۱قرنتیان 14 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

مقایسۀ زبان‌ها با نبوّت

¹ در پی محبّت بکوشید و در عَین حال مشتاق عطایای روح‌القدس و مخصوصاً نبوّت کردن باشید.

² زیرا کسی‌ که به زبانی نامفهوم سخن می‌گوید، روی سخن او با خدا است، نه با مردم، چون دیگران آنچه را که او می‌گوید نمی‌فهمند، زیرا او در روح‌ اسرار را به زبان می‌آورد.

³ امّا آنکه نبوّت می‌کند برای بنا و تشویق و تسلّی دیگران سخن می‌گوید.

⁴ کسی‌ که به زبانی نامفهوم سخن می‌گوید تنها خود را بنا می‌کند، ولی کسی‌ که نبوّت می‌کند کلیسا را بنا و تقویت می‌نماید.

⁵ خوشحال می‌شوم اگر همۀ شما به زبان‌ها سخن بگویید، ولی ترجیح می‌دهم که همۀ شما نبوّت کنید، زیرا اهمیّت کسی‌ که نبوّت می‌کند از کسی‌ که به زبان‌ها سخن می‌گوید بیشتر است، مگر این‌که کسی سخن او را ترجمه نماید تا کلیسا تقویت شود.

⁶ پس ای برادرانِ من، اگر من نزد شما بیایم و به زبان‌ها سخن بگویم، چه سودی برای شما خواهم داشت؟ هیچ! مگر این‌که برای شما مکاشفه‌ای، یا معرفتی، یا پیامی، یا تعلیمی داشته باشم.

⁷ حتّی سازهای بی‌جان مثل نی یا چنگ، اگر به‌طور شمرده و واضح نواخته نشوند، شنوندگان چگونه درک کنند که آهنگ آن‌ها چیست؟

⁸ همچنین اگر شیپور صدایی نامفهوم بدهد، کیست که خود را برای جنگ آماده سازد؟

⁹ همچنین اگر شما به زبانی سخنان نامفهوم بگویید، چگونه دیگران بفهمند چه می‌گویید؟ دراین‌صورت سخنان شما باد هوا خواهد بود.

¹⁰ در جهان، زبان‌های مختلف بسیار است، امّا هیچ‌یک از آن‌ها بی‌معنی نیست.

¹¹ پس اگر من آنچه را که گفته می‌شود نفهمم، نسبت به گویندۀ آن بیگانه خواهم بود و او نیز نسبت به من بیگانه است.

¹² چون شما اشتیاق دارید صاحب عطایای روح باشید، بکوشید بیشتر در پی عطایایی باشید که باعث بنا و پیشرفت کلیسا می‌باشد.

¹³ بنابراین آن کسی‌ که به زبانی نامفهوم سخن می‌گوید، باید دعا کند تا پیامش ترجمه شود.

¹⁴ زیرا اگر من به زبانی نامفهوم دعا کنم، روح من مشغول دعا است، ولی عقل من در آن نقشی ندارد.

¹⁵ پس چه کنم؟ من با روح خود دعا می‌کنم و در عَین حال با عقل و فهم خود نیز دعا خواهم کرد و به همین طریق با روح خود و با فکر خود نیز سرود حمد خواهم خواند.

¹⁶ در غیر این صورت اگر خدا را در روح خود سپاسگزاری می‌کنید، آن کسی‌ که با آن زبان آشنا نیست، چگونه به دعای سپاسگزاری شما آمین بگوید؟ زیرا او آنچه را که شما می‌گویید نمی‌فهمد.

¹⁷ قبول دارم که به طرز جالبی سپاسگزاری می‌کنید، ولی اگر باعث بنای دیگران نیست، چه فایده!

¹⁸ خدا را شکر که من بیش از همۀ شما به زبان‌ها سخن می‌گویم.

¹⁹ امّا در عبادت کلیسایی گفتن پنج کلمۀ با معنی را برای تعلیم دیگران از گفتن ده‌هزار کلمه به زبانی نامفهوم بهتر می‌دانم.

²⁰ ای برادرانِ من، در درک و فهم مانند کودکان نباشید؛ امّا نسبت به بدی و شرارت مثل اطفال باشید و در درک و فهم، اشخاص بالغ باشید.

