چوڻيون 14 - Muslim Sindhi Bible

¹ عقلمند عورت پنهنجو گھر آباد ٿي ڪري، مگر بي‌وقوف عورت پنهنجو گھر پاڻ برباد ڪريو ڇڏي.

² سڌي رستي تي هلڻ وارو خدا جو فرمانبردار ٿو رهي، مگر ڏنگي رستي تي هلڻ وارو سندس نافرماني ٿو ڪري.

³ بي‌وقوف جو غرور منجھان ڳالهائڻ اهڙيءَ لٺ مثل آهي، جيڪا سندس ئي پٺيءَ تي ٿي وسي. مگر عقلمندن جون ڳالهيون سندن حفاظت ٿيون ڪن.

⁴ جتي هر ڪاهڻ لاءِ ڏاند ناهن، اتي گدام اناج کان خالي ٿا رهن، مگر ڏاندن جي هجڻ سان جھجھو اناج حاصل ڪري ٿو سگھجي.

⁵ ايماندار شاهد سچ ٿو ڳالهائي، مگر بي‌ايمان شاهد ڪوڙ ئي ڪوڙ ٿو ڳالهائي.

⁶ ڏاهپ تي ٺٺوليون ڪندڙ ماڻهو، ڪڏهن بہ ڏاهپ حاصل نہ ٿو ڪري سگھي. مگر جنهن ماڻهوءَ کي سمجھہ آهي، سو آسانيءَ سان ڏاهپ حاصل ڪري سگھي ٿو.

⁷ بي‌وقوفن کان پري رهو، ڇاڪاڻ تہ انهن مان سکڻ لاءِ اوهان کي ڪجھہ نہ ملندو.

⁸ عقلمند ماڻهو پنهنجي سمجھہ سان صحيح راهہ تي هلي ٿو، مگر بي‌عقل ماڻهو پنهنجي نادانيءَ سان پاڻ کي دوکو ٿو رسائي.

⁹ بي‌عقل ماڻهو گناهہ ڪرڻ کان روڪڻ تي کل ٺٺولي ٿا ڪن، مگر جيڪي سڌي راهہ تي ٿا هلن تن سان خدا راضي ٿو رهي.

¹⁰ هر ڪو پنهنجا ڏک سک پاڻ ئي ٿو ڄاڻي، ٻئي کي ڪنهن جي دل جي ڪهڙي خبر.

¹¹ بدڪارن جون پڪيون جايون برباد ٿي وينديون، جڏهن تہ سچارن جون جھڳيون بہ قائم وَ دائم رهنديون.

¹² ڪي راهون اهڙيون هونديون آهن، جيڪي ڏسڻ ۾ تہ سنئيون سڌيون نظر اينديون آهن، مگر انهن جي پڇاڙي موت هوندو آهي.

¹³ ڪڏهن تہ دل غمگين هئڻ باوجود کلڻو ٿو پوي، پر کلڻ کان پوءِ وري غم ياد ٿو اچي.

¹⁴ انسان جيڪي پوکيندو سو ئي لڻندو، پوءِ نيڪي پوکي چاهي بڇڙائي.

¹⁵ نادان ماڻهو سڀ ڪنهن ڳالهہ تي ويساہ ٿو ڪري، مگر سياڻو ماڻهو سوچي سمجھي قدم ٿو کڻي.

¹⁶ عقلمند ماڻهو خبرداريءَ کان ڪم وٺي ٿو، ۽ مشڪلاتن کان پاسو ٿو ڪري. مگر بي‌وقوف ماڻهو بي‌پرواهي ڪري ٿو، ۽ هر معاملي ۾ ٽنگ اڙايو ڇڏي.

¹⁷ جذباتي ماڻهو بي‌وقوفي ڪريو وجھي، ۽ سازش ڪندڙن کان ماڻهو نفرت ٿا ڪن.

¹⁸ نادانيءَ جو نتيجو بي‌عقلي آهي، مگر دانائي سمجھہ جو تاج ٿي پهرائي.

¹⁹ بڇڙا ماڻهو چڱن جي اڳيان نيٺ ڪنڌ جھڪائيندا. هائو، بدڪار ماڻهو سچارن جي درن تي نيٺ جھڪندا.

²⁰ سائي جا سالا بہ گھڻا، ڀينگي جو ڀيڻويو ئي نہ لڀي.

²¹ جيڪي غريبن تي رحم ٿا ڪن سي سڀاڳا آهن، مگر جيڪي انهن کان نفرت ٿا ڪن سي گناهہ ٿا ڪن.

²² جيڪو بڇڙائيءَ جا منصوبا ٿو جوڙي سو گمراهہ آهي، مگر جيڪو هر ڪنهن جو خيرخواهہ آهي، سو سڀني لاءِ معتبر ۽ معزز آهي.

²³ هر طرح جي محنت مان فائدو ٿو ملي، مگر رڳو بڪواس ڪرڻ سان محتاجيءَ کان سواءِ ڪجھہ بہ حاصل نہ ٿو ٿئي.

²⁴ عقلمندن کي سندن ڏاهپ دولتمند بڻايو ڇڏي، مگر بي‌عقل وڌيڪ بي‌وقوف ٿيو وڃن.

²⁵ سچو شاهد ماڻهوءَ جي زندگي بچائي ٿو، مگر ڪوڙو شاهد دغابازي ٿو ڪري.

²⁶ جيڪڏهن ڪو خداوند جو خوف رکندو، تہ خداوند هن جي ۽ سندس ڪٽنب جي مضبوط پناهہ‌گاهہ بڻبو.

²⁷ خداوند جو خوف حياتي ڏيندڙ چشمو آهي، جنهن ڪري ماڻهو موت جي ڦندي کان بچي وڃي ٿو.

²⁸ عوام جي گھڻائي ئي بادشاهہ جو شان آهي، باقي بنا عوام جي بادشاهہ جو ڪهڙو شان؟

²⁹ جذباتي انسان پنهنجي بي‌وقوفي ظاهر ڪيو ڇڏي، مگر صبر وارو انسان نهايت عقلمند ٿئي ٿو.

³⁰ دل جو سڪون بدن کي تندرستي ٿو بخشي، مگر حسد وَ ساڙ انسان جون هڏيون بہ ڳاريو ڇڏي.

³¹ جيڪو غريبن تي ظلم ٿو ڪري، سو ڄڻ تہ پنهنجي خالق جي بي‌حرمتي ٿو ڪري. مگر جيڪو محتاجن تي رحم ٿو ڪري، سو خدا جي تعظيم ٿو ڪري.

³² بدڪار ماڻهو پنهنجي بڇڙن ڪمن جي ڪري برباد ٿيو وڃي، مگر سچار ماڻهو پنهنجي ايمانداريءَ جي ڪري محفوظ رهي ٿو.

³³ عقلمند جي دل ۾ ڏاهپ گھر ڪريو ويهي، مگر بي‌عقلن جي دل ۾ انهيءَ جي ڪا ڄاڻ ئي نہ ٿي رهي.

³⁴ سچائي قوم کي سربلند ڪري ٿي، مگر ناانصافي قوم جي لاءِ خواري ٿي آڻي.

³⁵ بادشاهہ انهيءَ نوڪر تي مهربان ٿو رهي، جيڪو ڏاهپ سان ٿو هلي، مگر بي‌وقوفيءَ سان هلڻ واري تي بادشاهہ ڪاوڙجي کيس سزا ٿو ڏئي.