ေယာဘဝတၳဳ 3 - ျမန္မာ့စံမီသမၼာက်မ္ေယာဘ စတင္စကားေျပာျခင္း 1 ေနာက္ဆုံးတြင္ ေယာဘသည္ ႏႈတ္ကိုဖြင့္၍ မိမိေမြးေသာေန႔ကို က်ိန္ဆဲေလ၏။ 2 ေယာဘက 3 “ငါေမြးဖြားေသာေန႔ ‘သားေယာက္်ား သေႏၶတည္ၿပီ’ဟု ဆိုေသာညသည္ ပ်က္စီးပါေစ။ 4 ထိုေန႔ရက္သည္ ေမွာင္မိုက္ျဖစ္ပါေစ။ အထက္အရပ္ရွိဘုရားသခင္သည္ ထိုေန႔ရက္ကို အမွတ္မထားပါေစႏွင့္။ ထိုေန႔ရက္သည္ အလင္း မထြန္းလင္းပါေစႏွင့္။ 5 ထိုေန႔ရက္ကို ေမွာင္မိုက္ျခင္းႏွင့္ ေသမင္းအရိပ္တို႔သည္ သိမ္းယူပါေစ။ တိမ္တိုက္ဖုံးလႊမ္းပါေစ။ ေန႔၏အေမွာင္ထုသည္ ထိုေန႔ရက္ကို ေျခာက္လွန႔္ပါေစ။ 6 ထိုညကိုလည္း အေမွာင္ထု သိမ္းပိုက္သြားပါေစ။ တစ္ႏွစ္တာ၏ေန႔ရက္မ်ားတြင္ ထိုညသည္ ဝမ္းသာအားရခြင့္ မရပါေစႏွင့္။ လတို႔၏အေရအတြက္ထဲတြင္လည္း စာရင္းမဝင္ပါေစႏွင့္။ 7 ၾကည့္ရႈေလာ့။ ထိုညသည္ ၿမဳံပါေစ။ ႐ႊင္လန္းျခင္းအသံမွ် မရွိပါေစႏွင့္။ 8 ေန႔ကိုက်ိန္ဆဲသူမ်ား၊ လဝိသန္ကိုႏႈိးဆြဖို႔ အသင့္ရွိေသာသူမ်ားသည္ ထိုညကို က်ိန္ဆဲၾကပါေစ။ 9 ထိုည၏ညဦးယံၾကယ္တို႔ ကြယ္ပါေစ။ အလင္းကိုေစာင့္ေမွ်ာ္ေသာ္လည္း မရပါေစႏွင့္။ အ႐ုဏ္ဦးလင္းေရာင္ျခည္ကိုလည္း မေတြ႕ရပါေစႏွင့္။ 10 အေၾကာင္းမူကား ငါ့အမိဝမ္းကိုမပိတ္ေပးပါ။ အခက္အခဲျပႆနာကိုလည္း ငါ့ထံမွ မလႊဲေပးပါ။ 11 ငါသည္ ေမြးစကပင္ အဘယ္ေၾကာင့္ မေသရသနည္း။ အမိဝမ္းထဲကထြက္လာစဥ္ကပင္ အဘယ္ေၾကာင့္ အသက္မခ်ဳပ္ၿငိမ္းရသနည္း။ 12 ဒူးတို႔သည္လည္း အဘယ္ေၾကာင့္ ငါ့ကိုႀကိဳဆိုၾကသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ ႏို႔ကို ငါစို႔ရသနည္း။ 13 ထိုသို႔သာမျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ငါသည္ ယခု ၿငိမ္းခ်မ္းစြာလဲေလ်ာင္းရေလၿပီ။ အိပ္စက္အနားယူရေလၿပီ။ 14 မိမိတို႔အတြက္ ၿပိဳပ်က္ရာမ်ားကိုျပန္လည္တည္ေဆာက္ေနၾကေသာ ရွင္ဘုရင္မ်ား၊ ေလာကီအႀကံေပးသူမ်ား၊ 15 ေ႐ႊကိုပိုင္ဆိုင္၍ မိမိတို႔အိမ္ကို ေငြျဖင့္ျပည့္ေစေသာ မင္းညီမင္းသားမ်ားႏွင့္အတူ အိပ္စက္အနားယူေနရၿပီ။ 16 သို႔မဟုတ္ ငါသည္ ေျမျမႇဳပ္ခံရသည့္အေသေမြးေသာကေလးကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ အလင္းမျမင္လိုက္ရေသာကေလးကဲ့သို႔လည္းေကာင္း အဘယ္ေၾကာင့္ မျဖစ္ရသနည္း။ 17 ထိုေနရာတြင္ လူဆိုးတို႔ဒုကၡမေပးႏိုင္။ ထိုေနရာတြင္ ေမာပန္းသူတို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေနရ၏။ 18 ထိုေနရာတြင္ အဓမၼေစခိုင္းသံမ်ားမၾကားရဘဲ အက်ဥ္းသားတို႔ ေအးခ်မ္းစြာေနၾကရ၏။ 19 ထိုေနရာတြင္ အယုတ္အျမတ္ဟူ၍ မရွိ။ ကြၽန္သည္လည္း သခင့္လက္မွလြတ္ေျမာက္ရ၏။ 20 ဒုကၡေရာက္ေနသူကို အဘယ္ေၾကာင့္ အလင္းေပးသနည္း။ ခါးသီးစြာခံစားေနရသူတို႔ကို အဘယ္ေၾကာင့္ အသက္ရွင္ခြင့္ေပးသနည္း။ 21 ေသျခင္းကိုေတာင့္တေသာသူတို႔သည္ ေသခြင့္ကို မရၾက။ သူတို႔သည္ ဝွက္ထားေသာဘ႑ာထက္ ေသျခင္းကို သာ၍ရွာေဖြၾက၏။ 22 သခ်ႋဳင္းကိုသာရွာေတြ႕လွ်င္ အဘယ္မွ်ေလာက္ ဝမ္းေျမာက္ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကမည္နည္း။ 23 လမ္းေပ်ာက္ေနသူ၊ ဘုရားသခင္ဆီးတားပိတ္ဆို႔ထားေသာသူကို အဘယ္ေၾကာင့္ အလင္းေပးသနည္း။ 24 ငါသည္ စားေသာက္ရမည့္အစား ငိုေႂကြးေနရပါ၏။ ေရစီးဆင္းသကဲ့သို႔ ညည္းတြားေနရပါ၏။ 25 ငါေၾကာက္႐ြံ႕ထိတ္လန႔္ေသာအရာသည္ ငါ့အေပၚသို႔ က်ေရာက္လာၿပီ။ ငါစိုးရိမ္ေသာအမႈကို ငါႀကဳံရေလၿပီ။ 26 ဒုကၡဆင္းရဲႏွင့္ႀကဳံေနရၿပီျဖစ္၍ ငါ၌ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းမရွိ။ ၿငိမ္သက္ျခင္းမရွိ။ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနခြင့္မရေတာ့ၿပီ”ဟု ညည္းဆိုေလ၏။ |
MYANMAR STANDARD BIBLE©
Copyright © 2012, 2014, 2017, 2022 by Global Bible Initiative
Global Bible Initiative