زبور 78 - Muslim Sindhi Bible

خدا جون پنهنجي قوم سان مهربانيون

(آسف جي زبورن ۾ شامل)

¹ اي منهنجي قوم وارؤ! اوهين منهنجي تعليم ٻڌو، اوهين منهنجي ڳالهين تي پنهنجو ڪن ڏيو.

² آءٌ پنهنجيون ڳالهيون مثالن جي صورت ۾ ڪندس، ۽ قديم زماني جا اسرار بيان ڪندس.

³ اسان اهي ڳالهيون ٻڌيون آهن ۽ انهن جي خبر اٿئون. اهي اسان جي ابن ڏاڏن پاڻ اسان کي ٻڌايون هيون.

⁴ اسين پنهنجي اولاد کان اهي ڳالهيون ڪين لڪائينداسين، بلڪ اسين ايندڙ پيڙهيءَ کي خداوند جي ڀلائي، سندس قدرت ۽ جيڪي عجيب ڪم ڪيا اٿائين، سي سڀ ٻڌائينداسين.

⁵ هن بني يعقوب لاءِ پنهنجا قاعدا مقرر ڪيا آهن، هائو، بني اسرائيل ۾ پنهنجي شريعت قائم ڪئي اٿائين. هن اسان جي ابن ڏاڏن کي فرمايو تہ ”اهي ڳالهيون پنهنجي اولاد کي سيکارجو،

⁶ تان‌تہ ايندڙ پيڙهيءَ ۾ ڄمندڙ ٻار انهن کي ڄاڻي وٺن، ۽ پوءِ اهي وڏا ٿي پنهنجي ٻارن کي بہ ٻڌائين.“

⁷ تڏهن ئي اهي پنهنجو ڀروسو خدا تي رکندا، ۽ سندس ڪمن کي نہ وساريندا، بلڪ سندس حڪمن تي عمل ڪندا رهندا.

⁸ پوءِ هو پنهنجي ابن ڏاڏن جيان ضدي ۽ فسادي نہ ٿيندا، يعني اهڙا ماڻهو جن جون دليون ڏنگيون هيون، ۽ جيڪي پنهنجي خدا سان وفادار نہ هئا.

⁹ افرائيم قبيلي وارا تيرڪمان کڻي هٿياربند ٿيا، پر جڏهن جنگ شروع ٿي تہ اهي پٺ ڏيئي وٺي ڀڳا.

¹⁰ هنن بني اسرائيل سان خدا جي ٻڌل عهد کي قائم نہ رکيو، بلڪ سندس شريعت تي هلڻ کان انڪاري ٿيا.

¹¹ خدا جيڪي ڪم ڪيا هئا سي بہ هنن وساري ڇڏيا، هائو، انهن معجزن کي بہ جيڪي هن کين ڏيکاريا هئا.

¹² مصر ملڪ جي ضعن علائقي ۾، هن اسان جي ابن ڏاڏن جي روبرو عجيب وَ غريب ڪم ڪيا.

¹³ هن سمنڊ کي چيري انهيءَ ۾ رستو ٺاهيو، ۽ پاڻيءَ کي بلڪل ڀت جيان بيهاري کين پار ٽپائي آندو.

¹⁴ ڏينهن جي وقت تي هن ڪڪر سان سندن رهبري ڪئي، ۽ سڄي رات باهہ جي روشنيءَ سان سندن رهنمائي پئي ڪيائين.

¹⁵ هن بيابان ۾ ٽڪرين کي چيري پاڻي وهايو، ۽ پنهنجي قوم کي ڄڻ زمين جي جر منجھان جھجھو پاڻي پيئاريو.

¹⁶ هن ٽڪر منجھان نهرون جاري ڪيون، ۽ پاڻيءَ کي ندين وانگر وهايائين.

¹⁷ پوءِ بہ هو خدا جي خلاف گناهہ ڪندا رهيا، ۽ بيابان ۾ خدا تعاليٰ جي آڏو سرڪشي ڪندا رهيا.

¹⁸ هنن بلڪل سوچي سمجھي خدا کي آزمايو هو، هائو، جڏهن انهن پنهنجي خواهش موجب کاڌو گھريو هو.

