!»

⁹ آنگاه اَبیشای پسر صِرویَه پیش آمد و به پادشاه گفت: «چطور اجازه می‌دهی که این سگ مُرده به آقای من، پادشاه دشنام بدهد؟ اجازه بدهید که بروم و سرش را از تن جدا کنم؟»

¹⁰ امّا پادشاه به اَبیشای و یوآب گفت: «این ربطی به شما ندارد. اگر او به من دشنام می‌دهد، خداوند به او گفته است. پس چه کسی می‌تواند به او بگوید که چرا این کار را می‌کنی؟»

¹¹ بعد داوود به اَبیشای و همۀ خادمان خود گفت: «چرا از دشنام این بنیامینی تعجّب می‌کنید؟ پسر خودم که از رگ و خون من است، قصد کشتن مرا دارد. بگذارید دشنامم بدهد، زیرا خداوند به او چنین گفته است.

¹² شاید خداوند غم و پریشانی مرا ببیند و به‌خاطر این دشنام‌ها، مرا برکت بدهد.»

¹³ داوود و همراهان او به راه خود ادامه دادند و شِمعی هم در‌حالی‌که دشنام می‌داد و به‌طرف داوود سنگ می‌انداخت و خاک به هوا می‌پاشید، در جهت مخالف به‌سوی کوه رفت.

¹⁴ پادشاه و همۀ کسانی‌ که با او بودند خسته و درمانده به مقصد رسیدند و استراحت کردند.

اَبشالوم در اورشلیم

¹⁵ اَبشالوم و پیروان او همراه با اَخیتوفل به اورشلیم آمدند.

¹⁶ وقتی حوشای اَرکی، دوست داوود نزد اَبشالوم آمد، به او گفت: «زنده‌ باد پادشاه! زنده‌ باد پادشاه!»

¹⁷ اَبشالوم از حوشای پرسید: «آیا تو وظیفه‌شناسی خود را به دوستت داوود این‌گونه نشان می‌دهی؟ چرا همراه دوستت نرفتی؟»

¹⁸ حوشای جواب داد: «حاشا! من خادم کسی هستم که خداوند و این مردم و همۀ قوم اسرائیل بر‌گزیده‌اند. من با شما خواهم ماند.

¹⁹ از طرف دیگر، چون در خدمت پدرت بودم، می‌خواهم در خدمت شما نیز باشم.»

²⁰ آنگاه اَبشالوم از اَخیتوفل پرسید: «حالا که به اینجا رسیدیم، بگو که چه باید بکنیم؟»

²¹ اَخیتوفل گفت: «برو با همۀ صیغه‌های پدرت که از خانه‌اش نگهداری می‌کنند، هم‌بستر شو. آنگاه همۀ مردم اسرائیل خواهند دانست که تو در نظر پدرت منفور شده‌ای و درنتیجه بیشتر از تو پشتیبانی خواهند کرد.»

²² پس چادری برای اَبشالوم بر پشت‌بام برپا کردند و اَبشالوم در‌حالی‌که همۀ مردم اسرائیل تماشا می‌کردند، وارد چادر شده با همۀ صیغه‌های پدر خود هم‌بستر شد.

²³ در آن روزها، هر پیشنهادی که اَخیتوفل می‌داد، اَبشالوم مانند داوود آن‌ را قبول می‌کرد و در نظر او آن‌قدر عاقلانه می‌بود که گویی کلام خدا است.