၁ ဓမၼရာဇဝင္ 26 - ျမန္မာ့စံမီသမၼာက်မ္ဒါဝိဒ္က ေရွာလုမင္းႀကီးကို ေနာက္ထပ္အသက္ခ်မ္းသာေပးျခင္း 1 ဇိဖၿမိဳ႕သားတို႔သည္ ဂိဗာၿမိဳ႕ရွိ ေရွာလုမင္းႀကီးထံေရာက္လာၿပီး “ဒါဝိဒ္သည္ ေယရွိမုန္အေရွ႕ဘက္၊ ဟခိလေတာင္ကုန္း၌ ပုန္းေရွာင္ေနသည္မဟုတ္ပါေလာ”ဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။ 2 ထိုအခါ ေရွာလုမင္းႀကီးသည္ ထ၍ ဇိဖေတာကႏၲာရသို႔ ဆင္းသြား၏။ သူႏွင့္အတူ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာအစၥေရးတပ္သားသုံးေထာင္တို႔သည္လည္း ဒါဝိဒ္ကို လိုက္ရွာရန္ ဇိဖေတာကႏၲာရသို႔ လိုက္သြားၾက၏။ 3 ေရွာလုမင္းႀကီးသည္ ေယရွိမုန္ႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဟခိလေတာင္ကုန္းေပၚ လမ္းေဘးတစ္ေနရာတြင္ စခန္းခ်၏။ ဒါဝိဒ္မူကား ေတာကႏၲာရထဲတြင္ ပုန္းေန၏။ ေတာကႏၲာရထဲသို႔ ေရွာလုမင္းႀကီးလိုက္လာသည္ကို ၾကားသိသျဖင့္ 4 ဒါဝိဒ္သည္ သူလွ်ိဳတို႔ကို ေစလႊတ္စုံစမ္းေစရာ ေရွာလုမင္းႀကီး အမွန္ပင္ေရာက္ေနေၾကာင္းကို သိရေလ၏။ 5 ထိုအခါ ဒါဝိဒ္သည္ ထ၍ ေရွာလုမင္းႀကီး စခန္းခ်ရာေနရာသို႔သြားလွ်င္ ေရွာလုမင္းႀကီးႏွင့္ သူ၏စစ္သူႀကီးျဖစ္ေသာ ေနရ၏သားအာဗနာတို႔ အိပ္ေသာေနရာကို ေတြ႕ေလ၏။ ေရွာလုမင္းႀကီးသည္ တပ္သားမ်ားဝိုင္းရံထားေသာတပ္စခန္းအလယ္တြင္ အိပ္ေန၏။ 6 ဒါဝိဒ္သည္ ဟိတၱိလူမ်ိဳး အဟိမလက္ႏွင့္ ေဇ႐ုယာ၏သား၊ ယြာဘ၏ညီ အဘိရွဲတို႔အား “ေရွာလုတပ္စခန္းသို႔ဆင္းသြားလွ်င္ ငါႏွင့္ မည္သူလိုက္မည္နည္း”ဟု ေမးရာ အဘိရွဲက “အကြၽႏ္ုပ္ လိုက္ပါမည္”ဟု ဆို၏။ 7 ထို႔ေၾကာင့္ ဒါဝိဒ္ႏွင့္ အဘိရွဲသည္ ညအခ်ိန္တြင္ တပ္စခန္းသို႔ ဆင္းသြားရာ ေရွာလုသည္ စခန္းတြင္းအိပ္ေနၿပီး သူ၏လွံတံကို သူ႔ေခါင္းရင္း ေျမႀကီးေပၚတြင္ ထိုးစိုက္ထားသည္ကို ေတြ႕ရ၏။ အာဗနာႏွင့္ တပ္သားတို႔သည္လည္း သူ႔ကို ဝိုင္းရံလ်က္ အိပ္ေနၾက၏။ 8 ထိုအခါ အဘိရွဲက ဒါဝိဒ္အား “ယေန႔ပင္ ဘုရားသခင္သည္ သခင္၏ရန္သူကို သခင့္လက္သို႔ အပ္ေတာ္မူၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေျမသို႔ထုတ္ခ်င္းေပါက္သြားေအာင္ သူ႔ကို လွံႏွင့္ တစ္ခ်က္တည္းထိုးသတ္ပါရေစ။ ႏွစ္ခ်က္ မထိုးေစရပါ”ဟု ေလွ်ာက္ဆို၏။ 9 သို႔ေသာ္ ဒါဝိဒ္က အဘိရွဲအား “သူ႔ကို မသတ္ႏွင့္။ ထာဝရဘုရား