²¹ در شریعت خدا نوشته شده است: «خداوند می‌گوید که من به زبان‌های بیگانه و از لبان بیگانگان با این قوم سخن خواهم گفت؛ باوجوداین، آن‌ها به من گوش نخواهند داد.»

²² طبق این کلام، عطیۀ زبان‌ها نشانه‌ای است برای بی‌ایمانان نه برای ایمان‌داران، حال آنکه نبوّت برای ایمان‌داران است نه برای بی‌ایمانان.

²³ پس اگر تمام کلیسا جمع شوند و همه به زبان‌ها سخن بگویند و در همان وقت اشخاصی ناآگاه یا بی‌ایمان به مجلس شما وارد شوند، آیا آن‌ها نخواهند گفت که شما دیوانه هستید؟

²⁴ امّا اگر همۀ شما نبوّت کنید و شخصی ناآگاه یا بی‌ایمان به مجلس شما داخل شود، آنچه او می‌شنود، او را به گناهکار بودنش متقاعد ساخته مورد داوری قرار می‌دهد. و به‌وسیلهٔ سخنانی که می‌شنود داوری می‌شود،

²⁵ و اندیشه‌های پنهانی او فاش خواهد شد و او به زانو درآمده خدا را پرستش خواهد کرد و اعلام خواهد کرد: «به‌راستی خدا در میان شما است.»

نظم و ترتیب در کلیسا

²⁶ ای برادرانِ من، منظور من چیست؟ مقصودم این است که وقتی دور هم جمع می‌شوید، هر‌کس سرودی یا تعلیمی یا مکاشفه‌ای یا زبانی یا ترجمۀ زبان داشته باشد، همۀ این‌ها باید به‌منظور بنای همه انجام شود.

²⁷ اگر کسانی می‌خواهند به زبانی سخن گویند، دو یا سه نفر بیشتر نباشند و یکی بعد از دیگری سخن بگوید و کسی هم ترجمه کند.

²⁸ اگر ترجمه کننده‌ای در آنجا حاضر نباشد، آن‌ها باید در کلیسا ساکت بمانند، و صحبت آن‌ها بین خودشان و خدا باشد.

²⁹ آن دو یا سه نفری که قرار است نبوّت کنند، صحبت نمایند و دیگران دربارۀ گفتار ایشان داوری کنند.

³⁰ امّا اگر مکاشفه‌ای به یکی از حاضران مجلس برسد، آن کسی‌ که مشغول سخن گفتن است ساکت شود.

³¹ به‌این‌ترتیب شما می‌توانید یکی بعد از دیگری برای تعلیم و تقویت همه نبوّت کنید.

³² زیرا عطیۀ نبوّت باید تحت اختیار نبوّت کننده باشد،

³³ چون خدا، خدای هرج‌و‌مرج نیست بلکه خدای نظم و آرامش است. چنان‌که در تمام کلیساهای مقدّسین مرسوم است،

³⁴ زن‌ها باید در جلسات کلیسا ساکت بمانند، زیرا اجازۀ سخن گفتن ندارند، بلکه مطابق آنچه شریعت نیز می‌گوید، زن‌ها باید مطیع باشند.

³⁵ اگر مایلند دربارۀ امری چیزی بدانند، در منزل از شوهران خود بپرسند زیرا گفت‌وگوی زن‌ها در مجالس کلیسا شرم‌آور است.

³⁶ آیا گمان می‌کنید که پیام خدا از شما شروع شده است؟ و یا پیام او تنها به شما رسیده است؟

³⁷ اگر کسی خود را نبی بخواند یا دارای عطایای روحانی دیگر بداند، باید تصدیق کند که آنچه را می‌نویسم دستور خداوند است.

³⁸ امّا اگر کسی این دستور را نپذیرد، او نیز پذیرفته نخواهد شد.

³⁹ خلاصه ای برادرانِ من، مشتاق عطیۀ نبوّت باشید و در عَین حال، گفت‌وگو به زبان‌ها را منع نکنید.

⁴⁰ درهرصورت همۀ کارها باید با نظم و ترتیب انجام شوند.