ကမၻာဦး 41 - ျမန္မာ့စံမီသမၼာက်မ္ဖာေရာမင္းႀကီး၏အိပ္မက္ကို ေယာသပ္အနက္ဖြင့္ျခင္း 1 ႏွစ္ႏွစ္ၾကာေသာအခါ ဖာေရာမင္းႀကီးအိပ္မက္မက္သည္မွာ သူသည္ ႏိုင္းျမစ္နားတြင္ရပ္လ်က္ေန၏။ 2 အဆင္းလွ၍ဆူၿဖိဳးေသာႏြားမခုနစ္ေကာင္သည္ ႏိုင္းျမစ္မွတက္လာ၍ က်ဴေတာ၌က်က္စားေနၾက၏။ 3 ထိုႏြားမ်ားေနာက္မွ အဆင္းမလွ၊ ပိန္ခ်ဳံးေသာ အျခားႏြားမခုနစ္ေကာင္သည္ ႏိုင္းျမစ္မွတက္လာ၍ ႏိုင္းျမစ္ကမ္းစပ္ရွိ ဆူၿဖိဳးေသာႏြားမမ်ားေဘးတြင္ ရပ္ေနၾက၏။ 4 ထို႔ေနာက္ အဆင္းမလွ၊ ကိုယ္ခႏၶာပိန္ခ်ဳံးေသာႏြားမတို႔သည္ အဆင္းလွ၍ဆူၿဖိဳးေသာႏြားမခုနစ္ေကာင္ကို ကိုက္စားလိုက္ၾက၏။ ထိုအခါ ဖာေရာမင္းႀကီးႏိုးလာ၏။ 5 တစ္ဖန္ သူသည္အိပ္ေပ်ာ္၍ ဒုတိယအႀကိမ္အိပ္မက္မက္၏။ အိပ္မက္ထဲ၌ အလုံးႀကီး၍ေကာင္းေသာ စပါးႏွံခုနစ္ႏွံသည္ ႐ိုးတံတစ္ခုတည္းမွထြက္လာ၏။ 6 ထိုစပါးႏွံတို႔ေနာက္မွ သုန္ဖ်င္း၍အေရွ႕ေလေၾကာင့္ညႇိဳးေရာ္ေနေသာ စပါးႏွံခုနစ္ႏွံသည္လည္း ေပါက္လာ၏။ 7 သုန္ဖ်င္းေသာစပါးႏွံတို႔သည္ အလုံးႀကီး၍အဆန္ေအာင္ေသာစပါးႏွံခုနစ္ႏွံကိုမ်ိဳေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ဖာေရာမင္းႀကီးသည္ ႏိုးလာ၍ အိပ္မက္ျဖစ္ေၾကာင္းသိရ၏။ 8 နံနက္ေရာက္ေသာအခါ ဖာေရာမင္းႀကီးသည္ စိတ္မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ လူလႊတ္၍ အီဂ်စ္ျပည္ရွိ နတ္ဝိဇၨာဆရာအေပါင္းတို႔ႏွင့္ ပညာရွိအေပါင္းတို႔ကိုေခၚၿပီးလွ်င္ မိမိ၏အိပ္မက္ကို သူတို႔အား ေျပာျပေလ၏။ သို႔ေသာ္ ဖာေရာမင္းႀကီးအတြက္ ထိုအိပ္မက္တို႔၏အနက္ကိုဖြင့္ျပႏိုင္ေသာသူတစ္ေယာက္မွ်မရွိ။ 9 ထိုအခါ ဖလားေတာ္ဝန္က ဖာေရာမင္းႀကီးအား “အကြၽႏ္ုပ္သည္ ယေန႔ ကိုယ့္အျပစ္ကို ကိုယ္ေအာက္ေမ့ပါ၏။ 10 အရွင္ဖာေရာမင္းႀကီး၊ အရွင္သည္ အေစအပါးတို႔ကိုအမ်က္ထြက္၍ အကြၽႏ္ုပ္ႏွင့္စားေတာ္ဝန္ကို ကိုယ္ရံေတာ္မႉး၏အိမ္၌ အက်ဥ္းခ်ထားပါ၏။ 11 အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ တစ္ညတည္း၌ အနက္ကိုယ္စီရွိေသာအိပ္မက္ကို အသီးသီးမက္ၾကပါ၏။ 12 