၃ ဓမၼရာဇဝင္ 21 - ျမန္မာ့စံမီသမၼာက်မ္အာဟပ္မင္းႀကီးႏွင့္နာဗုတ္၏စပ်စ္ၿခံ 1 ေယဇေရလၿမိဳ႕ရွိ ရွမာရိဘုရင္အာဟပ္မင္းႀကီး၏နန္းေတာ္အနီးတြင္ ေယဇေရလၿမိဳ႕သားနာဗုတ္ပိုင္စပ်စ္ၿခံရွိ၏။ 2 အာဟပ္မင္းႀကီးက နာဗုတ္အား “သင့္စပ်စ္ၿခံသည္ ငါ့နန္းေတာ္ႏွင့္နီးေသာေၾကာင့္ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္ၿခံျပဳလုပ္လိုသျဖင့္ ငါ့ကို ေပးပါေလာ့။ ထိုၿခံအစား ပိုေကာင္းေသာစပ်စ္ၿခံကို ေပးမည္။ သို႔မဟုတ္ တန္ဖိုးေငြကို သင္အလိုရွိလွ်င္ ငါေပးမည္”ဟု မိန႔္ဆိုလွ်င္ 3 နာဗုတ္က အာဟပ္မင္းႀကီးအား “ဤေျမသည္ ဘိုးေဘးတို႔ထံမွရထားေသာအေမြေျမျဖစ္၏။ ထာဝရဘုရားတားျမစ္ထားသည္ျဖစ္၍ အရွင္မင္းႀကီးအား ေပး၍မရပါ”ဟု ျပန္ေလွ်ာက္၏။ 4 ထိုသို႔ “ဘိုးေဘးတို႔၏အေမြေျမကို အရွင္မင္းႀကီးအား မေပးႏိုင္ပါ”ဟု ေယဇေရလၿမိဳ႕သားနာဗုတ္ဆိုေသာစကားေၾကာင့္ အာဟပ္မင္းႀကီးသည္ စိတ္မေက်မနပ္ျဖစ္၍ မ်က္ႏွာသုန္မႈန္လ်က္ နန္းေတာ္သို႔ျပန္သြားကာ အစာလည္းမစား သလြန္ေတာ္ေပၚတြင္ တစ္ဖက္သို႔လွည့္၍ လွဲေနေလ၏။ 5 ထိုအခါ မိဖုရားေယဇေဗလသည္ သူ႔ထံသို႔ဝင္လာၿပီး “အရွင္သည္ အစားအစာမစားဘဲ စိတ္မေက်မနပ္ျဖစ္ေနသည္မွာ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း”ဟု ေမးလွ်င္ 6 မင္းႀကီးက “ငါသည္ ေယဇေရလၿမိဳ႕သားနာဗုတ္အား ‘သင့္စပ်စ္ၿခံကို ငါ့အား ေငြႏွင့္ေရာင္းပါ။ သို႔မဟုတ္ သင္အလိုရွိလွ်င္ ထိုၿခံအစား စပ်စ္ၿခံတစ္ခုကိုေပးပါမည္’ဟု ဆိုသည္ကို သူက ‘အကြၽႏ္ုပ္စပ်စ္ၿခံကို အရွင္မင္းႀကီးအား မေပးႏိုင္ပါ’ဟု ဆိုၿပီ”ဟု ျပန္ေျဖ၏။ 7 ထိုအခါ မိဖုရားေယဇေဗလက “မင္းႀကီးသည္ ယခု အစၥေရးဘုရင္ျဖစ္သည္မဟုတ္ေလာ။ ထ၍ အစာကိုစားေတာ္မူပါ။ စိတ္ကို႐ႊင္လန္းေအာင္ ထားပါ။ ေယဇေရလၿမိဳ႕သားနာဗုတ္၏စပ်စ္ၿခံကို မင္းႀကီးအား အကြၽႏ္ုပ္ကိုယ္တိုင္ ဆက္သပါမည္”ဟု ေလွ်ာက္ဆိုေလ၏။ 8 ထို႔ေနာက္ သူသည္ အာဟပ္မင္းႀကီးအမည္ျဖင့္ စာေရးၿပီး ရွင္ဘုရင္တံဆိပ္ေတာ္ခတ္ႏွိပ္ကာ နာဗုတ္ေနထိုင္ရာၿမိဳ႕ရွိ သက္ႀကီးဝါႀကီးမ်ား၊ မႉးမတ္မ်ားထံသို႔ ထိုစာကို ေပးပို႔လိုက္၏။ 9 ထိုစာထဲတြင္ “အစာေရွာင္ရာေန႔ကို ေၾကညာ၍ ထိုေန႔တြင္ နာဗုတ္ကို လူတို႔ေရွ႕တြင္ ထိုင္ေစေလာ့။ 10 သူႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ လူမိုက္ႏွစ္ေယာက္ကိုထိုင္ေစ၍ ‘သင္သည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ရွင္ဘုရင္ကို က်ိန္ဆဲေလၿပီ’ဟု သက္ေသခံေစၿပီးလွ်င္ သူ႔ကိုဆြဲထုတ္၍ ေက်ာက္ခဲႏွင့္ေပါက္သတ္ေစ”ဟု ေရးထား၏။ 11 ထိုၿမိဳ႕တြင္ေနထိုင္ေသာ ၿမိဳ႕သားသက္ႀကီးဝါႀကီးမ်ားႏွင့္ မႉးမတ္မ်ားလည္း သူတို႔ထံသို႔ေပးပို႔ေသာစာ၌ေရးသားထားသည့္ ေယဇေဗလၫႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း ျပဳၾက၏။ 12 သူတို႔သည္ အစာေရွာင္ရာေန႔ကိုေၾကညာ၍ နာဗုတ္ကို လူတို႔ေရွ႕တြင္ ထိုင္ေစၾက၏။ 13 ထိုအခါ လူမိုက္ႏွစ္ဦးက သူႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ လာထိုင္၍ “နာဗုတ္သည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ရွင္ဘုရင္ကို က်ိန္ဆဲပါၿပီ”ဟု လူတို႔ေရွ႕တြင္ သက္ေသခံၾက၏။ ထို႔ေနာက္ သူ႔ကို ၿမိဳ႕ျပင္သို႔ဆြဲထုတ္ၿပီး ေက်ာက္ခဲႏွင့္ေပါက္ၾကသျဖင့္ သူေသေလ၏။ 14 ထို႔ေနာက္ ေယဇေဗလထံသို႔ လူလႊတ္၍ “နာဗုတ္ကို ေက်ာက္ခဲႏွင့္ေပါက္သတ္၍ သူေသပါၿပီ”ဟု သတင္းပို႔၏။ 15 ထိုသို႔ နာဗုတ္သည္ ေက်ာက္ခဲႏွင့္ေပါက္သတ္ခံရ၍ ေသၿပီျဖစ္ေၾကာင္းကို ေယဇေဗလၾကားသိလွ်င္ အာဟပ္မင္းႀကီးအား “နာဗုတ္အသက္မရွင္ေတာ့ပါ။ သူေသၿပီျဖစ္၍ သင္ ေငြျဖင့္ဝယ္မည္ကို ေရာင္းေပးရန္ျငင္းဆန္ခဲ့ေသာ ေယဇေရလၿမိဳ႕သားနာဗုတ္၏စပ်စ္ၿခံကို ထ၍သိမ္းယူေတာ္မူပါ”ဟု ေလွ်ာက္တင္၏။ 16 နာဗုတ္ေသၿပီဟု အာဟပ္မင္းႀကီးၾကားလွ်င္ ေယဇေရလၿမိဳ႕သားနာဗုတ္၏စပ်စ္ၿခံကို သိမ္းယူရန္ ထသြားေလ၏။ ထာဝရဘုရားထံမွ အာဟပ္မင္းႀကီးခံယူရမည့္အျပစ္ဒဏ္ 17 ထိုအခါ ထာဝရဘုရား၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ တိရွဘိၿမိဳ႕သားဧလိယထံသို႔ ေရာက္လာ၍ 18 “ထေလာ့။ ရွမာရိၿမိဳ႕ရွိ အစၥေရးဘုရင္အာဟပ္မင္းႀကီးကို သြားေတြ႕ေလာ့။ သူသည္ နာဗုတ္၏စပ်စ္ၿခံကို သိမ္းယူရန္ သြားေလၿပီ။ 19 သူ႔အား ထာဝရဘုရားက ‘သင္သည္ လူကိုသတ္သည္သာမက သူ႔ဥစၥာကိုပါ သိမ္းယူပါၿပီတကား’ဟူ၍ မိန႔္ေတာ္မူၿပီဟု ဆင့္ဆိုေလာ့။ ထို႔ျပင္ သူ႔အား ထာဝရဘုရားက ‘နာဗုတ္၏ေသြးကို ေခြးတို႔လ်က္ေသာေနရာတြင္ သင့္ေသြးကိုလည္း လ်က္လိမ့္မည္’ဟူ၍ မိန႔္ေတာ္မူၿပီဟု ဆင့္ဆိုေလာ့”ဟု မိန႔္ဆို၏။ 20 ထိုအခါ အာဟပ္မင္းႀကီးက ဧလိယအား “အို ငါ့ရန္သူ၊ သင္သည္ ငါ့ကိုေတြ႕ၿပီေလာ”ဟု ဆိုလွ်င္ ဧလိယက “သင္သည္ ထာဝရဘုရားေရွ႕ေတာ္တြင္ မေကာင္းမႈျပဳရန္ သင့္ကိုယ္သင္ေရာင္းစားေသာေၾကာင့္ သင့္ကိုငါေတြ႕ၿပီ။ 21 ထာဝရဘုရားက ‘ၾကည့္ရႈေလာ့။ ယခု ငါသည္ သင့္အေပၚ ေဘးဆိုးက်ေရာက္ေစမည္။ သင့္ကို ငါသုတ္သင္ပယ္ရွင္းမည္။ အစၥေရးျပည္ရွိ အာဟပ္မင္းႀကီးအမ်ိဳးထဲမွ ကြၽန္ျပဳခံရသူႏွင့္ ကြၽန္ျပဳမခံရသူပါမက်န္ ေယာက္်ားအားလုံးကို ငါပယ္ရွင္းမည္။ 22 သင္သည္ ငါ့ကို အမ်က္ထြက္ေစသည္သာမက အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔ကိုပါ အျပစ္ျပဳေစေသာေၾကာင့္ သင့္အမ်ိဳးအႏြယ္ကို ေနဗတ္၏သားေယေရာေဗာင္၏အမ်ိဳးအႏြယ္ႏွင့္ အဟိယ၏သားဗာရွာ၏အမ်ိဳးအႏြယ္ကဲ့သို႔ ျဖစ္ေစမည္’ဟု မိန႔္ေတာ္မူၿပီ။ 23 ေယဇေဗလႏွင့္ပတ္သက္၍လည္း ထာဝရဘုရားက ‘ေယဇေရလၿမိဳ႕႐ိုးနားတြင္ ေခြးတို႔သည္ ေယဇေဗလကို စားၾကလိမ့္မည္’ဟု မိန႔္ေတာ္မူၿပီ။ 24 အာဟပ္မင္းႀကီး၏အမ်ိဳးတို႔သည္ ၿမိဳ႕ထဲ၌ေသလွ်င္ ေခြးတို႔စားၾကလိမ့္မည္။ ၿမိဳ႕ျပင္၌ေသလွ်င္ မိုးေကာင္းကင္ငွက္တို႔ စားၾကလိမ့္မည္”ဟု ဆို၏။ 25 အကယ္စင္စစ္ အာဟပ္မင္းႀကီးကဲ့သို႔မိဖုရားေယဇေဗလ၏ေသြးေဆာင္မႈေနာက္သို႔လိုက္ပါသြားၿပီး ထာဝရဘုရားေရွ႕ေတာ္၌ မေကာင္းမႈကိုျပဳျခင္းျဖင့္ မိမိကိုယ္ကိုေရာင္းစားေသာသူ တစ္ေယာက္မွ်မရွိ။ 26 သူသည္ အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔ထံမွ ထာဝရဘုရားႏွင္ထုတ္ေတာ္မူခဲ့ေသာ အာေမာရိလူမ်ိဳးတို႔ျပဳခဲ့သည့္အတိုင္း ႐ုပ္တုမ်ားေနာက္သို႔လိုက္၍ စက္ဆုပ္႐ြံရွာဖြယ္အမႈမ်ားကို ျပဳေလ၏။ 27 အာဟပ္မင္းႀကီးသည္ ဧလိယစကားကို ၾကားေသာအခါ မင္းဝတ္တန္ဆာမ်ားကိုဆုတ္ၿဖဲပစ္၍ ေလွ်ာ္ေတအဝတ္ကိုဝတ္ကာ အစာေရွာင္ေလ၏။ ေလွ်ာ္ေတအဝတ္ႏွင့္ပင္အိပ္၏။ လမ္းေလွ်ာက္လွ်င္လည္း မ်က္ႏွာမေဖာ္ဝံ့။ 28 တစ္ဖန္ ထာဝရဘုရား၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ တိရွဘိၿမိဳ႕သား ဧလိယထံသို႔ေရာက္လာ၍ 29 “အာဟပ္မင္းႀကီးသည္ ငါ့ေရွ႕ေတာ္တြင္ ကိုယ္ကိုအလြန္ႏွိမ့္ခ်သည္ကို သင္ျမင္သေလာ။ ထိုသို႔ ငါ့ေရွ႕ေတာ္တြင္ ကိုယ္ကိုႏွိမ့္ခ်ေသာေၾကာင့္ သူ႔လက္ထက္တြင္ ထိုေဘးဆိုးႏွင့္မႀကဳံေတြ႕ေစရ။ သူ႔သားလက္ထက္မွ သူ႔အမ်ိဳးအႏြယ္ကို ထိုေဘးဆိုးႏွင့္ႀကဳံေတြ႕ေစမည္”ဟု မိန႔္ဆို၏။ |
MYANMAR STANDARD BIBLE©
Copyright © 2012, 2014, 2017, 2022 by Global Bible Initiative
Global Bible Initiative