ေယာဘဝတၳဳ 17 - ျမန္​မာ့​စံ​မီ​သမၼာ​က်မ္

¹ ငါ့​အသက္​ဝိညာဥ္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္း​ၿပီ​။ ငါ​ေန​ရ​မည့္​ေန႔ရက္​တို႔ ကုန္ဆုံး​ၿပီ​။ သခ်ႋဳင္း​လည္း ငါ့​ကို ေစာင့္ႀကိဳ​ေန​ၿပီ​။

² အကယ္စင္စစ္ ေလွာင္ေျပာင္​သူ​တို႔​သည္ ငါ့​ကို ဝိုင္းရံ​လ်က္​ရွိ​၏​။ သူ​တို႔​ေလွာင္ေျပာင္​ေထ့ေငါ့​သည္​ကို ငါ​ၾကည့္​ေန​ရ​ပါ​၏​။

³ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ အကြၽႏ္ုပ္​အတြက္ အာမခံ​ေပး​ေတာ္မူ​ပါ​။ မည္သူ​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​အတြက္ အာမခံ​ေပး​မည္နည္း​။

⁴ ကိုယ္ေတာ္​သည္ သူ​တို႔​စိတ္​ကို အသိဉာဏ္​ႏွင့္​ကင္း​ေစ​ေတာ္မူ​ၿပီ​။ သူ​တို႔​ကို ခ်ီးေျမႇာက္​ေတာ္မူ​မည္​မ​ဟုတ္​။

⁵ ေဝစု​ရရွိ​ရန္ ကိုယ့္​မိတ္ေဆြ​ကို သစၥာေဖာက္​ေသာ​သူ​၏​သားသမီး​တို႔​သည္​လည္း မ်က္စိကြယ္​ရ​လိမ့္မည္​။

⁶ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ငါ့​ကို လူ​တို႔​ပုံခိုင္းစရာ​ျဖစ္​ေစ​ၿပီ​။ ငါ့​မ်က္ႏွာ​ကို တံေတြးေထြးစရာ​ျဖစ္​ေစ​ၿပီ​။

⁷ ပူေဆြးေသာက​မ်ား​ေၾကာင့္ ငါ့​မ်က္စိ​မ်ား​လည္း မႈန္​ေလ​ၿပီ​။ ငါ့​ကိုယ္အဂၤါ​ရွိသမွ်​လည္း အရိပ္​သဖြယ္ ျဖစ္​ကုန္​ပါ​ၿပီ​။

⁸ ဤ​အျဖစ္​ေၾကာင့္ ေျဖာင့္မွန္​ေသာ​သူ​တို႔​သည္ အံ့ဩထိတ္လန႔္​ၾက​ၿပီ​။ အျပစ္မဲ့​ေသာ​သူ​တို႔​သည္​လည္း ဘုရားတရားမဲ့​ေသာ​သူ​တို႔​အေပၚ မခံမရပ္​ႏိုင္​ျဖစ္​ၾက​ၿပီ​။

⁹ ေျဖာင့္မတ္​ေသာ​သူ​မူကား မိမိ​လမ္း​အတိုင္း တည္ၾကည္​စြာ​ေလွ်ာက္လွမ္း​၍ လက္​စင္ၾကယ္​ေသာ​သူ​သည္​လည္း ပို၍​ပို၍​အားႀကီး​လာ​လိမ့္မည္​။

¹⁰ သင္​တို႔​အားလုံး ထပ္လာ​၍ ျငင္းခုံ​ၾက​။ သင္​တို႔​တြင္ ပညာရွိ​ဟူ၍​တစ္ေယာက္​မွ် ငါ​ေတြ႕​ရ​မည္​မ​ဟုတ္​။

¹¹ ငါ​ေန​ရ​မည့္​ေန႔ရက္​မ်ား ကုန္လြန္​သြား​ၿပီ​။ ငါ့​ရည္႐ြယ္ခ်က္​၊ ငါ့​စိတ္​အလိုဆႏၵ​မ်ား​လည္း ပ်က္လြင့္​ကုန္​ၿပီ​။

¹² သူ​တို႔​သည္ ည​ကို​ပင္ ေန႔​ဟု​ဆို​လ်က္ ေမွာင္​ေန​သည္​ကို​ပင္ ‘​မိုးလင္း​ေတာ့​မည္​’​ဟု ဆို​တတ္​ၾက​၏​။

¹³ မရဏာႏိုင္ငံ​သည္ ငါ​ေမွ်ာ္လင့္​ရာ​အိမ္​ျဖစ္၍ ငါ့​အိပ္ရာ​ကို ေမွာင္မိုက္​၌ ခင္းထား​ရ​လွ်င္

¹⁴ ေသတြင္း​ကို အေဖ​၊ ေလာက္ေကာင္​ကို အေမ​၊ ႏွမ ဟူ၍ ငါ​ေခၚ​ရ​ေတာ့​မည္​။

¹⁵ ငါ​၏​ေမွ်ာ္လင့္​ျခင္း​ကား အဘယ္မွာ​နည္း​။ ငါ​၏​ေမွ်ာ္လင့္​ျခင္း​ကို အဘယ္သူ​ျမင္​ရ​မည္နည္း​။

¹⁶ ထို​အရာ​တို႔​သည္ မရဏာ​တံခါးေပါက္​ထဲသို႔ ဝင္သြား​မည္ေလာ​။ ငါ​ႏွင့္အတူ ေျမမႈန႔္​ထဲတြင္ ဆင္း​ေန​မည္ေလာ​”​ဟု ဆို​ေလ​၏​။