၁ ဓမၼရာဇဝင္ 23 - ျမန္မာ့စံမီသမၼာက်မ္ကိလၿမိဳ႕ကို ကယ္တင္ျခင္း 1 လူတို႔က ဒါဝိဒ္အား “ဖိလိတၱိလူမ်ိဳးတို႔သည္ ကိလၿမိဳ႕ကိုတိုက္၍ ေကာက္နယ္တလင္းမ်ားအား လုယူေနၾကပါသည္”ဟု ေျပာျပၾက၏။ 2 ထိုအခါ ဒါဝိဒ္က ထာဝရဘုရားအား “ထိုဖိလိတၱိလူမ်ိဳးတို႔ကို အကြၽႏ္ုပ္ သြား၍တိုက္ခိုက္ရပါမည္ေလာ”ဟု ေမးေလွ်ာက္ရာ ထာဝရဘုရားက ဒါဝိဒ္အား “ဖိလိတၱိလူမ်ိဳးတို႔ကို သြား၍တိုက္ခိုက္ၿပီး ကိလၿမိဳ႕အား ကယ္တင္ေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ 3 သို႔ေသာ္ ဒါဝိဒ္၏ေနာက္လိုက္တို႔က “ယုဒျပည္၌ပင္ ဖိလိတၱိလူမ်ိဳးတို႔ကို အကြၽႏ္ုပ္တို႔ ေၾကာက္႐ြံ႕ေနရပါၿပီ။ ကိလၿမိဳ႕သို႔သြား၍ သူတို႔ကို တိုက္ခိုက္ရမည္ဆိုပါက ပို၍ပင္ေၾကာက္ရပါ၏”ဟု သူ႔အား ဆိုၾက၏။ 4 ထို႔ေၾကာင့္ ဒါဝိဒ္က ထာဝရဘုရားအား ထပ္မံေမးေလွ်ာက္ရာ ထာဝရဘုရားက “ထ၍ ကိလၿမိဳ႕သို႔ ခ်ီသြားေလာ့။ ဖိလိတၱိလူမ်ိဳးတို႔ကို သင့္လက္သို႔ ငါအပ္မည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ 5 ထို႔ေၾကာင့္ ဒါဝိဒ္သည္ သူ႔ေနာက္လိုက္တို႔ႏွင့္အတူကိလၿမိဳ႕သို႔ ခ်ီသြား၍ ဖိလိတၱိလူမ်ိဳးတို႔ကို တိုက္ခိုက္ၿပီး သူတို႔၏တိရစာၦန္မ်ားကို သိမ္းယူ၏။ သူတို႔ကို အႀကီးအက်ယ္လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္၏။ ဤသို႔ျဖင့္ ဒါဝိဒ္သည္ ကိလၿမိဳ႕သားတို႔ကို ကယ္တင္ေလ၏။ 6 အဟိမလက္၏သား အဗ်ာသာသည္ ကိလၿမိဳ႕ရွိ ဒါဝိဒ္ထံသို႔ ေျပးလာစဥ္က မိမိႏွင့္အတူ ဧဖုဒ္ကို ယူေဆာင္လာခဲ့၏။ 7 ဒါဝိဒ္သည္ ကိလၿမိဳ႕သို႔ေရာက္လာေၾကာင္းကို ေရွာလုမင္းႀကီးၾကားေသာအခါ “ဘုရားသခင္သည္ ဒါဝိဒ္ကို ငါ့လက္သို႔အပ္ေတာ္မူၿပီ။ သူသည္ ၿမိဳ႕တံခါးမ်ား၊ ကန႔္လန႔္က်င္မ်ား အခိုင္အမာရွိေသာၿမိဳ႕ထဲသို႔ဝင္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ပိတ္မိေစၿပီ”ဟု ဆိုၿပီး 8 ကိလၿမိဳ႕သို႔ခ်ီသြား၍ ဒါဝိဒ္ႏွင့္သူ၏လူမ်ားကို ဝိုင္းထားၿပီး တိုက္ခိုက္ရန္ ေရွာလုမင္းႀကီးသည္ စစ္သည္အေပါင္းတို႔ကို စုေဝးေစ၏။ 9 ေရွာလုမင္းႀကီး မေကာင္းႀကံစည္ေနသည္ကို ဒါဝိဒ္သိလွ်င္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အဗ်ာသာအား “ဧဖုဒ္ကို ယူခဲ့ပါ”ဟု မွာလိုက္၏။ 10 ထို႔ေနာက္ ဒါဝိဒ္က “အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔၏ဘုရားသခင္ထာဝရဘုရား၊ အကြၽႏ္ုပ္ေၾကာင့္ ေရွာလုမင္းႀကီးသည္ ကိလၿမိဳ႕သို႔ ခ်ီလာ၍ ၿမိဳ႕ကိုဖ်က္ဆီးရန္ ႀကံစည္ေနသည္ကို ကိုယ္ေတာ္၏အေစအပါး ၾကားသိရပါ၏။ 11 ကိလၿမိဳ႕သားတို႔က အကြၽႏ္ုပ္ကို သူ႔လက္သို႔ အပ္ႏွံမည္ေလာ။ ကိုယ္ေတာ္၏အေစအပါး ၾကားသိသည့္အတိုင္း ေရွာလုမင္းႀကီးသည္ ကိလၿမိဳ႕သို႔ ခ်ီလာမည္ေလာ။ အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔၏ဘုရားသခင္ထာဝရဘုရား၊ ကိုယ္ေတာ္၏အေစအပါးအား ယခု သိေစပါ”ဟု ေလွ်ာက္ဆို၏။ ထာဝရဘုရားကလည္း “ခ်ီလာလိမ့္မည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ 12 ထိုအခါ ဒါဝိဒ္က “ကိလၿမိဳ႕သားတို႔က အကြၽႏ္ုပ္ႏွင့္ အကြၽႏ္ုပ္၏ေနာက္လိုက္တို႔ကို ေရွာလုမင္းႀကီးလက္သို႔ အပ္ႏွံၾကမည္ေလာ”ဟု ေမးရာ ထာဝရဘုရားက “အပ္ႏွံၾကလိမ့္မည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ 13 ထို႔ေၾကာင့္ ဒါဝိဒ္ႏွင့္ သူ႔ေနာက္လိုက္ေျခာက္ရာခန႔္တို႔သည္ ထ၍ ကိလၿမိဳ႕မွခ်က္ခ်င္းထြက္သြားၿပီး တစ္ေနရာမွတစ္ေနရာသို႔ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းသြားလာရၾက၏။ ထိုသို႔ ဒါဝိဒ္သည္ ကိလၿမိဳ႕မွ ထြက္ေျပးသြားေၾကာင္းကို ေရွာလုမင္းႀကီးၾကားသိလွ်င္ သူဆက္မလိုက္ေတာ့ေပ။ 14 ဒါဝိဒ္သည္ ေတာကႏၲာရထဲရွိ ဥမင္လိုဏ္ေခါင္းမ်ားႏွင့္ ဇိဖေတာကႏၲာရရွိေတာင္ေပၚေဒသတို႔တြင္ ပုန္းေရွာင္ေနထိုင္၏။ ေရွာလုမင္းႀကီးသည္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ဒါဝိဒ္ကို ရွာေဖြေသာ္လည္း ဘုရားသခင္သည္ ဒါဝိဒ္ကို ေရွာလုမင္းႀကီးလက္သို႔ အပ္ေတာ္မမူ။ ပဋိညာဥ္ကို အားသစ္ေလာင္းျခင္း 15 ဒါဝိဒ္သည္ ဇိဖေတာကႏၲာရရွိ ေဟာေရရွအရပ္တြင္ ပုန္းေရွာင္ေနစဥ္ သူ႔အားသတ္ရန္ ေရွာလုမင္းႀကီးထြက္လာေၾကာင္းကို ၾကားသိရ၏။ 16 ထိုအခါ ေရွာလုမင္းႀကီး၏သားေယာနသန္သည္ ဒါဝိဒ္ရွိရာ ေဟာေရရွအရပ္သို႔ ထသြား၍ ဒါဝိဒ္အား ဘုရားသခင္၌ ခြန္အားေပးလ်က္ 17 “သင္မစိုးရိမ္ႏွင့္။ ငါ့ခမည္းေတာ္ေရွာလုမင္းႀကီးသည္ သင့္အသက္ကို ရန္ရွာႏိုင္မည္မဟုတ္။ သင္သည္ အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔၏ဘုရင္ ျဖစ္ရလိမ့္မည္။ ငါသည္ သင့္အတြက္ လက္႐ုံးသဖြယ္ျဖစ္မည္။ ဤသည္ကို ငါ့ခမည္းေတာ္ေရွာလုမင္းႀကီးလည္း သိပါ၏”ဟု ဆို၏။ 18 ထို႔ေနာက္ သူတို႔ႏွစ္ဦး ထာဝရဘုရားေရွ႕ေတာ္တြင္ ကတိသစၥာျပဳ၍ ဒါဝိဒ္သည္ ေဟာေရရွအရပ္၌ေနခဲ့ၿပီး ေယာနသန္ကား သူ႔အိမ္သို႔ျပန္သြားေလ၏။ အက်ဥ္းအက်ပ္ထဲမွထြက္ေျပးေနရေသာဒါဝိဒ္ 19 ဇိဖၿမိဳ႕သားတို႔သည္ ေရွာလုမင္းႀကီးရွိရာဂိဗာၿမိဳ႕သို႔ လာ၍ “အကြၽႏ္ုပ္တို႔၏နယ္ေျမ၊ ေယရွိမုန္ေတာင္ဘက္၊ ဟခိလေတာင္ကုန္း၊ ေဟာေရရွအရပ္ရွိ ဥမင္လိုဏ္ေခါင္းတို႔တြင္ ဒါဝိဒ္ ပုန္းေရွာင္ေနသည္မဟုတ္ပါေလာ။ 20 အရွင္မင္းႀကီးကိုယ္ေတာ္တိုင္ ဆင္းလာလိုလွ်င္ ဆင္းလာေတာ္မူပါ။ သူ႔ကို အရွင္မင္းႀကီးလက္သို႔ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ အပ္ပါမည္”ဟု ေလွ်ာက္ဆိုၾက၏။ 21 ထိုအခါ ေရွာလုမင္းႀကီးက သူတို႔အား “သင္တို႔ ငါ့ကို စာနာေထာက္ထားၾကေသာေၾကာင့္ ထာဝရဘုရားသည္ သင္တို႔ကို ေကာင္းခ်ီးေပးပါေစ။ 22 ယခု သင္တို႔ျပန္၍ သူအဘယ္မွာေနသည္၊ မည္သည့္ေနရာသို႔သြားသည္၊ ထိုေနရာတြင္ သူ႔အား မည္သူေတြ႕ခဲ့သည္တို႔ကို အေသအခ်ာထပ္ၿပီးစူးစမ္းၾကည့္ၾကေလာ့။ သူသည္ အလြန္ဉာဏ္မ်ားေသာသူျဖစ္ေၾကာင္း ငါၾကားသိ၏။ 23 သူပုန္းခိုေသာေနရာရွိသမွ်တို႔ကို စူးစမ္း၍ မွတ္သားထားၿပီး ငါ့ကို အတိအက်ျပန္လာေျပာျပၾကေလာ့။ ငါသည္ သူရွိရာသို႔ သင္တို႔ႏွင့္အတူလိုက္သြားမည္။ ယုဒျပည္ရွိ ယုဒလူမ်ိဳး အေထာင္အေသာင္းတို႔ၾကားတြင္ ပုန္းေနလွ်င္ပင္ ရေအာင္ရွာမည္”ဟု ဆို၏။ 24 ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔သည္ ထ၍ ေရွာလုမင္းႀကီးထက္အလ်င္ ဇိဖၿမိဳ႕သို႔ ျပန္ႏွင့္ၾက၏။ ဒါဝိဒ္ႏွင့္သူ႔ေနာက္လိုက္တို႔ကား ေယရွိမုန္ေတာင္ဘက္၊ အရာဗလြင္ျပင္၊ ေမာနေတာကႏၲာရတြင္ ရွိေနၾက၏။ 25 ေရွာလုမင္းႀကီးႏွင့္သူ႔ေနာက္လိုက္တို႔သည္ ဒါဝိဒ္အား ရွာေဖြရန္ ထြက္လာေၾကာင္းကို ဒါဝိဒ္ၾကားသိလွ်င္ ေမာနေတာကႏၲာရရွိ ေက်ာက္ေဆာင္သို႔ သြား၍ ေနထိုင္၏။ ထိုသတင္းကို ေရွာလုမင္းႀကီး ၾကားသိေသာအခါ ဒါဝိဒ္ရွိရာ ေမာနေတာကႏၲာရသို႔ လိုက္သြား၏။ 26 ေရွာလုမင္းႀကီးသည္ ေတာင္ေစာင္းတစ္ဘက္တြင္ ေရာက္ေနခ်ိန္၌ ဒါဝိဒ္ႏွင့္သူ႔ေနာက္လိုက္တို႔သည္ ေတာင္ေစာင္းအျခားတစ္ဘက္တြင္ ရွိေန၏။ ဒါဝိဒ္သည္ ေရွာလုမင္းႀကီးထံမွ အလ်င္အျမန္ေရွာင္သြားရ၏။ ေရွာလုမင္းႀကီးႏွင့္သူ႔ေနာက္လိုက္တို႔သည္ ဒါဝိဒ္ႏွင့္သူ႔ေနာက္လိုက္တို႔ကို ဖမ္းမိခါနီးဆဲဆဲတြင္ 27 ေရွာလုမင္းႀကီး၏ေစတမန္တစ္ဦး ေရာက္လာ၍ “ဖိလိတၱိလူမ်ိဳးတို႔သည္ ျပည္ကိုဝင္ေရာက္စီးနင္းေနပါၿပီ။ အလ်င္အျမန္ ျပန္လာပါေလာ့”ဟု ေလွ်ာက္တင္သျဖင့္ 28 ေရွာလုမင္းႀကီးသည္ ဒါဝိဒ္ေနာက္သို႔လိုက္ရာမွျပန္လွည့္၍ ဖိလိတၱိလူမ်ိဳးတို႔ကို ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္ရန္ စစ္ခ်ီေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤေနရာကို ေသလဟမၼေလကုပ္ဟု ေခၚဆိုေလ၏။ 29 ထို႔ေနာက္ ဒါဝိဒ္သည္ ထိုအရပ္မွ အေဂၤဒိအရပ္သို႔သြားၿပီး ဥမင္လိုဏ္ေခါင္းတို႔တြင္ ပုန္းေရွာင္ေနေလ၏။ |
MYANMAR STANDARD BIBLE©
Copyright © 2012, 2014, 2017, 2022 by Global Bible Initiative
Global Bible Initiative