¹⁹ بلڪ اهي خدا جي خلاف هيئن بہ بڪڻ لڳا هئا تہ ”ڇا خدا بيابان ۾ اسان لاءِ کاڌو مهيا ڪري ٿو سگھي؟

²⁰ بيشڪ هن موسيٰ جي هٿان ٽڪر کي ڌڪ هنيو هو، تڏهن پاڻي نڪري آيو هو ۽ نهرون جاري ٿي ويون هيون، پر هاڻي ڇا خدا اسان کي ماني بہ ڏيئي سگھندو؟ ڇا پنهنجي هن قوم کي هو گوشت مهيا ڪري سگھندو؟“

²¹ جڏهن خداوند اهو ٻڌو تڏهن کيس ڏاڍو غصو اچي ويو. هو بني اسرائيل تي تپي باهہ ٿي ويو، ۽ مٿن غضبناڪ ٿي پيو،

²² ڇاڪاڻ تہ هنن خدا تي ايمان نہ آندو، ۽ مٿس ڀروسو نہ ڪيائون تہ هو ڪو کين بچائي سگھي ٿو.

²³ تنهن هوندي بہ هن ڪڪرن کي حڪم ڏنو، ۽ آسمان جا دروازا کولي،

²⁴ هنن جي کائڻ لاءِ سندن مٿان مَنَ وسايائين. اهڙيءَ طرح کين آسمان جي خوراڪ عطا ڪيائين،

²⁵ ۽ انسانن کي فرشتن واري خوراڪ کارايائين. هن انهن ڏانهن ايتري خوراڪ موڪلي جيتري اهي کائي ٿي سگھيا.

²⁶ هن آسمان مان تيز هوا موڪلي. هائو، پنهنجي قدرت سان ڏکڻ اوڀر کان هوا گھلايائين،

²⁷ جنهن مان هن ايترا تہ گھڻا پکي ڪيرايا، جيترا سمنڊ جي ڪناري تي واريءَ جا ذرڙا هجن. ائين کين ايترو گوشت ڏنائين جيئن ڌرتيءَ تي مٽي هجي.

²⁸ هن اهي سندن خيمي‌گاهہ جي اندر ڪيرايا هئا، سندن تنبن جي بلڪل آس‌پاس.

²⁹ سو هنن اهي پکي ڍءُ ڪري کاڌا. اهڙيءَ طرح خدا سندن تمنا پوري ڪئي.

³⁰ پر جڏهن هنن جي سَڌَ اڃا بہ پوري ڪانہ ٿي، تڏهن جيئن جو انهن جو کاڌو اڃا سندن وات ۾ ئي هو،

³¹ تہ اوچتو ئي اوچتو مٿن خدا جو غضب اچي ڪڙڪيو. سو هن انهن جي سگھارن ۽ ڪم وارن ماڻهن کي قتل ڪيو. هائو، بني اسرائيل جي جوانن مان گھڻن کي هن ماري ڇڏيو.

³² انهن ڳالهين جي باوجود هو وري بہ گناهہ ڪندا رهيا، ۽ معجزا ڏسڻ جي باوجود بہ هنن خدا تي ڀروسو نہ ڪيو.

³³ تنهنڪري هن هڪڙي ئي اشاري سان سندن ڏينهن پورا ڪري ڇڏيا. هائو، هن سندن حياتيءَ جا سال اوچتي آفت سان ختم ڪري ڇڏيا.

³⁴ جڏهن خدا منجھانئن ڪي قتل ٿي ڪيا، تڏهن ئي اهي سندس آڏو توبهہ‌تائب ٿي ٿيا، ۽ هڪدم پڇتاءُ ڪري سندس طالبو ٿي بڻيا.

³⁵ پوءِ هنن ياد ڪندي چيو ٿي تہ ”خدا ئي اسان جو محافظ آهي، هائو، خدا تعاليٰ ئي اسان جو ڇڏائيندڙ آهي.“

³⁶ پر ائين هو پنهنجي واتان خدا سان دوکو ڪندا هئا. هو پنهنجي زبان سان سندس آڏو ڪوڙ ڳالهائيندا هئا.

³⁷ نہ انهن جي دل خدا سان سچي هئي، ۽ نہ وري هو خدا جي عهد جا وفادار نڪتا.

