۲قرنتیان 11 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

پولس و رسولان دروغین

¹ امیدوارم اندک حماقت مرا تحمّل کنید. خواهش می‌کنم آن‌ را تحمّل کنید!

² غیرتی که من نسبت به شما دارم، احساسی الهی است، زیرا من شما را به‌عنوان یک باکرۀ پاک‌دامن به عقد مسیح در آورده به او تقدیم نمودم.

³ امّا اکنون می‌ترسم همان‌طور که حوا به‌وسیلهٔ زیرکی مار فریب خورد، افکار شما نیز از ارادت و اخلاصی که به مسیح دارید منحرف شود.

⁴ زیرا اگر کسی نزد شما بیاید و عیسای دیگری جز آن عیسایی را که ما به شما اعلام کردیم، اعلام کند، یا روحی متفاوت از آنچه قبلاً پذیرفته بودید، یا مژده‌ای غیراز آنچه قبلاً به شما داده شده بود، ارائه دهد، به‌راحتی می‌پذیرید.

⁵ گمان نمی‌کنم من از آن رسولان عالی‌مقام شما کمتر باشم!

⁶ شاید سخنوری ماهر نباشم، ولی در دانش کم و کاستی ندارم! ما این‌ را در هر فرصت و هر مورد برای شما آشکار کرده‌ایم!

⁷ آیا مرتکب گناه شدم که مژدهٔ انجیل را به‌رایگان به شما رسانیدم و خود را حقیر ساختم تا شما سرافراز شوید؟

⁸ من معاش خود را از کلیساهای دیگر گرفتم و یا به اصطلاح آن‌ها را غارت کردم تا بتوانم مجّانی به شما خدمت کنم!

⁹ و وقتی با شما بودم با وجود این‌که به پول احتیاج داشتم، به هیچ‌یک از شما دست کمک دراز نکردم، بلکه وقتی ایمان‌داران از مقدونیه آمدند، احتیاجات مرا رفع نمودند. من هرگز خود را به شما تحمیل نکردم و در آینده نیز نخواهم کرد!

¹⁰ به حقّانیّت مسیح که در زندگی من است اعلام می‌کنم که هیچ‌چیز نمی‌تواند مانع فخر من در تمام سرزمین یونان باشد!

¹¹ چرا این‌ را می‌گویم؟ چون شما را دوست ندارم؟ نه، خدا می‌داند که شما را دوست دارم.

¹² من به این‌ کار ادامه خواهم داد تا ادّعای کسانی را که با غرور می‌گویند رسالت آن‌ها و رسالت ما یکسان است، بی‌اعتبار سازم،

¹³ زیرا این اشخاص رسولان دروغین و خادمان فریبکار هستند که خود را به شکل رسولان مسیح در می‌آورند.

¹⁴ این چیز عجیبی نیست؛ شیطان هم خود را به‌صورت فرشتۀ نور درمی‌آورد.

¹⁵ پس اگر خادمان او خود را خدمت‌گزاران عدالت و نیکویی جلوه دهند، جای تعجّب نیست! در عاقبت مطابق کارهایشان کیفر خواهند یافت.

زحمات یک رسول مسیح

¹⁶ تکرار می‌کنم: هیچ‌کس مرا احمق نداند، ولی اگر دربارۀ من این‌طور فکر می‌کنید، پس حداقل مرا مثل یک احمق بپذیرید تا بتوانم کمی به خود ببالم.

¹⁷ آنچه اکنون با اطمینان و از روی غرور می‌گویم آن نیست که خداوند بگوید، بلکه مانند یک آدم احمق صحبت می‌کنم.

¹⁸ چون بسیاری به امتیازات دنیوی خویش می‌بالند، من هم می‌خواهم به امتیازات خود ببالم.

¹⁹ شما باید چقدر روشن‌فکر باشید که می‌توانید این‌طور با افراد احمق مدارا کنید!

²⁰ البتّه اگر کسی شما را به بردگی درآورد، یا استثمار نماید، یا از شما بهره‌برداری کند، یا به چشم حقارت به شما نگاه کند و یا به صورتتان سیلی زند، حتماً تحمّل خواهید کرد!

²¹ با شرمساری باید بگویم که به علّت ضعف خودِ ما بود که نتوانستیم این‌ کارها را انجام دهیم! امّا اگر کسی جرأت کند که به چیزی ببالد - و اکنون مثل یک احمق حرف می‌زنم - من هم جرأت می‌کنم فخر کنم.

²² آیا آن‌ها عبرانی هستند؟ من هم هستم! آیا اسرائیلی هستند؟ من هم هستم! آیا فرزندان ابراهیم هستند؟ من هم هستم!

²³ آیا آن‌ها خادمان مسیح هستند؟ من بیش از آن‌ها او را خدمت کرده‌ام! باز مثل یک دیوانه حرف می‌زنم. من بیش از آن‌ها زحمت کشیده‌ام و بیش از آن‌ها در زندان بوده‌ام. دفعات بی‌شمار شلّاق خورده و چندین بار با مرگ روبه‌رو شده‌ام.

²⁴ یهودیان مرا پنج‌بار و هر بار سی و نه ضربه شلاّق زدند،

²⁵ و سه‌بار از رومیان چوب خوردم و یک‌بار هم سنگسار شدم. سه‌بار کشتی‌ای که در آن بودم شکسته و غرق شد و یک شبانه‌روز دستخوش امواج دریا بودم.

²⁶ در مسافرت‌های زیاد خود، با خطر سیل و راهزنان روبه‌رو بودم و از دست یهودیان و غیریهودیان و برادران دروغین در شهر و بیابان و دریا با خطر مرگ مواجه شدم.

²⁷ من متحمّل سختی‌ها، زحمات، بی‌خوابی، گرسنگی و تشنگی فراوان شده‌ام و غالباً بدون خوراک و لباسِ کافی سرمای سخت زمستان را تحمّل کرده‌ام.

²⁸ از آن گذشته، نگرانی برای تمام کلیساها باری است که شب و روز بر دوش من است.

²⁹ وقتی یکی ضعیف است، آیا من در ضعف او شریک نیستم؟ و اگر کسی لغزش بخورد، آیا من آتش نمی‌گیرم؟

³⁰ اگر مجبورم فخر کنم، به آن چیزهایی خواهم بالید که ضعف مرا نشان می‌دهند.

³¹ خدا، پدر عیسای خداوند، که تا ابد نام او را سپاس باد، می‌داند که من دروغ نمی‌گویم.

³² وقتی در دمشق بودم، فرماندار آنجا که از طرف «حارث» پادشاه به این مقام منصوب شده بود، فرمان داد که نگهبانانی برای دستگیری من بر دروازه‌های شهر بگمارند،

³³ امّا من به‌وسیلهٔ سبدی از پنجره‌ای که در دیوار شهر بود پایین فرستاده شدم و از دست او فرار کردم.