ကမၻာဦး 33 - ျမန္မာ့စံမီသမၼာက်မ္ယာကုပ္ႏွင့္ဧေသာတို႔ေတြ႕ဆုံၾကျခင္း 1 ယာကုပ္သည္ေမွ်ာ္ၾကည့္ရာ ဧေသာသည္ လူေလးရာႏွင့္အတူလာေနသည္ကို ျမင္ေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ ကေလးတို႔ကို ေလအာ၊ ရာေခလႏွင့္ ကြၽန္မႏွစ္ေယာက္တို႔အား အသီးသီးခြဲေပးၿပီးလွ်င္ 2 ကြၽန္မႏွစ္ေယာက္ႏွင့္သူတို႔၏ကေလးမ်ားကို ေရွ႕ဆုံး၌လည္းေကာင္း၊ ေလအာႏွင့္သူ၏ကေလးမ်ားကို အလယ္၌လည္းေကာင္း၊ ရာေခလႏွင့္ေယာသပ္ကို ေနာက္ဆုံး၌လည္းေကာင္း ထားေလ၏။ 3 ထို႔ေနာက္ သူကိုယ္တိုင္ သူတို႔ေရွ႕မွသြား၍ ခုနစ္ႀကိမ္တိုင္တိုင္ ေျမမွာပ်ပ္ဝပ္ရင္း အစ္ကိုထံသို႔ခ်ဥ္းကပ္ေလ၏။ 4 ဧေသာသည္ ေျပးလာ၍သူႏွင့္ေတြ႕ဆုံၿပီး သူ႔ကိုေပြ႕ဖက္လ်က္၊ လည္ခ်င္းယွက္လ်က္ နမ္းေလ၏။ ထို႔ေနာက္ သူတို႔သည္ ငိုေႂကြးၾက၏။ 5 ဧေသာသည္ ေမွ်ာ္ၾကည့္၍ မိန္းမမ်ား၊ ကေလးမ်ားကိုျမင္ေသာအခါ “သင္ႏွင့္အတူပါလာေသာ ဤသူတို႔ကား မည္သူတို႔နည္း”ဟု ေမးေသာ္ ယာကုပ္က “သခင္၏အေစအပါးအား ဘုရားသခင္ေပးသနားေတာ္မူေသာကေလးမ်ား ျဖစ္ၾကပါ၏”ဟု ျပန္ေျဖေလ၏။ 6 ထိုအခါ ကြၽန္မတို႔ႏွင့္သူတို႔၏ကေလးမ်ားသည္ ခ်ဥ္းကပ္၍ပ်ပ္ဝပ္ၾက၏။ 7 ထို႔ေနာက္ ေလအာႏွင့္သူ၏ကေလးမ်ားသည္လည္း ခ်ဥ္းကပ္၍ ပ်ပ္ဝပ္ၾက၏။ ထို႔ေနာက္မွ ေယာသပ္ႏွင့္ရာေခလသည္ ခ်ဥ္းကပ္၍ ပ်ပ္ဝပ္ၾက၏။ 8 ဧေသာက “ငါေတြ႕ခဲ့ေသာ ဤတိရစာၦန္အစုစုတို႔ကား အဘယ္နည္း”ဟု ေမးလွ်င္ ယာကုပ္က “အကြၽႏ္ုပ္သခင္၏ေရွ႕၌ မ်က္ႏွာရရန္အတြက္ျဖစ္ပါ၏”ဟု ျပန္ေျဖေလ၏။ 9 သို႔ေသာ္ ဧေသာက “ငါ့ညီ၊ ငါ၌အလုံအေလာက္ရွိ၏။ သင္ပိုင္ဆိုင္ေသာအရာ သင့္ထံ၌ရွိပါေစ”ဟု ဆိုေလ၏။ 10 ယာကုပ္ကလည္း “မဟုတ္ပါ။ အကြၽႏ္ုပ္သည္ သခင့္ေရွ႕၌ မ်က္ႏွာရပါလွ်င္ အကြၽႏ္ုပ္ေပးေသာလက္ေဆာင္ကို လက္ခံပါေလာ့။ အကယ္စင္စစ္ သခင္၏မ်က္ႏွာကို အကြၽႏ္ုပ္ဖူးျမင္ရသည္မွာ ဘုရားသခင္၏မ်က္ႏွာေတာ္ကိုဖူးျမင္ရသကဲ့သို႔ျဖစ္ပါ၏။ သခင္သည္လည္း အကြၽႏ္ုပ္ကို ၾကည္ျဖဴစြာလက္ခံပါၿပီ။ 11 သခင့္ထံ အကြၽႏ္ုပ္ယူေဆာင္လာေသာ အကြၽႏ္ုပ္၏ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာကို လက္ခံပါေလာ့။ အေၾကာင္းမူကား ဘုရားသခင္သည္ အကြၽႏ္ုပ္အားေပးသနားေတာ္မူသည္ျဖစ္၍ အကြၽႏ္ုပ္၌ အလုံးစုံရွိပါ၏”ဟု ဆိုလ်က္ သူ႔ကိုတိုက္တြန္းသျဖင့္ သူသည္လက္ခံေလ၏။ 12 ထို႔ေနာက္ ဧေသာက “ငါတို႔ဆက္၍ခရီးျပဳၾကစို႔။ သင့္ေရွ႕မွ ငါသြားမည္”ဟု ဆို၏။ 13 သို႔ေသာ္ ယာကုပ္က “ကေလးမ်ားသည္ႏုနယ္ပါ၏။ ႏို႔စို႔သားငယ္ရွိေသာ သိုးဆိတ္တို႔ႏွင့္ႏြားတို႔သည္လည္း အကြၽႏ္ုပ္၌ရွိေၾကာင္း သခင္သိပါ၏။ ထိုတိရစာၦန္တို႔ကို တစ္ရက္မွ်အျပင္းႏွင္လွ်င္ ၎တို႔အားလုံးသည္ ေသၾကပါလိမ့္မည္။ 14 သခင္သည္ သခင့္အေစအပါးေရွ႕မွ သြားႏွင့္ပါ။ အကြၽႏ္ုပ္မူကား စိရျပည္ရွိ သခင့္ထံသို႔ ေရာက္သည္အထိ ကေလးသူငယ္တို႔ႏွင့္ အကြၽႏ္ုပ္ေရွ႕၌သြားေသာတိရစာၦန္တို႔ သြားႏိုင္သမွ်အတိုင္း တျဖည္းျဖည္းလိုက္လာပါမည္”ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ 15 ဧေသာကလည္း “ငါ၌ရွိေသာလူအခ်ိဳ႕ကို သင္ႏွင့္ထားခဲ့ပါရေစ”ဟု ဆိုလွ်င္ ယာကုပ္က “အဘယ္အတြက္နည္း။ အကြၽႏ္ုပ္သည္ သခင့္ေရွ႕၌ ဤမွ်မ်က္ႏွာရပါၿပီ”ဟု ျပန္ေျပာေလ၏။ 16 ထို႔ေၾကာင့္ ဧေသာသည္ ထိုေန႔၌ပင္ စိရျပည္လမ္းအတိုင္းျပန္သြားေလ၏။ 17 ယာကုပ္မူကား သုကုတ္အရပ္သို႔ခရီးျပဳ၍ ထိုအရပ္၌ အိမ္ကိုေဆာက္ေလ၏။ မိမိတိရစာၦန္မ်ားအတြက္လည္း ယာယီတဲမ်ားကိုေဆာက္ေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုအရပ္၏အမည္ကို သုကုတ္ ဟုေခၚ၏။ 18 ယာကုပ္သည္ ပါဒန္အာရံျပည္မွ ထြက္ခြာၿပီးေနာက္ ခါနာန္ျပည္ရွိ ေရွခင္ၿမိဳ႕သို႔ ေကာင္းမြန္စြာေရာက္ရွိလာၿပီး ထိုၿမိဳ႕၏အေရွ႕ဘက္၌ စခန္းခ်ေလ၏။ 19 သူသည္ ေရွခင္၏ဖခင္ျဖစ္ေသာ ဟာေမာ္၏သားတို႔ထံမွ ေငြတစ္ရာျဖင့္ေျမကြက္ကိုဝယ္ယူၿပီး ထိုအရပ္၌တဲထိုးေလ၏။ 20 ထို႔ေနာက္ ထိုအရပ္၌ ယဇ္ပလႅင္ကိုတည္၍ ဧလဧေလာအစၥေရး ဟုေခၚ၏။ |
MYANMAR STANDARD BIBLE©
Copyright © 2012, 2014, 2017, 2022 by Global Bible Initiative
Global Bible Initiative