³⁸ پر جيئن تہ خدا رحيم آهي، سو انهن جا گناهہ معاف ٿي ڪيائين. هن بار بار پنهنجي غصي کي روڪيو ٿي، ۽ پنهنجي غضب کي وڌڻ ڪين ٿي ڏنائين. اهڙيءَ طرح هن انهن کي برباد ٿيڻ نہ ڏنو.

³⁹ کيس اهو ئي ياد رهندو هو تہ ”هي رڳو فاني بشر آهن، هي تہ انهيءَ هوا مثل آهن، جيڪا گذري وڃڻ کان پوءِ وري نہ ٿي موٽي.“

⁴⁰ ڪيڏا نہ ڀيرا هنن بيابان ۾ ساڻس سرڪشي ڪئي آهي! هائو، ڪيڏا نہ ڀيرا هنن رڻ‌پٽ ۾ کيس رنجايو آهي!

⁴¹ بني اسرائيل بار بار پنهنجي خدا کي پئي آزمايو آهي، هائو، هنن پنهنجي پاڪ معبود کي رنج پئي ڪيو آهي.

⁴² هنن سندس قدرت کي پنهنجي ذهن ۾ نہ رکيو، يعني انهيءَ ڏينهن کي نظرانداز ڪري ڇڏيائون، جڏهن هن کين دشمنن کان ڇڏايو هو.

⁴³ هائو، اهو ڏينهن جڏهن مصر جي علائقي ضعن ۾، کين ڪرشما ۽ معجزا ڏيکاريا هئائين.

⁴⁴ اتي هن مصرين جي ندين کي رت ۾ بدلائي ڇڏيو هو، ايتري قدر جو اهي پنهنجي چشمن جو پاڻي بہ پي نہ ٿي سگھيا.

⁴⁵ هن انهن ۾ مکين جا ميڙ موڪليا، جن کين ڏاڍو ايذايو. هن انهن ڏانهن ڏيڏر پڻ موڪليا، جن سندن ملڪ جو خانو خراب ڪيو.

⁴⁶ هن انهن جي زمين جي پيداوار، هائو، سندن محنت جو ڦل ماڪڙ جي حوالي ڪري ڇڏيو.

⁴⁷ هن ڳڙا وسائي سندن انگورن جي باغن کي برباد ڪيو، ۽ سندن انجير جي وڻن کي پاري سان چٽ ڪري ڇڏيائين.

⁴⁸ هنن جي ڍورن ڍڳن تي ڳڙا وسائي کين ماري ڇڏيائين، ۽ وڄ جا چمڪاٽ موڪلي سندن رڍن ٻڪرين کي ماريائين.

⁴⁹ هن پنهنجو سخت غصو، ناراضپو، قهر ۽ غضب بربادي آڻيندڙ ملائڪن جي لشڪرن جيان سندن مٿان موڪليا.

⁵⁰ هن نڪي پنهنجي غصي کي روڪيو، ۽ نہ ئي کين موت کان بچايائين، بلڪ سندن حياتي وبا جي حوالي ڪري ڇڏيائين.

⁵¹ هن مصر وارن جي پهريتن پٽن کي ماري ڇڏيو، جيڪي هر مصريءَ جي گھراڻي جا پڳدار پٽ هئا.

⁵² پوءِ هو پنهنجي قوم کي مصر مان رڍن وانگر وٺي هليو، ۽ جيئن ڪو ڌنار پنهنجي ڌڻ جي رهبري ڪري ٿو، تيئن بيابان ۾ هن سندن رهنمائي ڪئي.

⁵³ هو انهن کي اهڙي سلامتيءَ سان ڪڍي آيو، جو کين ڪو خوف نہ ٿيو. پر سندن دشمنن کي هن سمنڊ ۾ ٻوڙي ڇڏيو.

⁵⁴ ائين هن کين پنهنجي پاڪ ملڪ ۾ آندو، بلڪ انهيءَ جبل تائين، جنهن کي هن پنهنجي زورآور هٿ سان فتح ڪيو هو.