ထိုေနရာ၌ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ႏွင့္အတူ ကိုယ္ရံေတာ္မႉး၏အေစအပါး ေဟၿဗဲလူငယ္တစ္ေယာက္ရွိပါ၏။ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ သူ႔အားေျပာျပ၍ သူသည္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔၏အိပ္မက္အနက္ကိုဖြင့္ျပေပးပါ၏။ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ကိုယ္စီမက္ေသာအိပ္မက္၏အနက္ကိုဖြင့္ျပေပးပါ၏။ 13 အကြၽႏ္ုပ္တို႔အတြက္ သူအနက္ဖြင့္ျပေပးသည့္အတိုင္း ျဖစ္လာခဲ့ပါ၏။ အရွင္သည္ အကြၽႏ္ုပ္အား အကြၽႏ္ုပ္၏ရာထူးကိုျပန္ေပး၍ စားေတာ္ဝန္ကို သစ္တိုင္၌ခ်ိတ္ဆြဲခဲ့ပါ၏”ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ 14 ထိုအခါ ဖာေရာမင္းႀကီးသည္ လူလႊတ္၍ ေယာသပ္ကိုေခၚေစသျဖင့္ ေယာသပ္ကို ေျမေအာက္အက်ဥ္းခန္းထဲမွ အလ်င္အျမန္ထုတ္ေဆာင္ၾက၏။ ေယာသပ္သည္ မုတ္ဆိတ္ရိတ္၍ အဝတ္အစားလဲၿပီးလွ်င္ ဖာေရာမင္းႀကီးထံသို႔အခစားဝင္ေလ၏။ 15 ဖာေရာမင္းႀကီးက ေယာသပ္အား “ငါသည္ အိပ္မက္တစ္ခုမက္၏။ ထိုအိပ္မက္၏အနက္ကိုဖြင့္ျပႏိုင္ေသာသူတစ္ေယာက္မွ်မရွိ။ သို႔ရာတြင္ သင္သည္ အိပ္မက္ကိုၾကားေသာအခါ အိပ္မက္၏အနက္ကိုဖြင့္ျပႏိုင္သည္ဟု သင့္အေၾကာင္းငါၾကား၏”ဟု မိန႔္ဆိုေလ၏။ 16 ေယာသပ္ကလည္း “အကြၽႏ္ုပ္မတတ္ႏိုင္ပါ။ ဘုရားသခင္သာလွ်င္ အရွင္ဖာေရာမင္းႀကီးအတြက္ သင့္ျမတ္ေကာင္းမြန္ေသာအေျဖကို ေပးေတာ္မူပါလိမ့္မည္”ဟု ဖာေရာမင္းႀကီးအားျပန္ေလွ်ာက္ေလ၏။ 17 ထိုအခါ ဖာေရာမင္းႀကီးက ေယာသပ္အား “ငါ့အိပ္မက္ထဲ၌ ငါသည္ ႏိုင္းျမစ္ကမ္းစပ္တြင္ ရပ္လ်က္ေန၏။ 18 ဆူၿဖိဳး၍ ပုံပန္းလွေသာႏြားမခုနစ္ေကာင္သည္ ႏိုင္းျမစ္မွတက္လာ၍ က်ဴေတာ၌က်က္စားေနၾက၏။ 19 ထိုႏြားမ်ားေနာက္မွ ခ်ည့္နဲ႔၍ ပုံပန္းအလြန္ဆိုးၿပီး ကိုယ္ခႏၶာပိန္လွီေသာ အျခားႏြားမခုနစ္ေကာင္တက္လာ၏။ ဤမွ်ေလာက္ ၾကည့္ရဆိုးေသာႏြားတို႔ကို အီဂ်စ္ျပည္တစ္ျပည္လုံး၌ ငါမေတြ႕ဖူးေပ။ 20 ပိန္လွီ၍ၾကည့္ရဆိုးေသာႏြားမတို႔သည္ ဆူၿဖိဳးေသာႏြားမခုနစ္ေကာင္ကို စားလိုက္ၾက၏။ 21 ထိုႏြားမတို႔၏ဝမ္းထဲသို႔ ေရာက္သြားေသာ္လည္း ဝမ္းထဲသို႔ေရာက္သြားေၾကာင္းကို မသိသာဘဲေန၏။ အေၾကာင္းမူကား ထိုႏြားမတို႔၏အဆင္းသဏၭာန္သည္ ယခင္ကဲ့သို႔ပင္ၾကည့္ရဆိုးလ်က္ရွိေသး၏။ ထို႔ေနာက္ ငါႏိုးလာ၏။ 22 တစ္ဖန္ ငါ့အိပ္မက္ထဲ၌ ျမင္ရသည္မွာ အဆန္ေအာင္၍ေကာင္းေသာစပါးႏွံခုနစ္ႏွံသည္ ႐ိုးတံတစ္ခုတည္းမွထြက္လာ၏။ 23 ထိုစပါးႏွံတို႔ေနာက္မွ ေျခာက္ေသြ႕သုန္ဖ်င္း၍ အေရွ႕ေလေၾကာင့္ ညႇိဳးေရာ္ေနေသာစပါးႏွံခုနစ္ႏွံထြက္လာ၏။ 24 သုန္ဖ်င္းေသာစပါးႏွံတို႔သည္ ေကာင္းေသာစပါးႏွံခုနစ္ႏွံကိုမ်ိဳၾက၏။ ငါသည္ ထိုအိပ္မက္ကို နတ္ဝိဇၨာဆရာတို႔အားေျပာျပေသာ္လည္း ငါ့အားေဖာ္ျပေပးႏိုင္ေသာသူတစ္ေယာက္မွ်မရွိ”ဟု ဆိုေလ၏။ 25 ထိုအခါ ေယာသပ္က ဖာေရာမင္းႀကီးအား “အရွင္ဖာေရာမင္းႀကီး၏အိပ္မက္ႏွစ္ခုသည္ အတူတူပင္ျဖစ္ပါ၏။ ဘုရားသခင္သည္ မိမိျပဳမည့္အမႈကို အရွင္ဖာေရာမင္းႀကီးအား ေဖာ္ျပေတာ္မူၿပီ။ 26 ေကာင္းေသာႏြားမခုနစ္ေကာင္သည္ ခုနစ္ႏွစ္ျဖစ္၏။ ေကာင္းေသာစပါးႏွံခုနစ္ႏွံသည္လည္း ခုနစ္ႏွစ္ျဖစ္၏။ အိပ္မက္ႏွစ္ခုသည္ အတူတူပင္ျဖစ္ပါ၏။ 27 ဆူၿဖိဳးေသာႏြားမမ်ားေနာက္မွ တက္လာသည့္ ပိန္လွီ၍အ႐ုပ္ဆိုးေသာႏြားမခုနစ္ေကာင္သည္ ခုနစ္ႏွစ္ျဖစ္၏။ အေရွ႕ေလေၾကာင့္ညႇိဳးေရာ္၍ သုန္ဖ်င္းေသာစပါးႏွံခုနစ္ႏွံသည္ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးေသာခုနစ္ႏွစ္ျဖစ္၏။ 28 အရွင္ဖာေရာမင္းႀကီးအား အကြၽႏ္ုပ္ေလွ်ာက္ထားခဲ့သည့္စကားအတိုင္း ဘုရားသခင္သည္ မိမိျပဳမည့္အမႈကို အရွင္ဖာေရာမင္းႀကီးအား ေဖာ္ျပေတာ္မူၿပီ။ 29 အီဂ်စ္ျပည္တစ္ျပည္လုံးတြင္ အလြန္ဝေျပာေသာႏွစ္ ခုနစ္ႏွစ္ေရာက္လာလိမ့္မည္။ 30 ထို႔ေနာက္မွ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးေသာႏွစ္ ခုနစ္ႏွစ္ျဖစ္လာလိမ့္မည္။ ထိုအခါ အီဂ်စ္ျပည္၌ဝေျပာခဲ့သမွ်ကိုေမ့ေလ်ာ့ၾကလိမ့္မည္။ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္းေဘးသည္ တစ္ျပည္လုံးကိုဖ်က္ဆီးလိမ့္မည္။ 31 ထိုငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္းေဘးသည္ အလြန္ဆိုး႐ြားမည္ျဖစ္၏။ ဝေျပာျခင္းေနာက္တြင္ ျဖစ္လာမည့္ ထိုငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္းေဘးေၾကာင့္ ထိုျပည္၌ဝေျပာျခင္းရွိခဲ့သည္ကိုပင္ သိမွတ္ၾကေတာ့မည္မဟုတ္။ 32 အရွင္ဖာေရာမင္းႀကီးသည္ အိပ္မက္ကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္၍မက္သည္မွာ ထိုအမႈကို ဘုရားသခင္အတည္ျပဳေတာ္မူၿပီျဖစ္၍ ဘုရားသခင္သည္ ထိုအမႈကိုအလ်င္အျမန္ျပဳေတာ္မူမည္ျဖစ္၏။ 33 ထို႔ေၾကာင့္ အရွင္ဖာေရာမင္းႀကီး၊ အသိဉာဏ္ရွိေသာ၊ ပညာရွိေသာသူကိုရွာၿပီးလွ်င္ အီဂ်စ္ျပည္ကိုအုပ္စိုးရန္ ထိုသူကိုခန႔္ထားပါေလာ့။ 34 အရွင္ဖာေရာမင္းႀကီး ခန႔္ထားေသာသူသည္လည္း တိုင္းျပည္ ႀကီးၾကပ္သူမ်ားကို ထပ္မံခန႔္အပ္ထားပါေစ။ သူသည္ အီဂ်စ္ျပည္၌ဝေျပာေသာႏွစ္ ခုနစ္ႏွစ္တြင္ ဂ်ဳံစပါးငါးပုံတစ္ပုံကို ေကာက္ယူပါေစ။ 35 ထိုသူတို႔သည္ လာမည့္ႂကြယ္ဝေသာႏွစ္မ်ားမွ အစားအစာရွိသမွ်တို႔ကို စုသိမ္းၾကပါေစ။ ဖာေရာမင္းႀကီး၏အာဏာျဖင့္ အစားအစာဂ်ဳံစပါးကို ၿမိဳ႕မ်ား၌စုေဆာင္းထိန္းသိမ္းၾကပါေစ။ 36 ထိုအစားအစာတို႔သည္ အီဂ်စ္ျပည္၌ျဖစ္လာမည့္ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးေသာႏွစ္ ခုနစ္ႏွစ္တြင္ တိုင္းျပည္အတြက္ အရန္သိုမွီးထားေသာအစားအစာျဖစ္ရမည္။ သို႔မွ တိုင္းျပည္သည္ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္းေဘးေၾကာင့္ ပ်က္စီးျခင္းသို႔မေရာက္ဘဲေနမည္”ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ ေယာသပ္ကို ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္း 37 ထိုအႀကံဉာဏ္ကို ဖာေရာမင္းႀကီးႏွင့္သူ၏အမႈထမ္းအေပါင္းတို႔သည္ ႏွစ္သက္သေဘာက်ၾက၏။ 38 ဖာေရာမင္းႀကီးက မိမိ၏အမႈထမ္းတို႔အား “ဘုရားသခင္၏ဝိညာဥ္ေတာ္ကိုရသည့္ ဤသို႔ေသာသူကို ငါတို႔ရွာေတြ႕ႏိုင္မည္ေလာ”ဟု မိန႔္ဆို၏။ 39 ထို႔ေနာက္ ဖာေရာမင္းႀကီးက ေယာသပ္အား “ဘုရားသခင္သည္ ဤအမႈအလုံးစုံကို သင့္အားေဖာ္ျပေတာ္မူၿပီျဖစ္၍ သင္ကဲ့သို႔ အသိဉာဏ္ရွိေသာသူ၊ ပညာရွိေသာသူတစ္ေယာက္မွ်မရွိ။ 40 သင္သည္ ငါ၏နန္းေတာ္အုပ္ျဖစ္ရမည္။ ငါ၏လူအေပါင္းတို႔သည္ သင္၏အမိန႔္ကိုနာခံၾကရမည္။ ငါသည္ ရာဇပလႅင္အားျဖင့္သာ သင့္ထက္ႀကီးျမတ္မည္”ဟု မိန႔္ဆို၏။ 41 တစ္ဖန္ ဖာေရာမင္းႀကီးက ေယာသပ္အား “အီဂ်စ္ျပည္တစ္ျပည္လုံးကိုအုပ္စိုးရန္ သင့္ကိုငါခန႔္ထားၿပီ”ဟု မိန႔္ဆိုၿပီးလွ်င္ 42 ဖာေရာမင္းႀကီးသည္ မိမိ၏လက္မွ တံဆိပ္တုံးလက္စြပ္ကိုခြၽတ္၍ ေယာသပ္၏လက္၌စြပ္ေပး၏။ ပိတ္ေခ်ာထည္အဝတ္တို႔ကိုလည္းဝတ္ေပး၍ သူ၏လည္ပင္း၌ ေ႐ႊဆြဲႀကိဳးကိုဆြဲေပးၿပီး 43 မိမိ၏ဒုတိယရထားကို စီးေစ၏။ ေရွ႕ေတာ္ေျပးတို႔ကိုလည္း “ဒူးေထာက္ၾကေလာ့”ဟု ဟစ္ေအာ္ေစ၏။ ဤသို႔ျဖင့္ အီဂ်စ္ျပည္တစ္ျပည္လုံးကိုအုပ္စိုးရန္ ေယာသပ္အားခန႔္ထားေလ၏။ 44 ထို႔ျပင္ ဖာေရာမင္းႀကီးက ေယာသပ္အား “ငါသည္ ဖာေရာမင္းႀကီးျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္လည္း သင္ခြင့္မျပဳလွ်င္ အီဂ်စ္ျပည္တစ္ျပည္လုံးရွိ လူတစ္စုံတစ္ေယာက္မွ် မိမိလက္၊ မိမိေျခကိုမႂကြရ”ဟု မိန႔္ဆိုေလ၏။ 45 ဖာေရာမင္းႀကီးသည္ ေယာသပ္၏အမည္ကို ဇာဖဏာသဖာဏ ဟုမွည့္ေခၚ၍ ေယာသပ္ကို ဩနၿမိဳ႕၏ယဇ္ပုေရာဟိတ္ ေပါတိေဖရ၏သမီး အာသနတ္ႏွင့္ထိမ္းျမားေပး၏။ ထို႔ေနာက္ ေယာသပ္သည္ အီဂ်စ္ျပည္ကိုလွည့္လည္ၾကည့္ရႈရန္ထြက္သြား၏။ ေယာသပ္၏စီမံခန႔္ခြဲမႈ 46 ေယာသပ္သည္ အီဂ်စ္ဘုရင္ဖာေရာမင္းႀကီးထံ၌ အမႈထမ္းေသာအခါ အသက္သုံးဆယ္ရွိၿပီျဖစ္၏။ ေယာသပ္သည္ ဖာေရာမင္းႀကီးထံမွထြက္လာ၍ အီဂ်စ္ျပည္တစ္ျပည္လုံးကိုလွည့္လည္ၾကည့္ရႈ၏။ 47 ဝေျပာေသာႏွစ္ ခုနစ္ႏွစ္အတြင္း တိုင္းျပည္၌ သီးႏွံအလွ်ံအပယ္ထြက္၏။ 48 ေယာသပ္သည္ ခုနစ္ႏွစ္ပတ္လုံး အီဂ်စ္ျပည္၌ထြက္သည့္ အစားအစာရွိသမွ်တို႔ကိုစုသိမ္း၍ ထိုအစားအစာကို ၿမိဳ႕မ်ား၌သိုေလွာင္ထား၏။ ၿမိဳ႕အသီးသီး၏ပတ္ပတ္လည္ရွိ လယ္ယာမွထြက္သည့္ အစားအစာကို ထိုၿမိဳ႕အသီးသီး၌ပင္သိုေလွာင္ထား၏။ 49 ေယာသပ္သည္ ဂ်ဳံစပါးကို ပင္လယ္သဲပြင့္ႏွင့္အမွ် ေျမာက္ျမားစြာစုေဆာင္းထား၏။ မျခင္တြယ္ႏိုင္ေအာင္မ်ားျပားလွသျဖင့္ စာရင္းမမွတ္ဘဲေနေလ၏။ 50 ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးေသာႏွစ္မေရာက္မီ ေယာသပ္သည္ ဩနၿမိဳ႕၏ယဇ္ပုေရာဟိတ္ ေပါတိေဖရ၏သမီးအာသနတ္ႏွင့္ သားႏွစ္ေယာက္ရ၏။ 51 ေယာသပ္က “ဘုရားသခင္သည္ ငါ၏အခက္အခဲျပႆနာအေပါင္းႏွင့္ ငါ့ဖခင္၏အိမ္သူအိမ္သားအေပါင္းတို႔ကို ငါေမ့ေလ်ာ့ေစရန္ျပဳေတာ္မူၿပီ”ဟု ဆိုလ်က္ သားဦး၏အမည္ကို မနာေရွ ဟုမွည့္ေခၚေလ၏။ 52 တစ္ဖန္ ေယာသပ္က “ဘုရားသခင္သည္ ငါဖိစီးႏွိပ္စက္ခံရသည့္ျပည္၌ ငါ့ကိုပြားမ်ားေစေတာ္မူၿပီ”ဟု ဆိုလ်က္ ဒုတိယသား၏အမည္ကို ဧဖရိမ္ ဟုမွည့္ေခၚေလ၏။ 53 ထို႔ေနာက္ အီဂ်စ္ျပည္တြင္ ဝေျပာေသာႏွစ္ ခုနစ္ႏွစ္ကုန္ဆုံးေလ၏။ 54 ေယာသပ္ေျပာခဲ့သည့္အတိုင္း ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးေသာႏွစ္ ခုနစ္ႏွစ္စတင္ျဖစ္လာ၏။ အျပည္ျပည္တို႔၌ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္းေဘးျဖစ္ေသာ္လည္း အီဂ်စ္ျပည္တစ္ျပည္လုံးတြင္မူ အစားအစာရွိ၏။ 55 အီဂ်စ္ျပည္တစ္ျပည္လုံးဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေသာအခါ လူတို႔သည္ အစားအစာအတြက္ ဖာေရာမင္းႀကီးထံ ေအာ္ဟစ္ၾက၏။ ထိုအခါ ဖာေရာမင္းႀကီးသည္ အီဂ်စ္ျပည္သားအေပါင္းတို႔အား “ေယာသပ္ထံသို႔ သြားၾကေလာ့။ သင္တို႔အား သူေျပာသည့္အတိုင္းျပဳၾကေလာ့”ဟု မိန႔္ဆို၏။ 56 ေျမတစ္ျပင္လုံး၌ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္းေဘးျဖစ္ေသာအခါ ေယာသပ္သည္ သိုေလွာင္႐ုံရွိသမွ်တို႔ကိုဖြင့္၍ အီဂ်စ္ျပည္သားတို႔အား အစားအစာကိုေရာင္းခ်ေပး၏။ အီဂ်စ္ျပည္၌ က်ေရာက္ေသာ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္းေဘးသည္ ဆိုး႐ြားလွ၏။ 57 အျပည္ျပည္မွလူတို႔သည္လည္း အစားအစာဝယ္ယူရန္ အီဂ်စ္ျပည္ရွိ ေယာသပ္ထံသို႔လာၾက၏။ အေၾကာင္းမူကား ေျမတစ္ျပင္လုံး၌ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္းေဘးသည္ ဆိုး႐ြားလွ၏။ |
MYANMAR STANDARD BIBLE©
Copyright © 2012, 2014, 2017, 2022 by Global Bible Initiative
Global Bible Initiative