ဘိသိက္ေပးထားေသာသူကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ျပဳေသာသူသည္ အျပစ္ဒဏ္ႏွင့္ကင္းလြတ္လိမ့္မည္ေလာ”ဟု ဆို၏။ 10 တစ္ဖန္ ဒါဝိဒ္က “ထာဝရဘုရား အသက္ရွင္ေတာ္မူသည္ႏွင့္အညီ ထာဝရဘုရားသည္ သူ႔ကို အမွန္ပင္ ဒဏ္ခတ္ေတာ္မူလိမ့္မည္။ သို႔မဟုတ္ သူေသရမည့္ေန႔ ေရာက္လွ်င္လည္း ေရာက္လာလိမ့္မည္။ စစ္သြားတိုက္၍ သူက်ဆုံးလွ်င္လည္း က်ဆုံးလိမ့္မည္။ 11 ထာဝရဘုရား ဘိသိက္ေပးထားေသာသူကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ျပဳမိသည့္အျပစ္မွ ထာဝရဘုရားသည္ ငါႏွင့္ေဝးေစပါေစေသာ။ ယခု သူ႔ေခါင္းရင္းရွိ လွံႏွင့္ သူ႔ေရဘူးကို ယူၿပီး ငါတို႔ သြားၾကစို႔”ဟု ဆို၏။ 12 ထို႔ေနာက္ ဒါဝိဒ္သည္ ေရွာလုမင္းႀကီး၏ေခါင္းရင္းရွိလွံႏွင့္ ေရဘူးကို ယူၿပီး ျပန္သြားၾက၏။ ဤသည္ကို မည္သူကမွ် မသိ၊ မျမင္။ ထာဝရဘုရားသည္ သူတို႔ကို အိပ္ေမာက်ေစသျဖင့္ အားလုံးအိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ျဖစ္၍ တစ္ေယာက္မွ်မႏိုးၾက။ 13 ဒါဝိဒ္သည္ လြင္ျပင္က်ယ္ႀကီး၏အျခားတစ္ဖက္သို႔ ကူးသြားၿပီး အေဝးရွိေတာင္ကုန္း၏ထိပ္တြင္ ရပ္ေနၿပီးလွ်င္ 14 စစ္သည္မ်ားႏွင့္ ေနရ၏သားအာဗနာကို ေအာ္ေခၚၿပီး “အို အာဗနာ၊ ငါ့ကို သင္မထူးသေလာ”ဟု ေမးလွ်င္ အာဗနာက “ရွင္ဘုရင္ကို ေအာ္ေခၚေနေသာသူကား မည္သူနည္း”ဟု ျပန္ေျပာ၏။ 15 ထို႔ေၾကာင့္ ဒါဝိဒ္က အာဗနာအား “သင္သည္ ေယာက္်ား မဟုတ္သေလာ။ အစၥေရးျပည္တြင္ သင့္ကို မည္သူယွဥ္ႏိုင္သနည္း။ သင့္သခင္ရွင္ဘုရင္ကို အဘယ္ေၾကာင့္ မေစာင့္ေရွာက္သနည္း။ သင့္သခင္ရွင္ဘုရင္ကို သုတ္သင္ရန္ လူတစ္ေယာက္ဝင္သြားေလၿပီ။ 16 သင္ ဤသို႔ျပဳသည္မွာ မေကာင္းမသင့္ေပ။ ထာဝရဘုရား အသက္ရွင္ေတာ္မူသည္ႏွင့္အညီ ထာဝရဘုရား၏ဘိသိက္ခံ သင္၏ရွင္ဘုရင္ကို သင္မေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ သင္သည္ အမွန္ပင္ ေသသင့္ေသာသူျဖစ္၏။ ယခု ၾကည့္ပါ။ ရွင္ဘုရင္၏ေခါင္းရင္း၌ထားေသာ လွံႏွင့္ေရဘူးကား အဘယ္မွာနည္း”ဟု ေအာ္ေျပာေလ၏။ 17 ေရွာလုမင္းႀကီးသည္ ဒါဝိဒ္၏အသံကို မွတ္မိသျဖင့္ “ဤအသံသည္ ငါ့သား ဒါဝိဒ္၏အသံ မဟုတ္ေလာ”ဟု ေအာ္ေမးရာ ဒါဝိဒ္က “အကြၽႏ္ုပ္၏သခင္ အရွင္မင္းႀကီး၊ အကြၽႏ္ုပ္အသံ ဟုတ္ပါ၏။ 18 အကြၽႏ္ုပ္၏သခင္၊ အဘယ္ေၾကာင့္ သခင့္အေစအပါးေနာက္သို႔ လိုက္ေနရပါသနည္း။ အကြၽႏ္ုပ္ မည္သို႔ျပဳမိပါသနည္း။ မည္သည့္ အမွားျပဳမိပါသနည္း။ 19 အကြၽႏ္ုပ္၏သခင္ အရွင္မင္းႀကီး၊ သခင့္အေစအပါး၏စကားကို ယခု နားေထာင္ပါေလာ့။ အကယ္၍ အကြၽႏ္ုပ္ကို တိုက္ခိုက္ရန္ အရွင္မင္းႀကီးကို ထာဝရဘုရား ႏႈိးေဆာ္သည္မွန္လွ်င္ ေဘာဇဥ္ပူေဇာ္သကၠာကို လက္ခံေတာ္မူပါေစေသာ။ ထိုသို႔မဟုတ္ဘဲ လူတို႔၏ႏႈိးေဆာ္ျခင္းျဖစ္လွ်င္ သူတို႔သည္ ထာဝရဘုရားထံမွ က်ိန္ျခင္းကို ခံရပါေစေသာ။ အေၾကာင္းမူကား သူတို႔က ‘အျခားဘုရားအမ်ားကို သြားဝတ္ျပဳပါ’ဟု ဆိုၿပီး အကြၽႏ္ုပ္ကို ထာဝရဘုရား၏အေမြစားအေမြခံအျဖစ္မွ ႏွင္ထုတ္ၾကပါၿပီ။ 20 ယခုမွာ ထာဝရဘုရားေရွ႕ေတာ္ႏွင့္ေဝးရာ၌ အကြၽႏ္ုပ္ကို မသတ္ပါႏွင့္။ အစၥေရးဘုရင္သည္ ေတာင္မ်ားေပၚတြင္ ခါငွက္ကိုလိုက္သကဲ့သို႔ ေခြးေလွးတစ္ေကာင္ကို ရွာထြက္ေလၿပီ”ဟု ျပန္ေအာ္ေျပာ၏။ 21 ထိုအခါ ေရွာလုမင္းႀကီးက “ငါအျပစ္ျပဳမိေလၿပီ။ ငါ့သားဒါဝိဒ္၊ ျပန္လာပါ။ သင့္ကို ေနာက္ထပ္အႏၲရာယ္မျပဳေတာ့ပါ။ ၾကည့္ရႈေလာ့။ ငါသည္ မိုက္မဲလ်က္ အမွားႀကီးမွားေနေသာ္လည္း ယေန႔တြင္ သင္သည္ ငါ့အသက္ကို တန္ဖိုးထားေလၿပီ”ဟု ျပန္ေအာ္ေျပာေလ၏။ 22 ဒါဝိဒ္က “အရွင္မင္းႀကီး၏လွံေတာ္ ဤမွာရွိပါ၏။ ငယ္သားတစ္ဦးကို ေစလႊတ္၍ ျပန္ယူေစပါ။ 23 လူတို႔ ေျဖာင့္မတ္သည့္အတိုင္း၊ သစၥာရွိသည့္အတိုင္း ထာဝရဘုရား ျပန္ေပးဆပ္ေတာ္မူပါ၏။ ယေန႔ ထာဝရဘုရားသည္ အရွင္မင္းႀကီးကို အကြၽႏ္ုပ္လက္သို႔အပ္ေတာ္မူေသာ္လည္း ထာဝရဘုရား ဘိသိက္ေပးျခင္းကိုခံရေသာသူအား အကြၽႏ္ုပ္ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္မျပဳပါ။ 24 ယေန႔ အရွင္မင္းႀကီးအသက္ကို အကြၽႏ္ုပ္ တန္ဖိုးထားသကဲ့သို႔ ထာဝရဘုရားသည္ အကြၽႏ္ုပ္၏အသက္ကို တန္ဖိုးထားေတာ္မူပါေစေသာ။ အကြၽႏ္ုပ္ကိုလည္း ဆင္းရဲဒုကၡအေပါင္းမွ ကယ္ႏုတ္ေတာ္မူပါေစေသာ”ဟု ျပန္ေအာ္ေျပာေလ၏။ 25 ေရွာလုမင္းႀကီးကလည္း ဒါဝိဒ္အား “ငါ့သားဒါဝိဒ္၊ သင္သည္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာခံစားရပါေစေသာ။ အကယ္စင္စစ္ သင္သည္ ျပဳေလရာရာ၌ ေအာင္ျမင္လိမ့္မည္”ဟု ေအာ္ေျပာၿပီးလွ်င္ ဒါဝိဒ္သည္ ျပန္သြားၿပီး ေရွာလုမင္းႀကီးလည္း သူ၏ေနရပ္သို႔ ျပန္သြားေလ၏။ |
MYANMAR STANDARD BIBLE©
Copyright © 2012, 2014, 2017, 2022 by Global Bible Initiative
Global Bible Initiative