⁵⁵ هن اتي رهندڙ قومن کي سندن اڳيان ڀڄائي ڪڍيو، ۽ انهن جي زمين بني اسرائيل جي قبيلن ۾ ورهائي ڇڏيائين. هائو، هن بني اسرائيل کي انهن جي گھرن ۾ آباد ڪيو.

⁵⁶ پوءِ بہ هنن سرڪشي ڪندي خدا تعاليٰ کي آزمايو، ۽ سندس حڪمن تي عمل نہ ڪيائون.

⁵⁷ بلڪ پنهنجن ابن ڏاڏن وانگر هو ڦِري بي‌وفا ٿيا. هائو، اڻ‌سڌي تير جيان اهي دوکو ڏيندڙ هٽي ٻئي پاسي ٿيا.

⁵⁸ هنن پنهنجي بت‌خانن جي ڪري سندس غصي کي ڀڙڪايو. هائو، پنهنجي تراشيل مورتين جي ڪري کيس غيرت ڏياريائون.

⁵⁹ سو خدا جڏهن اهو سڀ ڏٺو تڏهن ڏاڍو ڪاوڙيو، ۽ پوءِ بني اسرائيل کان سخت نفرت ڪندي کين رد ڪري ڇڏيو.

⁶⁰ تنهنڪري هن سيلا شهر واري مقدس جاءِ ۾ پنهنجو رهڻ ڇڏي ڏنو، يعني انهيءَ خيمي کي ڇڏي ڏنائين، جتي هو انسانن جي وچ ۾ رهيو ٿي.

⁶¹ پوءِ هن پنهنجي عهد واري صندوق کي دشمنن جي هٿن ۾ وڃڻ ڏنو، جيڪا سندس طاقت ۽ عظمت جي نشاني هئي.

⁶² هو پنهنجي قوم تي ايڏو تہ ڪاوڙيو، جو پنهنجي انهن خاص چونڊيلن کي جنگ ۾ مارائي ڇڏيائين.

⁶³ هائو، قوم جي جوانن کي جنگ جي باهہ کائي ويئي، تنهنڪري منجھن جيڪي ڪنواريون هيون، تن جا سهرا نہ ڳايا ويا.

⁶⁴ انهن جي ڪاهنن ۾ پڻ اهڙي تہ خونريزي اچي پيئي، جو سندن رنون‌زالون هنن لاءِ روئي رڙي بہ نہ سگھيون.

⁶⁵ پر نيٺ ڌڻي ڄڻ ننڊ مان جاڳي اٿيو، انهيءَ مئي ۾ مخمور جنگي جوڌي وانگر، جيڪو هڪدم وڙهڻ لاءِ اُٿي کڙو ٿئي.

⁶⁶ پوءِ هن پنهنجي دشمنن کي ماري ماري پٺتي ڀڄايو، ۽ کين هميشہ لاءِ خوار خراب ڪري ڇڏيائين.

⁶⁷ تڏهن خدا افرائيم جي قبيلي کي پنهنجي مقدس گھر قائم ڪرڻ لاءِ وري ڪين چونڊيو. هن سندن علائقي کي ان جي موجودگيءَ کان محروم ڪري ڇڏيو.

⁶⁸ بلڪ هن يهوداہ جي قبيلي کي انهيءَ جي لاءِ چونڊي ڪڍيو، يعني صيئون جبل کي چونڊيائين، جنهن سان کيس ڏاڍو پيار هو.

⁶⁹ اتي هن پنهنجي مقدس هيڪل کي آسمان جيان شانائتو بڻايو، ۽ زمين وانگر انهيءَ کي هميشہ جي لاءِ قائم ڪيائين.

⁷⁰ خداوند پنهنجي ٻانهي دائود کي چونڊي ڪڍيو، هائو، هن کيس رڍن جي واڙي منجھان چونڊي ڪڍيو.

⁷¹ جتي هن ڦرن واريون رڍون ٿي چاريون، اُتان کيس ڪڍي آندائين، تان‌تہ هو ڌنار بڻجي سندس قوم بني يعقوب جي، هائو، پنهنجي خاص چونڊيل بني اسرائيل جي نگهباني ڪري.

⁷² سو دائود پنهنجي دل جي سچائيءَ سان سندن نگهباني ڪئي. هن پنهنجي مهارت ۽ هوشياريءَ سان سندن رهبري ڪئي.